մի դանակի պատմություն

Մի փոքրիկ շվեյցարական դանակ ունեմ` վեց տարի առաջ այժմ քանդված Լեզվի ինստիտուտի դիմացի փոքրիկ կրպակից գնեցի: Ու օր չի եղել, որ էդ դանակը հետս չլինի: Համ դանակ, համ պտուտակահան /отвертка/, համ ատամնաքչփորիչ համ նրբունելի /пинцет/, համ շիշ բացիչ, համ մետաղալարի մաքրիչ...ինձ շատ ա օգնել, մանավանդ երբ մոտոյով հեռու գյուղերում եմ եղել ու կայծակի վրա ինչ-որ մի բան փչացել ա:

Դեկտեմբերին գործից արագ-արագ տուն էի գնում, ամբողջովին սև էի` սև շալվար, սև բաճկոն, սև գլխարկ, սև ակնոց ու սև մորուք` սև երաժշտությունն էլ ականջներումս: Օպերայի մոտ զգացի հետևիցս մեկը գալիս ա` հետո ուսս թփթփացրեց` շրջվեցի: Կարմիր բերետավոր էր, երևի տեսքս կասկածելի էր /վերջում իմացա որ դանակի շղթան էր տեսել գոտուցս կախված/:

- Բարև ձեզ

- Բարև

- Ավագ սերժանտ յեսիմինչյան

- Շատ ուրախ եմ /հո ապուշ չեմ, որ ուրախ լինեմ էս դեպքում/

- Անցնենք մի քիչ էն կողմ

- Անցնենք /ձայնիս մեջ մի քիչ դող կար, քայլեցինք դեպի Օպերայի մոտի պուլպուլակը, որտեղ ավելի մութ էր/:

- Ձեռքերդ կհանես գրպանիցդ

/Հանում եմ ու խաչում դոշիս/

Այդ պահին մոտեցան напарникները` ևս երկու կարմիր բերետավոր:

- Ձեր մոտ սուր կտրող ծակող գործիք կա՞

- Եթե սա /հանում եմ դանակը, բացում շեղբը ու ցույց տալիս/ համարվում ա սուր կտրող ծակող գործիք` կա /ձայնիս դողն անցավ/

Ճիշտն ասած սերժանտը մի կես վայրկյան ու մի կես կիլո ապշեց իմ` իրար չխառնվելուց  :-)))

Վերցրեց դանակը, նայեց, ու անցավ դու-ի

- Ի՞նչ ես անում ես դանակով 

- Ящик եմ բացում

- Որտեղ ես աշխատում

- Կոմպերի խանութում

- Գիտես, որ սա սառը զենք ա համարվում ու կրել չի կարելի

- Սա սառը զենք չի

- Ո՞նց զենք չի

- Տենց, ազատ վաճառվում ա, կարամ խանութի տեղն էլ ասեմ

- Էս դանակը սառը զենք ա

- Էս դանակը սառը զենք չի, նախ` շեղբը երեք մատնաչափ էլ չկա, երկրորդը` դանակը ծալովի ա ու որ շատ էլ ուզենաս` սրանով մարդ չես կարա խփես, խփելուց էլ շեղբը կծալվի մատներիդ վրա, բացի դա` դանակը упор /բռնակի ու շեղբի միջև եղած հենք/ չունի ու  խփելուց շեղբը կհայտնվի ափիդ մեջ ու կփռթես ինքդ քեզ

Դանակների, դաշույնների ու սառը զենքի մասին "գիտելիքներս" արագ-արագ վրա բերելուց սերժանտի ուղեղը կախեց /գլուխ չեմ գովում, ինչ կա էն եմ ասում/

Անցավ մոտ երեսուն լուռ ու տաժանակիր վայրկյան:

- Բայց կարաս չէ՞ սրանով մարդուն վնաս տաս

- Գետնից էլ կարամ քար վերցնեմ ու մարդուն վնաս տամ` մարդու մտքին տեղ լինի: Էս դանակով շատ-շատ մեկի ականջը կտրեմ :-))) /ծիծաղում եմ/

- /ժպտում ա/ հա...բայց պետք ա զանգեմ ղեկավարությանը զեկուցեմ, կարողա տանենք բաժին /վախացնում ա/

- զանգի, /ուսերս թոթվեցի ես, կանգնած եմ հանգիստ/ բայց ինչ են քեզ ասելու որը դու չգիտես 

/ուզում եմ  ասեմ` եթե էս դանակը կրելու համար կալանք ա հասնում կամ պիտի բերման ենթարկեք` տարեք բաժին, եթե չէ` ինչ եք գլուխ *ունում/

-Չէ, պիտի զանգեմ

Հեռացավ մի հինգ մետր` նայում եմ` բջջայինը դրել ա ականջին, դանակովս ձախ ձեռքիս աջ բութ մատը կկտրեի`չէր զանգել, ձև էր բռնել, երևի ռեակցիաս ստուգելու համար: Մոտեցավ

- Վերցրու /տալիս ա դանակը/

- Ի՞նչ ասին բաժնից

- Իմացի որ սա կրել չի կարելի, սա սառը զենք ա, ափաշքյարա կախել էս քյամարիցդ, դրել ջեբդ` ցեպն երեվում ա /ձայնի մեջ նեղսրտած վիրավորանքի տոն զգացի/

- Էդ նույն ցեպից կարար բռիլօկ կախած լիներ կամ ժամացույց...

Մտածեցի ասեմ բա եթե սառը զենք ա ինչի եք ինձ բաց թողնում, հետո մտածեցի որ եթե էսքանից հետո չհասկացավ զենքի ու չզենքի տարբերությունը, իմաստ չունի

- Հաջողություն

-Ց'տեսություն

/սա գրելուց իրական դիալոգից ոչինչ չի կրճատվել ու չի ավելացվել/