Վտարում /ֆիլմ/

Դիտեցի Զվյագինցեվի «Վտարում» ֆիլմը։ /http://www.kinopoisk.ru/film/225011// 

Ըստ ստեղծողների՝ ֆիլմի հիմքում Սարոյանի գրվածքն է` The laughing matter: a serious story, պարզվեց, որ տպագրվել է Գրական Հայաստան ամսագրում 1963 թվին, կգնամ ազգային գրադարանում կգտնեմ։
 Ինչևէ, մարդ ու կին են, 12 տարի մարդ ու կին են, երկու երեխա ունեն, մեկ էլ մի օր կնիկը մարդուն ասեց թե՝ հղի եմ, բայց քեզնից չի։ Մարդը գժվեց, գնաց ընկավ չոլերը, հետո էդ մարդու տղեն ասեց, որ դու գնացել էիր խոպան, մի հատ հոպար էր եկել մեր տուն...
էս մարդն ուզում ա կնգան սպանի, բայց որոշում ա աբորտ անել տալ։ Անում են, կինը մահանում ա, մարդը տենց էլ չի իմանում որ երեխեն իրանից էր ու տենց էշ-էշ կինոն վերջանում ա։
Հատուկ կարելի ա առանձնացնել Բալուեվի ու Լավրոնենկոյի խաղը, մեկ էլ հրաշալի բնապատկերներն ու տների ներսույթները։ ԲԱՅՑ սենց ձգձված կինոներ ես նայել չեմ կարողանում, երկուսուկես ժամ էր, նայել եմ չորս օրում։
Իսկ ինչն ինձ ստիպեց դա նայել՝ ուղղակի մի տաս տարի առաջ նփակ-ում նայել էի նրա «վերադարձ» ֆիլմը /http://www.kinopoisk.ru/film/47040//, որը հանճարեղ գործ էր, ու ասեցի հլա տենամ էս ռեժիսորն ուր ա հասել։ Ինչևէ, հիմա նայելու եմ նրա երրորդ՝ «Ելենա» ֆիլմը, տենամ ավելի ա վարի գնացել թե աճելու միտում ունի։