"Ակվարիում" /թարգմանություն/

ինձ էնքան հուզեց ԲԳ-ի էս երկու երգը, որ ամբողջ դեկտեմբեր մտմտում էի սրանց թարգմանությունը, որն էլ վերջապես իրականացրի...փորձել եմ հնարավորինս հեռու մնալ բառարանային թարգմանքից...

Մեռած նավաստիք չեն քնում

և ով կասեր թե կհանդիպենք այս աստղի տակ

ես չէի նայում ժամացույցին, կարծում էի անցողիկ էր տոմսս

խնայիր քեզ,  մի պարպիր ամբողջ թույնդ վրաս

ամեն ինչ պատահել է արդեն: Մեռած նավազները չկարողացան քնել...

Չգիտեի, որ մասնակիցն եմ այս պատերազմի

Գնում էի իմ գործերով. ընկա խաչաձև կրակից

Հազիվ թե իմանամ` ում էր ուղղված համազարկն այդ

այլևս միևնույն է: Մեռած նավազները չեն կարող քնած լինել

Մի հարցրու ինձ.

Չգիտեմ, ինչպես տանջվել տխրությունից

Աղահամ ջուրն  ուղարկեց մի ամբողջ լռություն 

Աղահամ ջուրը գիտեր ինձ ամբողջությամբ


Թե իմանայի, ինչ է սպասվում ինձ առջևում`
Կփորագրեի անունդ կրծքիս
Ամեն ինչ այնքան էր արագ. չհիշեցի էլ հայացքդ
Միայն այժմ ես գիտեմ. 
Մեռած նավազները չեն կարող քնած լինել...

Մեռած նավազները չեն կարող քնել...






Չեմ կարող հայացքս կտրել քեզնից


Ծնվեցի այսօր առավոտյան
Արեգակն էլ դուրս չէր եկել
Լռությունն ինձ` արտաքինից,
Լռությունն ինձ` ներսից
Շրջապատել էր:
Խոնարհվում եմ հանգչող աստղերի տակ
ու լուսնի դեղնալույսին
Իմ ներսում մի` ամենքին անլսելի ձայն
դուրս է գալիս էէէէն խորքից


Ծնվեցի ես հյուսիսում
Որպեսզի երկար դիմանամ
Չունեցա ընկերներ
Որ ոչ մեկը չթեքի նշանակետս
Ծովը նահանջեց իմ առջև`
Չդիմանալով կրակին ու հուրին
Սլաքները ներսիս ամբողջը խառնվել էին
Արևալույսի առաջին շողերից...


Ծնվեցի ես ջնջված հիշողությամբ
Ծննդավայրս հեռվում է, այնտեղ
Այնտեղ, ուր սովորում էի քայլել`
Փորձելով չդիպչել հողին...
Հեռացա անապատ
Այնտեղ, որտեղ ամեն քար հիշում է քո հետքը
Սակայն ես չէի կարող բաց թողնել քեզ
Ինչպես չէի կարող ակնթարթել լուսաբացը...


Չկարողացա հայացքս թեքել քեզնից
Չէի կարող աչքերս հեռացնել քեզնից
...Չէի կարողանալու հայացքս հեռացնել...քեզնից

© անՆամուս, XXXI . XII . MMX ®

բնագիր / ինքնագիր

Համացանց եմ "նետել" Բնագիր ու Ինքնագիր այլընտրանքային հանդեսների թվով 9 և 5 համար: Կարող եք ներբեռնել նշված հղումներով:

"Բնագիր"  (միանգամից 9 համար)

"Ինքնագիր" (միանգամից 5 համար)

Ահագին հետաքրքիր կարդալու բաներ կան հայոց ժամանակակից գրակից...

Հա, չմոռանամ ասել, որ այլընտրանքային ասելով նկատի եմ ունեցել ՀԳՄ*-ին այլընտրանք լինելը :-)

*ՀԳՄ - Հայաստանի Գրողների Միություն, որտեղ կան մի քանի տաղանդավոր դեմքեր, մնացածի մասին էլ չասեմ

© անՆամուս, XXIX . XII . MMX

Փակ շուկա

տպավորություններս էնքան ուժեղ էին Panarmenian Photo-ի էս ֆոտոպատմությունից, որ որոշեցի, բացի ՖԲ-ից, մի հատ էլ բլօգում դնեմ...նայեք, չեք փոշմանի:

 

The Colorful, The Flavourous, The Closed

 

 

