էսօր առավոտ գործի գալիս մառշուտկեն զեյթունով ու մոնումենտով իջավ մասիվից: Պարզվեց, որ գազանանոցի ճամփին վթար ա եղել: Էդ էն ճամփեն ա, որ անցած տարի 3-4 ամիս ԲՈՌՁՅՈւՌ էին փոխում ու էն ամառվա ճըռ շոգին լռվում էինք պռոբկեքի մեջ: Ու հիմա որոշել են ջրագիծ քաշեն էդ նույն ճամփի տակով ու էդ "իդեալական հարթ" ասփալտը փորել էն արդեն երևի 2 ամիս: Ամեն անցնելուց նայում եմ՝ մաքսիմում երկու բանվոր բլնգյած փորում են, սենց որ շարունակվի՝ մյուս տարի կպռծնեն: Ճամփի երեք գծից մեկը փակ ա, այսինքն ճամփեն գործում ա մոտ 60 տոկոսով: Էդ են ճամփեն ա, որով գնում ենք Մասիվներ, Ավաններ, շրջաններ, այսինքն ամեն օր քաղաքի բնակչության մոտ մեկ երրորդը ՆԵՌՎԱՅՆԱՆՈՒՄ ա...Ես չեմ ջոգում, էդ նեղմաջալին ոնց են քշել, որ վթար ա եղել...
P.S. երբ ամսի 14-ին, աչքերս նոր-նոր վիրահատած, տաքսիով տուն էինք գնում՝ ընկանք հենց էդ պռոբկի մեջ՝ կեղտ, փոշի, սիգնալներ, շոգ, օդ չկա, աչքերս փակ բան չեմ տեսնում...
...անիծվեր էն օրը, երբ հայերը որոշեցին շինարար ազգ դառնան...
No comments:
Post a Comment