հոկեյի մասին հայկական

մի քանի օր առաջ ներկա գտնվեցի Հայաստան - Վրաստան հոկեյի հավաքականների հանդիպմանը համալիրում ու ահագին ոգևորվեցի 22:1 հաշվից, բայց ամենակարևորը խաղից` որովհետև կոմբինացիոն ոճով էին խաղում` 2 փոխանցում ու հարված: Երեկ հավաքվեցինք ու գնացինք` արդեն Հայաստան - Հարավ-Աֆրիկյան հանրապետություն խաղին: Հասանք համալիր` պարզվեց մի 8 ավտոբուս կուրսանտ էին բերել ՊՆ-ից, մի 4 ավտոբուս էլ` ոստիկան: Ու այս ամենը դահլիճը գլխաքանակով լցնելու համար: Կարճ ասած` դռները փակ էր ու մեր փառապանծ մլիցեքը մեզ ուղարկում էին համալիրի աստիճաններից ներքև: Մանթո ֆռֆռում էինք, դահլիճից գոռոցներ էին լսվում` մերոնք 3:0 կրելու վրա էին: Իջանք կանգառ, որ գնանք տուն` գոնե մնացած երկու մասը նայենք: Մեկ էլ զանգ հնչեց հեռախոսիս` ընկերս, որ ներսում էր, ասեց վռազ եկեք հետ, դռները բաց են: Գնացինք` ու տեսնենք գլխաքանակ կուրսանտներն ու մլիցեքը կիլոներով իջնում էին ներքև` դե տղեքը մի 20 րոպե դիմացել էին, հետո երևի ասել էին էլ պարտադիր չի հոկեյ նայելը, կարաք գնաք տուն...կարճ ասած` նայում էին նրանք, ովքեր չպետք է նայեին, իսկական երկրպագուները` մի 2000 հոգի դուրսը ֆռֆռում էին:Այ տենց բաներ:
Վերջը մերոնք կրին 9:2, էսօր էլ կոմունիստ հյուս. կորեացիքի հետ ենք խաղում:

Հոկեյի մասին տես այնտեղ:

P.S. տարիներ առաջ երբ դեռ ուսանող էի` մի օր ամբողջ ֆակուլտետը զոռով հավաքեցին յեսիմինչ հերթական ապուշ միջոցառման` գլխաքանակ էր պետք դահլիճ լցնելու համար: Ու դա անում էր դեկանի տեղակալը: Ու շենքի մուտքին հասնելու համար ստիպված էիր անցնել դահլիճի մոտով, ու զամդեկանը բոլորին բռնում խցկում էր ներս: Ասի` ես չեմ գալիս: Բա` ու՞ր ես գնում: Ասեցի` գործի, ու գնացի