արձակոտն սևերի մասին

մի ժամանակ
ես` նվաստս
երևանոմանիայով էի տապակվում
ու, գեղցիներից հոգնած,
ուզում էի քաղաքապետ տեսնել մի հասարակ երևանցու
ով ծնվել ա երևանում
վազվզել ա հրապարակի շատրվաններում
կերել ա լցնովի մառոժնի ու ծամծմել ա էսկիմոյի մեջի փեդը
խուժան կինոյի ա գնացել կինո ռասիայում
խմել ա սայաթ-նովայի պուլպուլակից
ու վարդեվորին ջրել ա մառշուտնու մեջի նստածներին
ու փախել քֆրտող շոֆեռից...
էս սաղ հեչ
ասածս էն ա
հետո հասկացա
որ բնիկ էրեվանցի,
որպես էդպիսին,
չկա
բոլորս էլ ռայոններից ենք եկել
ու միմիլյոնանոց քաղաք դառել
մետռոյով, բանով
հա բայց ինչու
հա բայց ոնց
հիմի էդ գագոն
քավության նոխազ էր
թե մետաքսի սովորական տղա
ով գիտի
մի անգամ իրան տեսա նայաթ-նովայի վրա
մի 6 ախռայնիկով
նենց էր քայլում
ասես էդ պողոտան ինքն էր քցել
ոչ թե հասրաթյան գրիգորը
յեսիմ
բայց մենակ էն, որ ինքը ծառ չսիրող քաքապետ էր
դա փաստ ա
ու հենց մենակ դրա համար իրա կացնվելը
լավ էր

կուստուրիցա-մուստուրիցա բռեգովիչ-մռեգովիչ

փորձեմ վերլուծել բռեգովիչի համերգը

1. էն որ բռեգովիչը "համաշխարհային" դեմք ա, ինձ չի հուզում

2. փաստն էն ա, որ իրա գրած ու նվագած երաժշտությունն ահագին պրիմիտիվ ու ցածրորակ ա
3. ու մեծ մասով մասով խառնուրդն ա գնչուական, սլավոնական ու արաբախառը ռիթմերի

3. նույն դմփդմփոցն ու զմփզմփոցը, նույն մի տակտանի ռիթմն ու կես նոտանի "մեղեդիները"

4. կոնկրետ համերգի ժամանակ ակնհայտ էր, որ փողայինները յուղ են վառում
5. ու վափշե դրան կարելի ա լսել մենակ սև փիսիկ սպիտակ կատու ֆիլմը նայելիս :-ՃՃՃ
ինչ գրել եմ, փորձել եմ օբյեկտիվություն պահել, հա ինչ անենք որ համերգը դուրս չեկավ :-ՃՃՃ

P.S. բռեգովիչի համերգին ինքնամոռաց թռվռացող հայ ջահելությունն ինձ բերեց էն` հայերին ձեռ չտվող ու հայերի կողմից մերժված հայտնի միտք-տեսակետին, կամ գիտական թեզին, որ մենք բալկանյան ծագում ունենք...

P.S. նաև ներողամտություն եմ հայցում իմ էն ընկերներից, ումոնց հետ գնացել էի համերգին այդ անիծյալ, ու ովոնք որ անկեղծ երջանիկ էին էդ համերգին ու կիսեցին ինձ հետ տառապանքներն իմ...:-ՃՃՃ

մեծերը

ի՞նչ արեց թումանյանը մեր գրականության հետ
ի՞նչ արեց կոմիտասը մեր երաժշտության հետ
մինասը` նկարչության
բաբաջանյանը դաշնամուրի
տերտերյանը` խառնաշփոթի
թամանյանը` ճարտարապետության
չարենցը` պոեզիայի
մաթևոսյանն` արձակի
դովլաթյանը` կինոյի


երևի

մաքրեցին
աղբից
տարատեսակ

ու դարձրին հայերեն

Բնության գրկում /պիես մեկ գործողությամբ/

Գործող անձինք` ՀԱՅՐ, ՄԱՅՐ, ՏՂԱ, ԾԱՌԱՅՈՂ

ՀԱՅՐ - Շնչեք, շնչեք, այսպիսի օդ ամեն օր ձեր ձեռքը չի ընկնի:

ՏՂԱ - Ոչ թե ձեռքը, այլ թոքը, հայր:

ՀԱՅՐ - Դու Վարդանին նայիր, տես ոնց են այտերը կարմրել:

ՏՂԱ - Մայրիկ, սա ի՞նչ է ...

ՄԱՅՐ - Դա, բալիկ ջան, հիմա կհիշեմ...դա...դա...

ՀԱՅՐ (ծիծաղելով) - Միթե՞ մոռացել ես...ծառ է:

ՄԱՅՐ - Այո, այո, հիշեցի:

ՏՂԱ - Հայրիկ, իսկ ծառն ինչի՞ համար է:

ՀԱՅՐ (մեղմ) - Ծառը, տղաս, ծառը...դե, ինչպես ասեմ...(հանկարծ բարկանում է): Դու էլ ի՞նչ ես կպել` ի՞նչ, ինչո՞ւ, ինչի՞ համար...

ՏՂԱ (մորը) - Մայրիկ, սա ի՞նչ է...

ՄԱՅՐ - Սա՞, սպասիր, սա գիտեի, դե իհարկե ծաղիկ է, տղաս...քսանհինգ, չէ, ուղիղ քսանութ տարի առաջ հայրդ ինձ մի ծաղիկ նվիրեց...(երազկոտ): Ի՜նչ ծաղիկ էր...

