ինձ էնքան հուզեց ԲԳ-ի էս երկու երգը, որ ամբողջ դեկտեմբեր մտմտում էի սրանց թարգմանությունը, որն էլ վերջապես իրականացրի...փորձել եմ հնարավորինս հեռու մնալ բառարանային թարգմանքից...
և ով կասեր թե կհանդիպենք այս աստղի տակ
ես չէի նայում ժամացույցին, կարծում էի անցողիկ էր տոմսս
խնայիր քեզ, մի պարպիր ամբողջ թույնդ վրաս
ամեն ինչ պատահել է արդեն: Մեռած նավազները չկարողացան քնել...
Չգիտեի, որ մասնակիցն եմ այս պատերազմի
Գնում էի իմ գործերով. ընկա խաչաձև կրակից
Հազիվ թե իմանամ` ում էր ուղղված համազարկն այդ
այլևս միևնույն է: Մեռած նավազները չեն կարող քնած լինել
Մի հարցրու ինձ.
Չգիտեմ, ինչպես տանջվել տխրությունից
Աղահամ ջուրն ուղարկեց մի ամբողջ լռություն
Աղահամ ջուրը գիտեր ինձ ամբողջությամբ
Թե իմանայի, ինչ է սպասվում ինձ առջևում`
Կփորագրեի անունդ կրծքիս
Ամեն ինչ այնքան էր արագ. չհիշեցի էլ հայացքդ
Միայն այժմ ես գիտեմ.
Մեռած նավազները չեն կարող քնած լինել...
Մեռած նավազները չեն կարող քնել...Թե իմանայի, ինչ է սպասվում ինձ առջևում`
Կփորագրեի անունդ կրծքիս
Ամեն ինչ այնքան էր արագ. չհիշեցի էլ հայացքդ
Միայն այժմ ես գիտեմ.
Մեռած նավազները չեն կարող քնած լինել...
Չեմ կարող հայացքս կտրել քեզնից
Ծնվեցի այսօր առավոտյան
Արեգակն էլ դուրս չէր եկել
Լռությունն ինձ` արտաքինից,
Լռությունն ինձ` ներսից
Շրջապատել էր:
Խոնարհվում եմ հանգչող աստղերի տակ
ու լուսնի դեղնալույսին
Իմ ներսում մի` ամենքին անլսելի ձայն
դուրս է գալիս էէէէն խորքից
Ծնվեցի ես հյուսիսում
Որպեսզի երկար դիմանամ
Չունեցա ընկերներ
Որ ոչ մեկը չթեքի նշանակետս
Ծովը նահանջեց իմ առջև`
Չդիմանալով կրակին ու հուրին
Սլաքները ներսիս ամբողջը խառնվել էին
Արևալույսի առաջին շողերից...
Ծնվեցի ես ջնջված հիշողությամբ
Ծննդավայրս հեռվում է, այնտեղ
Այնտեղ, ուր սովորում էի քայլել`
Փորձելով չդիպչել հողին...
Հեռացա անապատ
Այնտեղ, որտեղ ամեն քար հիշում է քո հետքը
Սակայն ես չէի կարող բաց թողնել քեզ
Ինչպես չէի կարող ակնթարթել լուսաբացը...
Չկարողացա հայացքս թեքել քեզնից
Չէի կարող աչքերս հեռացնել քեզնից
...Չէի կարողանալու հայացքս հեռացնել...քեզնից
© անՆամուս, XXXI . XII . MMX ® |
No comments:
Post a Comment