երևանյան օրերի խրոնիկա կամ Փոքր Մհերն ու հայոց մեծ քաքը

երևանյան օրերի խրոնիկա  կամ  
Փոքր Մհերն ու հայոց մեծ քաքը



 հոկտեմբերի մեկին լուրջ անձրև եկավ
 սովորականից ցուրտ էր
 ոտքով եմ ման գալիս
 օպերայի բակում էլի մարտի մեկ ա սպասվում
 ասֆալտին վրան են խփել ու արդար ընտրություն են ուզում
 ու նաև ուզում են միզել, տենց վրան չկա մեջը զուգարան
 իսկ ընտրությունն անիմաստ ա
 եթե ընտրությունը փոքր ու մեծ քաքերի մեջ ա
 դրանից քաքի համնուհոտը չի փոխվում
 քաքը մնում ա քաք
 ու մեկ ա քաքի մեջ ճպճպում ենք

 իսկ վարչապետը կթու կովի ժպիտով ժողով ա անում
 իսկ մնացածը կույս հորթի խրխինջով իրար են նայում ու վրնջում
 ու իրանց թվում ա երկիրը տնտեսական աճ ա գրանցում
 /այ ստեղ փոքր մհերը մի թունդ քրֆում ա քարանձավի մեջ/

 իսկ մուսաս փախավ
 իսկ բանակում ինքնասպանվում են
 իսկ ՊՆախարարը հրաժարական չի տալիս
 խառը օրեր են
երկիրը երկիր չի
ցորենը չի դառել պոպոքի չափ
պոպոքը չի դառել ձմերուկի չափ
մենակ քաքն ա մնացել իրա չափ
իսկ Փոքր Մհերը լռվել ա ժայռում
չի գալի էս աննասունների վզները կտրի
մեզ էլ ազատի
ինքն էլ ազատվի
վայ-ֆայդ բռնի հանկարծ չփախչի
մենք զարգացել ենք քսան տարեկան լակոտ երկիր ենք
բայց մեկ ա էլի Փոքր Մհերի հույսին ենք

 հ.գ տենաս քարանձավում վայ-ֆայ կա՞
 տենաս քարանձավում պետքարան կա՞
 խեղճ Փոքր Մհեր, մեծատառով գրվող մեր փոքր ախպեր
 հա, մոռացա ասեմ՝ էսօր նոյեմբերի մեկն ա.....