(Դուռն աղմուկով բացվում է: Ներս է մտնում ծառայողը):

- Ձեր ժամանակն սպառված է:

(Հայրը, մայրը և տղան վերջին անգամ խոր շունչ են քաշում, հագնում հակագազերը, մտնում վերելակ, որը նրանց դուրս է բերում ջերմոցից և իջեցնում Երևանի կենտրոնական փողոցներից մեկը):

(վարագույր)

© Սյուզան Մակարյան
Երևան, 1991

հենց սենց պահի տակ

էս բրազիլական դաշնամուրը քո մազերի թռչկտոցը մեր հանդիպման անմնացորդը քո փաթաթվածի չգիտեմթեինչը մեր առավոտների ցելսիուսի զրօն էս զրօն հատուկ եմ կլօր Օ տառով գրել անգրագետ չեմ հա ինչ անենք բա դուք գիտեք մենք չպարեցինք որովհետև ես պարել չգիտեմ բայց դա հեչ է արդեն վերջն է էս գրածը ու տառերը հեչ են հեչ են քո նայածը աչքերը լիքը աչքերը թացը ամպերը գոռգոռոցը երկինքը տրաքոցը, տրաք-տրաքոցը մի հրավառությունը գետերի տարած ջուրը աշնան երևանիս մեղեդիներն իմ մանկության ութսունականները շախմատի փախած դասերը շախմատի չգրված 96 թերթանի տետրը չարենցի դպրոցն ու չարենցի արձանը իսկ հիմա էլ չարենցի պողոտան էս լացացնող հին ու շատ հին երաժշտությունը էս ջութակները կամաց...կամաց վրայովս չանցնես ախր ցեխի մեջ եմ աշունն էկավ ես մնացի աշունն էկավ հեսա ձմեռ քեզ գտեցի ինձ գետնեցի ախր էս ոնց բայց դու գիտե՞ս ոնց հա ես էլ չգիտեմ ես քայլեցի փողոցներով նեղ ու գտեցի տներ կիսաքանդ ու անմարդ ու անմարդ կնիկ կնիկմարդ ու մի ավտո կանաչ գույնի 42 թվի ակները նոր ու կլոր աչքերդ խորն ու թացն են էսօրվա առավոտը վաղվա երեկոները ու ամիսների հետադարձը էն մի դալանը կամար էն մի կռունկը դալար ծառն ասֆալտի մեջ խրած ես քաղաքիս մեջ խրված երեկոն է մութ ու երեկոները կիսամութ բառերը կիսատ կմնացին արևը էլ չի վառում հոգնել է արևը դե բարդ գործ էր անընդհատ հալվելն ու վառելը կատակ բան չի դե ես գնում եմ հետս գալիս ես չէ թե գալիս չէս այ քեզ հիմմար նապաստակ օրերը գնալով կարճանում են մազերը գնալով քչանում են օրերը հետ գալով շուուտ մթնում են ես գնում եմ որ քնեմ վեց ժամ քնեմ էսօր գիշեր վաղը ցերեկ էլի ցուրտը երկինքը մով է գետինը հով է էլի մրսեցի ու սենց գրեցի...բայց էս ամենը հեչ էլ կապ չունի որովհետև...դեռ...ես...ախր...դե...ես...քեզ... ախր...հա...ճիշտ...դե...լուրջ......ասում...եմ...մշուշից...նորից...էլի...հիմա...դե...հերիք...նորից...ծնվեց...իմ...քո...մեր...դեմքը...սկիզբն...ու...ավարտը...

էս ինչքան եմ սիրում քեզ ես

"Ավդոյի ավտոն" ու "Գառնին"

Մի քանի օր առաջ կինո Մոսկվայում նայեցինք կորած-մոլորած երկու հայֆիլմ` "Ավդոյի ավտոն" ու "Գառնին", երկուսն էլ նկարահանված 1966թ-ին:

Առաջինը պատմում էր Երևանում ավտոմեքենայի հայտնվելու մասին ու թե ինչպես են կառապանները, տեսնելով վտանգավոր "մրցակցին" ու իրենց գործին խփողին` դավեր նյութում խեղճ Ավդոյի դեմ...Ֆիլմում լիքը կոմունիստական կադրեր կան նաև:

a. Автомобиль Авдо
32мин. (888м).
Авт.сцен.: В.Арамян, Д.Кесаянц, реж.-пост. Д.Кесаянц, опер.-
пост.: Л.Атоянц, С.Исраелян, худ.-пост.: С.Арутчян,
М.Аракелян, композ. Э.Оганесян, звукоопер. З.Мурадбекян,
монт. В.Айказян, ред. П.Зейтунцян, дир. К.Ованисян.
В ролях: М.Карагезян (Авдо), С.Асланян (Нвард), О.Мсрян
(маэстро Сурен), И.Грикуров (Маркар), С.Мхитарян (Даво),
М.Костанян (Самсон), Г.Восканян (Какалоев), Ж.Петросян (одноухий), А.Хостикян
(извозчик-интеллигент).
О первом автомобилисте и его войне с извозчиками в первые советские годы в старом
Ереване.

