Բխկոցներ

23.08.2009 / 23:15
բխկանք 1.0

իսկական սերը կլիներ միակողմանի այսինքն ես քեզ սիրում եմ դու ինձ չգիտես կուտակվել էր իմ մարտկոցում փոշեթաթախ քամու հարվածներից քլունգս աջուձախ մորմաձագը սպիտակ անհույս փախ էր տալիս ու քլունգով գլխին քաջ մրջյունը իր մարմնից տասն անգամ ծանր քարշ էր տալիս իսկ արտանիշի իմ ծովափը ուր պառկում էի լրիվ տկլոր ու արևն էր շփում մարմինս վրանս քամին տարավ-բերեց կապված չոր ծառից գորտի ճտեր ռետրո մոտո 1974 թիվ էդ ժամանակ մինուս 8 տարեկան էի իսկ ինչ կլինի եթե մարդու ծնունդը հաշվեն ոչ թե էն օրից որ լույս աշխարհ եկավ ու սկսեց թոքերով շնչել այլ երբ բեղմնավորվեց ու դառավ միաբջիջ հետո տրոհվեց ու դառավ սաղմ դե կարճ ասած մի ինն ամիս էլ ավելացրու տարիքիդ դե ինչի 27 ասա 27 ամբողջ ինը տասնորդական տարի արևային կամ լուսնային 365 366 367 օրերը բռթբռթելով ճզմվում են խողովակում ու թակում են ամպերի թևատակերը խուտուտ խոպոպ խուճուճ հոպոպ գալոպ ճլոմփ պոմպ բոմբ թումբ թամբ թամբաթրիք վրանաթումբ մշակութաթումբ մաշկազերծեմ կմլավես բարձիդ տակ ու վերմակիդ վրա արյան հետքեր վույ աման աղջկաս քրքրել են գառնատամդ հանի կուլ տուր ականջիդ մեջ գեղամ տուն արի չէ մաֆիկ տուն արի կասետս բեր գրքերս էլ բեր գլուխդ էլ բեր սինու վրա թավիշով փաթթած թքեմ վրեդ ուղտի նման աղթամարս ախթամար ծխեցի ախ՜ թամարս թամար թագուհի ջավախահայեր ղարաբաղցիք սփյուռքահայ չեչեններ ձմեռը ջուր ուզես չեն տա շամշադինցիք սահմանամերձ տանձի ծառեր վարձով տրվող կիսամորուք ֆրանսիացի իմ բարեկամ ինչ ես կորցրել էս էշի էրգրում ու ուրախ ես ինչպես նոր ծնած հորթացու չաղ անասունի միս կա կիլոն 1200 դրամ կուզես ուտես հետո քրֆես ծախողին էլ առնողին էլ կերածին էլ քաքածին էլ ախր ես ինչպես բխկամ առանց քեզ ծամոնս մնաց կպցրած աթոռի տակ ու չորացավ ուր է իմ ճիլոպը մտեք խոհանոց ու գտեք իմ ճիլոպը գնամ չեկով հաց առնեմ ու տամ զխտկվի որ բխկանք թե չէ մենակ առանց քեզ ոնց պիտի բխկամ, հը՞…

05.09.2009 / 12:46
բխկոց 2.0

բա իմ կանաչը ու սևորակը գրեմ մենակով էլի փախավ էս տարիքը կնգա խելք մկնդեղով կաթնապուր խայթ նորո մորո ձորո միրո ձորո փուչ ուղեղդ լավ հմի էս էրկուսին ես ինչ անեմ գցեմ վանդակ որ իրար ուտեն թե գզեն մսակախ արի մի քսան հատ բխկանք ստամոքսի մարզանք շարունակությունը հաջորդ օրը ժամը գձետը 7անց կեսից մի կախ անց վզքաշ արած հնդուհավի պես կակազում ես որ ինչ ամենահամովը կարմրամորթի միսն է հետո սպիտակինը հետո նեգռինը հետո դեղնամորթինը սա ասել էր մի ծեր ու իմաստուն հովազ վագրաձի փղաձի դնչիկ հինգկոպեկանոցով մետրո ավտոբուս կլոր մեծ պղնձյա մետաղադրամ ուր ես կորել հը՞ որ մի ջհանդամն ես բա հին բամբիռն ա լավ թե էն ջահելները ուրարտերենը սեպագրերով ու պարիսպը էրեբունու ցեմենտբետոն հին հռոմեական ցեմենտ ու մի օր էլ ես նորը կզարթնացնեմ մի առավոտ գիտեմ ես կլքեմ գետնանկողինն իմ բա հիմա՞ ում մասին եմ գրելու բա հետո ու մասին եմ բխկալու արի վրովդ բխկանք ստամոքսի պատերի այրվածք դե տաթևի վանքն էլ անպակաս ու վերևից դե լավ մինչ երրորդ բխկոց :-)

