մի ժամանակ
ես` նվաստս
երևանոմանիայով էի տապակվում
ու, գեղցիներից հոգնած,
ուզում էի քաղաքապետ տեսնել մի հասարակ երևանցու
ով ծնվել ա երևանում
վազվզել ա հրապարակի շատրվաններում
կերել ա լցնովի մառոժնի ու ծամծմել ա էսկիմոյի մեջի փեդը
խուժան կինոյի ա գնացել կինո ռասիայում
խմել ա սայաթ-նովայի պուլպուլակից
ու վարդեվորին ջրել ա մառշուտնու մեջի նստածներին
ու փախել քֆրտող շոֆեռից...
էս սաղ հեչ
ասածս էն ա
հետո հասկացա
որ բնիկ էրեվանցի,
որպես էդպիսին,
չկա
բոլորս էլ ռայոններից ենք եկել
ու միմիլյոնանոց քաղաք դառել
մետռոյով, բանով
հա բայց ինչու
հա բայց ոնց
հիմի էդ գագոն
քավության նոխազ էր
թե մետաքսի սովորական տղա
ով գիտի
մի անգամ իրան տեսա նայաթ-նովայի վրա
մի 6 ախռայնիկով
նենց էր քայլում
ասես էդ պողոտան ինքն էր քցել
ոչ թե հասրաթյան գրիգորը
յեսիմ
բայց մենակ էն, որ ինքը ծառ չսիրող քաքապետ էր
դա փաստ ա
ու հենց մենակ դրա համար իրա կացնվելը
լավ էր
No comments:
Post a Comment