Երկրորդը ամուսնացած զույգի մասին էր, շատ նմանեցրի "Բարև, ես եմ"-ին, ամենաշատը ռիթմով: Ֆիլմում կան դեռ այն ժամանակ փլատակ Գառնու տաճարի տեսարաններ ու թե ինչպես են գյուղացիք էդ քարերով տներ շինում...

b. Гарни
32мин. (885м).
Авт.сцен./реж.-пост. А.Агабабов, опер.-пост. К.Месян, худ.-
пост. Р.С.Бабаян, композ. М.Вартазарян, звукоопер.
К.Курдиян, реж. Н.Оганесян, монт. И.Микаелян, ред.
С.Асмикян, дир. С.Саркисян.
В ролях: А.Джигарханян (Рубен), Э.Узунян (Люся),
А.Каджворян.
В эпизодах: К.Саркисян, В.Закарян, А.Авакян,
В.Мириджанян.
О сложных психологических отношениях влюбленной пары.

եզան պոզի ճանճը

ԲԳ-ն երգեց...համերգին բիձեք կային, որոնք եկել էին ջիվանին լսելու, ավելի շուտ իրա դուդուկը լսելու: Դուդուկը հիիիին հայկական, ազգային-ազատագրական գործիք է` պատրաստված միանգամայն ծիրանենու փայտից...սա մի կողմ, հա բայց դլե յամանն էս համերգի հետ ի՞նչ կապ ուներ...ոչ մի կապ էլ չուներ...հիմա ակվարիումի բոլոր ալբոմները քաշում եմ, որ լսեմ...ախր շատ որակով համերգ էր, բայց ափսոս ջիվանը մի երգ նվագեց...

P.S. ինչպես ասեց Արտակը` ջիվանին էս համերգում, ոնց որ ճանճը եզան պոզին :-ՃՃՃ

լազերային

սկզբից ստուգեցին տեսողությունս....հետո տարան պառկացրին...հետո կոշիկներիս տոպրակներ հագցրին...հետո դեղեր կաթացրին աչքերիս...հետո սկսեցին մերսել աչքերս...հետո ռադիո միացրին...հետո միացավ լազերը...տևեց 70 վայրկյան...հետո վիրակապեցին...երեք օր տանջվեցի կույրի նման...հետո -7-ը դառել էր զրՕ...

Հայոց լեռներում

Թումանյանի բառերով Բամբիռը մի հզոր երգ ա գրել: Լսեք

Ներբեռնել Скачать Download

 

 

ՀԱՅՈՑ ԼԵՌՆԵՐՈՒՄ

 Մեր ճամփեն խավար, մեր ճամփեն գիշեր,
Ու մենք անհատնում
Էն անլույս մըթնում
Երկա՜ր դարերով գընում ենք դեպ վեր

Հայոց լեռներում,
Դըժար լեռներում։

Տանում ենք հընուց մեր գանձերն անգին,
Մեր գանձերը ծով,
Ինչ որ դարերով
Երկնել է, ծընել մեր խորունկ հոգին
Հայոց լեռներում,
Բարձըր լեռներում։

Բայց քանի անգամ շեկ անապատի
Օրդուները սև
Իրարու ետև
Եկա՜ն, զարկեցին մեր քարվանն ազնիվ
Հայոց լեռներում,
Արնոտ լեռներում։

Ու մեր քարվանը շըփոթ, սոսկահար,
Թալանված, ջարդված
Ու հատված-հատված
Տանում է իրեն վերքերն անհամար
Հայոց լեռներում,
Սուգի լեռներում։

Ու մեր աչքերը նայում են կարոտ
Հեռու աստղերին,
Երկընքի ծերին,
Թե երբ կըբացվի պայծառ առավոտ
Հայոց լեռներում,
Կանաչ լեռներում։

1902

 

հայկական գենն ու մուղամի մշակույթը

Երկու օր առաջ հիշեցի մի հոդված գեների մասին, որտեղ ասվում էր, որ եթե կինը սեռահարաբերվում է մեկի հետ ու այդ կապից երեխա չի ծնվում, միևնույն է` հաջորդ տղամարդուց ունեցած երեխան կրում է իր մեջ նաև առաջինի գեները...Որպես օրինակ բերում էին Մոսկվայի 1980թ Օլիմպիադայից հետո եղածը: Դե այդ ժամանակ երևի առաջին անգամ սովետների մայրաքաղաք լցվեցին լիքը արտասահմանցիք: Դե ռուս կնանիք էլ առիթը բաց չթողեցին ;-ճ Ու հետո բոլոր զարմանում էին, թե էդ ոնց շիկահեր ու սպիտակամաշկ ռուս պապայից ու նույնքան էլ մամայից սևամորթ տռճեներ են ծնվում...Այ քեզ բան, աղջիկը մի անգամ էլ ուզեցել ա նեգռի հետ փորձի դա, հա ինչ անենք :-ՃՃՃ Բայց մեկա` սևամորթ պապայի գեները մնացել են մեջը....

Ու սա ակամայից կապեցի հետևյալի հետ. մի անգամ մի ալիքով Վահրամ Սահակյանն էր խոսում: Ուրեմն ասեց մոտավորապես սենց մի բան` եթե մարդ թաթուլի մուղամներն ա լսում ու կայֆ ստանում, ուրեմն ցեղասպանությունից առաջ իրա տատիկին թուրքերը ***** են:

Հետևությունները թողնում եմ ձեզ......