21.09.2009 / 14:43
մի(Ջ)օրեական պատմվածք կամ էլ բխկա(տ)նքոց 3.0

էստեղ նստած իմ սենյակում ես գրում եմ մի քանի բան որ էլ հիմա անկարևոր ու դեռ մի քիչ սև տառերով ու մի քանի տարի հետո էս կարդալուց ու խնդալուց ես ահագին ու քահ-քահ բերանս բաց ծիծաղելու եմ ու կարդալու եմ ամսաթիվն էս թե որ օրը ու որ ժամին իմ գլխին եկավ էս տեսակով գրել մի քանի էջ հասարակածի ու միջօրեականի մասին թե ոնց են նրանք վերից ու վարից գրկում ոչ կատարյալ կլոր այսինքն ձվաձև մոլորակը մեր ու բաժանում չորս խնձորակեսերի իսկ ուշ բրոնզի դարի թաղման ծեսը թող կորչի ծոցը գրողի որ գրողի դե ասենք թումանյան հովհաննես կամ էլ սարոյան վիլլի բառարան էի նոր սարքում մասնագիտական հայերեն ռուսերեն ու անգլերեն երևի տպեմ ախր չէ որ էս ռադիոյի գլուխը լսում ես ու դանդաղ ընկնում դանդաղ փսիխոդելիայի մեջ հայերեն ասած տանում ա դեպի…իմ պատմվածքը վերջին, վերջին չի նշանակում թե հեսա ուր-որ-այա մեռնելու եմ չնայած ինչ իմանաս հա` վերջին նշանակում ա թարմ նոր թխած նոր տպած նոր բստրած ու եթե քո ուղեղում գորշ բջիջների փոխարեն մոնղոլները միսը բասթուրմա են դրել ուրեմն դու հաստատ քյառթուի հետ կարաս նստես-հելնես նենց իրար կարաք ջոգեք ախպերս որ դու ես ես եմ դու ես ես ու դու գիշերում այս…հրապարակի կիսակլորը մեր զինանշանով պտտվում ու դառնում էէէէէէէէ….սայլապանս նախրապանիդ վնաս չէ՜, վըըըը՜նաաա՜սսս՜ չէ…դե արի ու մի ասա հայոց ժամանակակից արձակ դե տողերդ ոնց ուզես կդասավորվես ու փորձի որ դա համարեն լուրջ գրականություն ոնց ուզում եք հասկացեք ու` դե հերիք ա գլուխ գովաս բայց էս վերջերս մի նոր գիրք հայթայթեցի սարոյանի պատմվածքների դրանք դեռ չէի կարդացել ու կարդալուց…ոնց որ ես գրած լինեի…հա լուրջ եմ ասում ահագին լուրջ իմ սենյակի պատերին ինչ զիբիլ ասես կպցրած չի լուսանկարներ գեղանկարներ խզբզոցներ աֆիշներ բանալիներ երկաթի կտորներ ձայնապնակներ հետո էլի լուսանկարներ քարտեզներ էսօր գնում ենք նկարահանման մի քանի գերմանացի են եկել ու հայաստանի մասին մի ֆիլմ են նկարել դոկումենտալ հետո իմացել են որ մեկը կա համ հնագետ համ էլ էն բաներից ա քշում ոնց էր հա մոտո-ցիկլ ու տենց…տեսնես մի օր իմ մոտ եղած երաժշտությունները կհասցնեմ լսել հա գիտեմ որ երաժշտությունը հավաքական գոյական ա ու –ներ ավելացնելը հեչ տեղին չի բայց դե մեր լեզուն ճկուն է ճկուն մարմնամարզությամբ զբաղվող մի ութ-ինը տարեկան աղջնակի պես ում ծիծիկները դեռ նոր են սկսել աճել տենաս էդ ճիշտ ա որ աղջիկներին իրենց մայրերը հում սոխ են կերցնում որ ծիծիկները շուտ ու շատ մեծանան որ տանը չմնան :-)
