Խորենացուց պահպանված բնագիրը
Երկնէր երկին, երկնէր երկիր,
Երկնէր և ծովն ծիրանի.
Երկն ի ծովուն ունէր
Եւ զկարմրիկն եղեգնիկ:
Ընդ եղեգան փող ծուխ ելանէր,
Ընդ եղեգան փող բոց ելանէր.
Եւ ի բոցոյն վազէր
Խարտեաշ պատանեկիկ:
Նա հուր հեր ուներ,
Բոց ուներ մորուս
Եւ աչկունքն էին արեգակունք:
Աշխարհաբար տարբերակը
Երկնում էր երկինքը, երկնում էր երկիրը.
Երկնում էր և ծովը ծիրանի.
Երկունքը բռնել էր ծովում
Նաև կարմրիկ եղեգնիկին:
Եղեգան փողից ծուխ Էր ելնում,
Եղեգան փողից բոց Էր ելնում
Եվ բոցի միջից վազում էր
Մի խարտյաշ պատանեկիկ:
Նա հուր հեր (մազեր) ուներ,
Բոց միրուք ուներ
Եվ աչքերն էին արեգակներ:
Հովհաննես Հովհաննիսյան
Վահագնի ծնունդը
Երկնեց երկիր և երկինք,
Երկնեց և ծովն Ծիրանի
ԵՎ Եղեգնիկը Կարմիր,
Երկնեց ծովում Ծիրանի:
Ծո՜ւխ է դուրս գալիս Եղեգան Փողից,
Բո՜ց է դուրս գալիս Եղեգան Փողից,
Բո՜ց է պատել Կարմիր Եղեգնիկ,
Բո՜ց է դարձել և ծո՜վն Ծիրանի:
Կարմիր բոցիցն՝ ահա, մի մանկիկ.
Վահա՛գն ահա, - մանուկ գեղանի:
Բո՛ց մորուքով,
Հո՛ւր շրթունքով,
Հուր-հեր գլխին՝
Հրեղեն պսակ
ԵՎ աչքերն են
Զույգ արեգակ:
Ալեծուփ ծովի ծիրանի ալիք -
Գնում է, գալիս, ծեծում է ափունք,
Ահեղամռունչ գոռո՜ւմ է մանկիկ,
Սաստում է ալյացն հրավառ շրթունք:
Վահագն ծնա՛վ. Լռեցե՛ք ալիք,
Դո՛ւ, ծովահալած դադար առ, մրրիկ...
Թևերն ոսկեհուր, հրահեր բաշով
Նժույգը տակին սլացավ վերև,
Երեսդ ծածկի՛ր համեստ շղարշով,
Տես ո՞վ է գալիս և դո՛ւ - Հուր-Արև:
Գլուխդ ալեհեր, քաջածին Մասիս
Դո՛ւ էլ խոնարհվիր, Վահա՛գն է գալիս:
Երկինք ու երկիր ու Ծիրանի Ծով
Ավետո՜ւմ են քեզ, ցավերի դու ծով.
- Ցնծա՛, Բյուր-Վիշապ Հայաստան Աշխա՛րհ,
Փրկության Արև՝ Վահագնի՛դ տեսար:
Երկնէր երկին, երկնէր երկիր,
Երկնէր և ծովն ծիրանի.
Երկն ի ծովուն ունէր
Եւ զկարմրիկն եղեգնիկ:
Ընդ եղեգան փող ծուխ ելանէր,
Ընդ եղեգան փող բոց ելանէր.
Եւ ի բոցոյն վազէր
Խարտեաշ պատանեկիկ:
Նա հուր հեր ուներ,
Բոց ուներ մորուս
Եւ աչկունքն էին արեգակունք:
Աշխարհաբար տարբերակը
Երկնում էր երկինքը, երկնում էր երկիրը.
Երկնում էր և ծովը ծիրանի.
Երկունքը բռնել էր ծովում
Նաև կարմրիկ եղեգնիկին:
Եղեգան փողից ծուխ Էր ելնում,
Եղեգան փողից բոց Էր ելնում
Եվ բոցի միջից վազում էր
Մի խարտյաշ պատանեկիկ:
Նա հուր հեր (մազեր) ուներ,
Բոց միրուք ուներ
Եվ աչքերն էին արեգակներ:
Հովհաննես Հովհաննիսյան
Վահագնի ծնունդը
Երկնեց երկիր և երկինք,
Երկնեց և ծովն Ծիրանի
ԵՎ Եղեգնիկը Կարմիր,
Երկնեց ծովում Ծիրանի:
Ծո՜ւխ է դուրս գալիս Եղեգան Փողից,
Բո՜ց է դուրս գալիս Եղեգան Փողից,
Բո՜ց է պատել Կարմիր Եղեգնիկ,
Բո՜ց է դարձել և ծո՜վն Ծիրանի:
Կարմիր բոցիցն՝ ահա, մի մանկիկ.
Վահա՛գն ահա, - մանուկ գեղանի:
Բո՛ց մորուքով,
Հո՛ւր շրթունքով,
Հուր-հեր գլխին՝
Հրեղեն պսակ
ԵՎ աչքերն են
Զույգ արեգակ:
Ալեծուփ ծովի ծիրանի ալիք -
Գնում է, գալիս, ծեծում է ափունք,
Ահեղամռունչ գոռո՜ւմ է մանկիկ,
Սաստում է ալյացն հրավառ շրթունք:
Վահագն ծնա՛վ. Լռեցե՛ք ալիք,
Դո՛ւ, ծովահալած դադար առ, մրրիկ...
Թևերն ոսկեհուր, հրահեր բաշով
Նժույգը տակին սլացավ վերև,
Երեսդ ծածկի՛ր համեստ շղարշով,
Տես ո՞վ է գալիս և դո՛ւ - Հուր-Արև:
Գլուխդ ալեհեր, քաջածին Մասիս
Դո՛ւ էլ խոնարհվիր, Վահա՛գն է գալիս:
Երկինք ու երկիր ու Ծիրանի Ծով
Ավետո՜ւմ են քեզ, ցավերի դու ծով.
- Ցնծա՛, Բյուր-Վիշապ Հայաստան Աշխա՛րհ,
Փրկության Արև՝ Վահագնի՛դ տեսար:
No comments:
Post a Comment