© անՆամուս, XV . X . MMX

Պեպոն

Երեկ առաջին անգամ ծերից-ծեր նայեցի "Պեպո"-ն: Ինչպես մոտավորապես ասեց ֆիլմից առաջ խոսացող տղան, թողել ենք իրական հայկական կինոն, ու տարվել հրաչքեշիշյանական "ֆիլմերով"....ու նաև ասեց, որ ոչ մի զլմ կամ հեռուստաալիք չի լուսաբանել "կինոաշուն" փառատոնը...դրա համար էլ դահլիճում 8 հոգով էինք նայում Պեպոն...:-(((

Ֆիլմն իսկապես շատ լավն էր, ամեն ինչով էր լավը...բա պարերը, պարերը...

P.S. էն որ Պեպոն Դարչոյին ասում ա է` աննամու՛ս, թու՛ քո նամուսին :-DDDDDDDD

Пепо
1935г., Арменкино, комедия (экранизация одноименной пьесы
Г.Сундукяна), 88мин. (2442м), ч/б, в.э. 15.06.1935г.
Авт.сцен./реж.-пост. А.Бек-Назаров, сореж. А.Гулакян, опер.-
пост. Д.Фельдман, худ.: М.Арутчян, С.Сафарян, Г.Шарбабчян,
В.Сидамон-Эристов, композ. А.Хачатурян, звукоопер.
Н.Писарев, муз.оформ. Д.Блок, асс.реж.: Т.Гарина, Ф.Карен,
дир. А.Оганджанян.
В ролях: Гр.Нерсесян (Пепо), А.Аветисян (Зимзимов), Асмик
{Т.Акопян} (Шушан), Г.Аветян (Гико), А.Хачанян (Дарчо), Т.Махмурова (Кекел), Д.Малян
(Какули), М.Бероян (мать Дарчо), Г.Габриелян (кинто), А.Гулакян (Дудули), Н.Манучарян
(Нател), Н.Геворкян (Эфемия), В.Багратуни (Самсон), М.Джрпетян (сплетница), Г.Ванян
(Маркрит), М.Каракаш (Геворк), В.Барский (судья), А.Кефчян (Пичхул).
О противостоянии честного бедного рыбака хитрому купцу, обманным путем
обобравшему его.
Первый армянский звуковой фильм.

«Հանդիպում ցուցահանդեսում»

Երեկ "Կինոաշուն"-ի շրջանակներում նայեցինք «Հանդիպում ցուցահանդեսում» ֆիլմը: Շաաատ լավն էր, լրիվ կինեմատոգրաֆ էր :-) Մենակ Բախտամյանը շատ խոսեց

Встреча на выставке
1968г., Арменфильм, драма, 21мин. (594м), ч/б, ш.э, в.э.
12.1969г.
Авт.сцен.: М.Чаманян, Е.Манарян, реж.-пост. Н.Оганесян,
опер.-пост. А.Явурян, худ.-пост. Г.Карапетян, композ.
Г.Овунц, звукоопер. М.Овакимян, опер. Г.Айрапетов, худ.-
грим. Р.Мандунян, асс.реж. М.Гамбарян, монт. Р.Еранян, ред.
А.Араксманян, дир. Р.Джаназян.
В ролях: А.Арзуманян, В.Степанян, А.Папаян, Г.Тусузов, Л.Карагезян, В.Манвелян,
Е.Саркисян, Б.Абрамян, Р.Погосян.
О встрече братьев, разлученных судьбой после резни 1915 года. 