մի շիշ դառնորակ գինի ուտելու ոչինչ գրատետր թանաքաման սեղանաձև սեղան ու ակնոց` աչաձև հեսա էս ալբոմն էլ կվերջանա ու ես կփոխեմ մի օրում երեսն ամբողջ սպիապատվի ու դառնա սպա :-) էս ականջավոր գլխարկը որ դնում եմ քաղաքից ես բերել թե ձեր գեղից էն սահմանամերձ տղա ջան ինչ ես անում գերեզման եմ փորում վայ բալա ջան էդքան սովորեցիր որ գնաս գերեզման փորես հա դե լավ էլի զզվցրիք էլի բոխկ եմ ցանում հետո աճացնում հետո տանում երրորդ մասիվի բազառն ու ծախում ընտանիքս պահում որ երեխեքս սովից չկոտորվե՜՜ն: Իսկ գիտեք հենց մենակ քայլելը ինչ կտա մինչ էս ամառ ամեն օր համարյա քայլում էի կենտրոնով հիմա ամեն օր մոտոյով եմ իջնում ու…քայլելը մոռացել եմ անիծվեր այն օրը երբ ես մեծացա մի տարով դե ֆռա ֆռֆռա կյանքիս կառուսել
մի օր մեկն ուզեց գնալ գազանանոց բայց չհասավ որտև գելերը հոշոտեցին բան չմնաց մեծ կտորն անգաջը մնաց փոքրն էլ`…
էս քաղաքը ծխախեղդ ու օրերս մարմնավոր հեչ չեն թողում որ քայլեմ իմ ու կոշիկներիս համար զըհենց հին-մին տեղերով թափառ տամ բակերով դալաններով տերևաթափերով բիսեդկեքով հայաթի ֆուտբոլի դաշտերով մանկապարտեզներով այ էս հիվանդանոցում ես մի շաբաթ եմ անցկացրել, հետո հիվանդացա` բերեցին տուն…..երեքի փոխարեն որ հինգ կետ դնեմ ինչ կլինի որ բազմակետ չի՞ լինի, հա դե լավ էլ չեմ անի էլ չեմ լինի չարաճճի ու կուտեմ ես մաննի կաշա առավոտյան իսկ կեսօրին առանց մսի բորշչ իսկ իրիկունն էլ սոված կզկռտամ գիքոր ջան այ տղա գիքոր մի կտոր հացուպանիր էիր ուտում է՜ մարդ չդառար էլի գնացիր քաղաք բայց մարդ չդառար ամեն օր գալիս ես քաղաք բայց մարդ չես դառնում էէէ՜՜ ` կախարդական փտափոշի…
ու հիմա էս պատմվածքը որ սենց ինքնիրան գրվում ա չեմ կարողանում հետևից հասնել էլեկտրական լույսի ութ հոգանոց նվագախումը աջից ձախից ու տակից շեփորներով ու թմբուկներով գերմանացիք քաղաքում` քշեցինք ու նկարհանվեցինք ու խոստում անձրևոտվեց սեկտեմբերի քսանմեկին սլպտացին անիվներն իմ ու կոշիկներս որոնց մասին էի գրում ոտից գլուխ ջուր են եղել…
իսկ էսօր նեմեցներն ասել է թե չխոսկաններն էշը թաղել էին ցեխում ու բխկում էին շարվեշարան բխկալու տեսությունն իմ հայոց լեռներով սարերով ձորերով երևաց ժայռապատկերների տակացուն կոշիկիս տակացուն օպերայի ստվերը չէ` ուրվականը, ես ուրվական եմ սիրելիս քո բոխկի համար, ես ուրվական եմ…անասու՛ն: Արի կեր բոխկ ու բխկա որ բխկոցդ աշխարհի բոլոր միջօրեականներով ու հասարակածներով քայլում եմ կոշիկներովս ու որ ոտքերս չսառչեն ես հագել եմ կոշիկներ ու կերել եմ լիքը բոխխխկ` պատկերացրեք առանց խաշի ու քայլում եմ մտամոլոր մայր արաքսի բողկոտ ափերով ով չի կարա էլի բխկա աղթամարի ծովածոցում վախենում ես դու կիսամթնիցը արի փախչեն թող մթնաձոր որ կինը վերցնի մանկանն ու զարկի գլխին տղամարդու քնեց ծոցում ու դոշի մազերի սաղարթախտությունից բխկաց` չդիմացավ հետո մարդը հելավ ու հայավարի տղամարդավարի գեղավարի ցեխավարի դոշամազախառը սրան մի լավ ցխեց որ էլ չբխկա` գիշերները, իսկ ցերեկները` ինչքան ուզում ա թող վարի ցանի հնձի ու վերջում վաստակի իր մեկ հատիկ թրիքոտ բխկոցը` ազգային-ազատագրական ու ռազմա-հայրենասիրական…վերջացնում եմ միօրեկան իմ պատմվածքն ու փաստում կոշիկներիս տակացուների մաշվածությունը…