էս բրազիլական դաշնամուրը քո մազերի թռչկտոցը մեր հանդիպման անմնացորդը քո փաթաթվածի չգիտեմթեինչը մեր առավոտների ցելսիուսի զրօն էս զրօն հատուկ եմ կլօր Օ տառով գրել անգրագետ չեմ հա ինչ անենք բա դուք գիտեք մենք չպարեցինք որովհետև ես պարել չգիտեմ բայց դա հեչ է արդեն վերջն է էս գրածը ու տառերը հեչ են հեչ են քո նայածը աչքերը լիքը աչքերը թացը ամպերը գոռգոռոցը երկինքը տրաքոցը, տրաք-տրաքոցը մի հրավառությունը գետերի տարած ջուրը աշնան երևանիս մեղեդիներն իմ մանկության ութսունականները շախմատի փախած դասերը շախմատի չգրված 96 թերթանի տետրը չարենցի դպրոցն ու չարենցի արձանը իսկ հիմա էլ չարենցի պողոտան էս լացացնող հին ու շատ հին երաժշտությունը էս ջութակները կամաց...կամաց վրայովս չանցնես ախր ցեխի մեջ եմ աշունն էկավ ես մնացի աշունն էկավ հեսա ձմեռ քեզ գտեցի ինձ գետնեցի ախր էս ոնց բայց դու գիտե՞ս ոնց հա ես էլ չգիտեմ ես քայլեցի փողոցներով նեղ ու գտեցի տներ կիսաքանդ ու անմարդ ու անմարդ կնիկ կնիկմարդ ու մի ավտո կանաչ գույնի 42 թվի ակները նոր ու կլոր աչքերդ խորն ու թացն են էսօրվա առավոտը վաղվա երեկոները ու ամիսների հետադարձը էն մի դալանը կամար էն մի կռունկը դալար ծառն ասֆալտի մեջ խրած ես քաղաքիս մեջ խրված երեկոն է մութ ու երեկոները կիսամութ բառերը կիսատ կմնացին արևը էլ չի վառում հոգնել է արևը դե բարդ գործ էր անընդհատ հալվելն ու վառելը կատակ բան չի դե ես գնում եմ հետս գալիս ես չէ թե գալիս չէս այ քեզ հիմմար նապաստակ օրերը գնալով կարճանում են մազերը գնալով քչանում են օրերը հետ գալով շուուտ մթնում են ես գնում եմ որ քնեմ վեց ժամ քնեմ էսօր գիշեր վաղը ցերեկ էլի ցուրտը երկինքը մով է գետինը հով է էլի մրսեցի ու սենց գրեցի...բայց էս ամենը հեչ էլ կապ չունի որովհետև...դեռ...ես...ախր...դե...ես...քեզ... ախր...հա...ճիշտ...դե...լուրջ......ասում...եմ...մշուշից...նորից...էլի...հիմա...դե...հերիք...նորից...ծնվեց...իմ...քո...մեր...դեմքը...սկիզբն...ու...ավարտը...
էս ինչքան եմ սիրում քեզ ես
No comments:
Post a Comment