Հ.Գ. փաստորեն կինոն հայերեն շարժանկարն ա ;-ՃՃՃՃՃ

Ռուբեն Հախվերդյան - Նախագահական ընտրություններ /1992թ/

Նախագահական ընտրություններ /1992թ/

Երկնքում ճախրող ոստիկաններ

Ոստիկանատիպ մուրացկաններ

Մուրացկանակերպ անգույն դեմքեր

Ու կերած-խմած ուրվականներ

Բացուխուփ անող շատ բերաններ

Ասես ափ նետած անթիվ ձկներ

Հերթերում պատերազմող ձեռքեր

Ո՞վ է այս ամենը հնարել

Սա ի՞նչ հանելուկ է,

Սա շուտասելուկ է

Չի լսվում ո՛չ ձայն, ո՛չ պատասխան

Սա ի՞նչ հանելուկ է,

Սա շուտասելուկ է

Ո՞վ է տեր աստվածն ու սատանան

Որովայնամիտ ու բութ դեմքեր,

Եվ անթիվ դատարկ որովայններ

Բարքերի անկում, անկման բարքեր

Եվ անկման եզրին կանգնած կարգեր

Կուսականորեն շիկնած լրբեր

Կուշտ ու կուռ կերած խմած սրբեր

Դզած ու փչած ու կեղծ կույսեր

Կույսերից հիասթափված հույսեր

Սա մի կուսանոց է, թե՞ սա բոզանոց է

Ասե՛ք ձայնազուրկ իմաստուններ

Ու՞ր է անգլուխը, քաղաքագլուխը,

Որն ունի ոռի վրա ծալքեր

Մտավորական քրեականներ

Կիսագողական ոստիկաններ

Ղումարի նստած դասախոսներ

Ու նստած-հելած շատախոսներ

Անգթությունից կոտրած սրտեր

Ու գթաբաժան առաքյալներ

Խորհրդարանում խորհող այրեր

Ու նմանատիպ դեպքի վայրեր

Իսկ կարգին տղերքը

Ում ձեռքին է զենքը

Մահվան հետ գիշեր են լուսացնում

Իսկ ազգի տականքը

Մեր ազգի թերանքը

Թալանում է ազգը ու պղծում

Գեներալատիպ մեծ գրողներ

Գրողի տարած գեներալներ

Գեներալամիտ նախարարներ

Ու նմանատիպ տարբեր բաներ

Նախագահական ընտրություններ

Եվ անընտրելի նախագահներ

Հալումաշ եղած անթիվ ստեր

Ո՞վ է այս ամենը բեմադրել

Ո՞վ է նստած վերը

Դրա տիրու մերը

Չի լսվում ո՛չ ձայն, ո՛չ պատասխան

Ո՞րն է իրականը,

Տերն ու տիրականը

Էս անտերուդուս անտերության

Սա մի կուսանոց է, թե՞ սա բոզանոց է

Ասե՛ք ձայնազուրկ իմաստուններ

Ու՞ր է անգլուխը, քաղաքագլուխը,

Որն ունի ոռի վրա ծալքեր

http://www.youtube.com/watch?v=2GBzpNiDthk

Ռուբեն Հախվերդյան - Ոստիկան

վաղ 90-ականներին կասետով լսում էինք էս երգը

Ոստիկան


ինձ մի՛ փնտրիր

մի՛ թակիր իմ պատուհանը

այստեղ եմ ես

ես, կամ էլ իմ ուրվականը

անթարթ մի աչք

հետևում է ինձ իմ տանը

ա՜յ քեզ հրաշք

սա իմ տունն է թե՞ զնդանը

դու ինձ ասա՛

գոնե դու տուր պատասխանը

ու՞մ տունն է սա

ու՞մն է այս բնակարանը

կար մի քաղաք

քաղաքում փակված իր տանը

ապրում էր նա

նա, կամ էլ իր ուրվականը

լռում էր նա

թե՞ խոսում էր ուրվականը

ու՞մ գործն է դա

միթե՞ դա է էականը

կար ազգանուն 

կպցրած նրա դռանը

և փաստաթուղթ,

որ նա ապրում է հենց այս տանը

եթե մի օր 

այցելի ինձ ոստիկանը

նրան անձայն 

կընդունի իմ ուրվականը

կհասկանա 

օրենքի հլու պաշտպանը,

որ տանը այս

ոչ ոք չի ապրում այս տանը

կահազանգի 

նա իր ղեկավարությանը,

որ տանը այս

ոչ ոք չի ապրում այս տանը

ինձ կմատնի 

բարեկիրթ իմ հարևանը,

որ ինձ գիշերը 

նա տեսել է գինետանը

գինում խեղդված`

կճչա խցանահանը,

«անհայտ կորած»

կգրանցեն իմ վերջաբանը

եթե  մի օր

այցելեք դուք ինձ իմ տանը

գուցե և ձեզ 

ընդունի իմ ուրվականը

չզարմանաք

միթե՞ դա է էականը

թե մեզնից ով է,

մեզնից ով է իրականը

ինձ մի՛ փնտրիր դու 

ոստիկան

ես քեզ համար չեմ 

ես չկամ

դու ինձ ինչքան էլ որոնես

ուրվականիս կհանդիպես

ինձ մի՛ փնտրիր դու 

ոստիկան

ես քեզ համար չեմ 

ես չկամ

դու ինձ ինչքան էլ որոնես

ուրվականիս կհանդիպես

լայ լալայ լալա լամամ  

լալայ լալա լամամ լամամ.............

ներբեռնել երգը.mp3

վայֆեստ

անունը` հայֆեստ

թատերական փառատոն

իրականում` հայկական հերթական

անկազմակերպ էշշ միջոցառում

կամերայինում ինչ-որ մի

ռուսական ներկայացում էր

տոմս չկար

այսինքն տոմսարկղը փակ էր

հետո ասեցին` նրանք շուտով կգան

նրանք հայֆեստի կազմակերպիչներն էին

հետո նա եկավ

հետո ասեց` ես տոմս չեմ վաճառում

հետո ասեց` մի բան կանենք

հետո մեզ մտցրեց ներս

առանց տոմս

առանց փող

հետո սկսվեց

ախմախ թատրոն էր

շնչելու օդ չկար

օդափոխություն չկար

էդ բունկերում ո՞նց են ներկայացում խաղում

կեսից գազ թողեցին բեմի վրա

օդը պրծավ հերիք չի

դեռ մի անդուր հոտ ընկավ

ռուսը տանջվում էր, բայց դա թատրոն չէր

թթվածին չկար

մի ժամ տևեց տանջանքը

դուրս եկանք` մաքուր օդ անձրևից հետո

ուշքի եկա

հա` վերջում բոլորը կատաղաբար ծափ էին տալիս

ինչի՞ էին ծափ տալիս` չհասկացա

հ.գ. լավա փող չէի տվել

© անՆամուս, V. X . MMX

թուղթ ու գիր

վերջը ինձ էլ թուղթ ու գիր արեցին :-)))

ԱՐԱ ԱՆՆԱՄՈՒՍ-ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ | Ոտանավորներ, տողեր

բուն հայկյան օրացույց

բուն հայկյան օրացույց

Ամսանուններ

Նավասարդ, Յոռի, Սահմի, Տրէ, Քաղոց, Արաց, Մեհեկան, Արեգ, Ահեկան, Մարերի, Մարգաց, Հրոտից եւ Ավելեաց

Օրանուններ

Արեգ, Հրանդ, Արամ, Մարգար, Ահրանք, Մազդեղ, Աստղիկ, Միհր, Չոպապեր, Մուրց, Երեզկան, Անի, Պարխար, Վանատուր, Արա, Մազդ, Մանի, Ասակ, Մասիս, Անահիտ, Արագած, Գրգուռ, Կորդուիք, Ծմակ, Լուսնակ, Ցրոն, Նպատ, Վահագն, Սիմ, Վարագ, Գիշերավոր

Ավելեալ ամսվա օրանունները՝ Փայլածոյ, Արուսեակ, Հրատ, Լուսնթագ եւ Երեվակ 

Ցերեկվա ժամանուններ

Այգ, Ծայգ, Զայրացեալ, Ճառագայթեալ, Շառափղեալ, Երկրատես, Շանթակող, Հրակաթ, Հուրփայլայլ, Թաղանթեալ, Արագոտ եւ Արփող 

Գիշերվա ժամանուններ

Խավարակ, Աղջամուղջ, Մթացեալ, Շաղավոտ, Կամավոտ, Բավական, Հավաթափեալ, Գեղակ, Լուսաճեմ, Առավօտ, Լուսափայլ եւ Փայլածու

 

Paul McCartney - Distractions

Մի ժամանակ, էն հին տանը, անջատում էի լույսերն ու վինիլային սկավառակով միացնում էս երգը, ու մենակ նվագարկչի կարմիր լույսն էր վառվում, սկզբում ասեղի խզզոցն էր լսվում, հետո` էս տաք երգը...

Paul McCartney - Distractions 

Անուշ

90-ականների կեսերն էին, հայաթի ընկերոջս հետ ման էինք գալիս Օպերայի մոտերքում: Տեսանք դուռը բաց ա, մտանք: Պարզվեց "Անուշ"-ի կեսից մտել էինք: Նայեցինք, լսեցինք, ախչի անաստվածը վրանում չնստեց, Սարոն խփվեց, Անուշը քցվեց...

Դուրս եկանք, մի տաս րոպեից ասեց.

- Արո, ոնց-որ հայերեն էր............

վարագույր

ան-կախ-ություն

անկախություն բառն, իմ համեստ համոզմամբ, սխալ բառ է, եթե այն կապում ենք ազատության տոնին...

բացատրեմ միտքս` 

ան- ժխտական նախածանց

կախ - կախված լինել, կախում ունենալ  /արմատ/

ություն - վերջածանց կամ վերջավորություն

փաստորեն դուրս ա գալիս որ անկախություն բառի արմատը կախ-ն է, որին մենք դեմից կցում ենք ժխտող մի երկու տառ ու դա դառնում ա անկախ: Այսինքն անկախ բառի հիմքում ընդամենը կախում ունենալու ժխտումն է...

Առաջարկում եմ անկախություն բառը փոխարինել ազատություն բառով: Այն չունի ո՛չ ժխտում, ո՛չ կախում, հիմքում էլ ազատ բառն է :-)))

P.S. բայց, սենցթենենց, 19-ըդ շընորհավոր !!!

© անՆամուս, IX MMX

եթե պարապ եք, կարդացեք նաև սա`

անկախությանն ընդառաջ

…ՊԱԴՄԱՍԿՈՎՅԱ…

Սա գրել եմ Լուսինե Վայաչյանի 

"Բալագոյե"-ն կարդալուց հետո...

© անՆամուս, MMX

-համազասպ, հեչ ուր ես էղե?

-էջմիածին

-իսկ ուրիշ?

-էջմիածին երկու անգամ եմ էղե

-ապրես՜, աշխարհ տեսած տղա ես…

“խաթաբալԼադա”

…ՊԱԴՄԱՍԿՈՎՅԱ…

2006-ի աշնանը գործի բերումով հայտնվեցի պադմասկվայում, բնակավայրի անունը չեմ հիշում зато հիշում եմ երկաթգծի էն կայարանի անունը, որի մոտ էր մեր պանսիոնատը` зосимова пустынь ասել է թե զոսիմայի տափաստան, թե ինչի пустынь  ու ոչ թե пустыня` չգիտեմ, բայց արա ինչ պուստինյա` անտառ էր շուրջբոլորս, կներես մայրենիք ջան բայց այ դա էր անտառ, սկի լոռվա անտառները չեմ համեմատի դրանցինի հետ, ծառերի ծերը չէր էրեվում ու խոնավությունից անընդհատ ուզում էի շռել: Ես ու դավոն էինք` գնացինք իջանք внуково, այսինքն թոռնկովո, ավտոբուսով առավոտ ժամը վեցին մոսկվայի էդ ծայրամասից մի կես ժամում հասանք հարավ-արևմտյան անունով մետրոյի կայարան: Մենք երկուսս էլ առաջին անգամ էինք մոսկվայում` էդ քաղաքի ցելկեն առնելը եղավ դաժան ու քնաթաթախ: Հասանք մետրո հետո քարտեզ առանք անդերգրաունդի` 5 ռուբլով, էդ ռուբլին հո կայֆ չէր տալիս` ոնց որ սովետի վախտը լիներ, քարտեզն առանք ու իջանք մետրո: Վայ քու արա: Ով չի տեսել մոսկվայի մետրոյի ծայրամասային առաջին կայարաններից մեկն առավոտ յոթին ուրեմն նա մարդկային ժխոր չի տեսել: Ամբոխները խելագարված: Ձեռներս մարդա մի հատ չեմադան ու ուսապարկ, քիչ էր մնում վրեքներովս անցնեին, հերթ կայնանք որ ժետոն առնենք, դրանցը ժետոն էլ չի թղթի կտոր ա գառդոնից, գանդոններ, կա մի անգամյա, երկու չորս չորսը դառավ տասնըչորս…կայնած խոսում ենք ասում եմ. արա ռուսերեն խոսալս մոռացել եմ լալկվել,  տենաս սրանց մի պռայեզդն ինչ արժի, մեկ էլ մի աղջիկ ֆռաց ասեց` մարդա 15 ռուբլի, ասի մերսի, 30 ռուբլի տվի, ասի դվա բիլետա, մեկ էլ ջղայն տոտան ասեց, տովարիշչ ս վաս 40 ռուբլեյ, տվի առա, ու մտածում եմ` խի խաբեց են հայ աղջիկը, մտանք մետրո` իսկը լաբիրինթոս, բայց եթե սլավոնատառաճանաչ ես` չես կորի, ամեն ինչ գրածա ա մաքուր ռուսերենով` ուր ու ոնց գնաս: Էսկալատռով իջնում ենք պարզվում ա որ եթե վռազ ես ձախով արագ կարաս իջնես եթե չէ` աջդ կայնի քաշի: Ես վռազ չէի բայց ձախ էի քաշել` դե սաղ կյանքս երեվանի մետրոն եմ տեսել…քիչ էր մնում կոխրճեին անցնեին, լավ ա դավոն թևիցս քաշեց աջի վրա: Վագոնները գալիս էին կես րոպեն մեկ ժամացուցի մեխանիզմի նման, այ ստե կարգուկանոնով հերթ էին կանգնում` շարքով, էն որ գնդակահարվելուց կանգնում են է` այ տենց, ու եթե վագոնը լիքն էր չէին խցկվում` սպասում էին հաջորդ 30 վայրկյանին: Վագոնի մեջի ռսները կամ գիրք են կարդում կամ ականջակալներով լսում, կամ էլ` երկուսը միասին: Էդ առաջին ցնցումս էր ռուսներից, ըտեղ մի քիչ իրանց հարգեցի, դե պարզ ա` գրքերի համար: Չնայած կարող ա մի տուֆտա բան էին կարդում, դժվար նիցշէ կարդային, բայց դե իրանց էլ կարելի ա հասկանալ` մի հայաստանի չափ քաղաք ու միգուցե մարդա իրա գործի տեղ կամ դասի գնալու վրա մի 2 ժամ ա կորցնում, մնում ա կարդալը: Մետրոյի` մեզ պետքական կայարանից հելանք ու հասցեով ման ենք գալիս շենոգինի փողոցը` սոված ենք ցուրտա էշ-էշ քայլում ենք քաղաքի քարտեզ չունենք, վերջը գնացինք հասանք մեր առաջի մասի նման մի տեղ` սաղ գործարան ա` բնակելի շենք չկա: Գտանք օֆիսը մտանք սեղան էր սարքած` պեչենի շակալադ լուծվող սուրճ էլի շակալադ` վրա տվինք… Վերջը լիքը ջահելներ կային` ռուսաստանի ծերերից, մեր նման էկել էին սեմինարի: Սպասեցինք, հետո ավտոբուսով տարան պադմասկովյա` գնում էինք կիևսկի շասսէով, մի ժամից հասանք պանսիոնատ, տեղավորվեցինք. 3 ու կես օր պետք ա մնայինք: Հաց-մաց տվին, սրանց ճաշարանը փաթթած ուներ ստեղի ամենալավ օբեկտը մի 100 անգամ, ինքնասպասարկում էր, բայց հո լցած չէր` մենակ մի քսանհինգ տեսակ ձուկ կար տարբեր ձևի սարքած հո չէինք բթվում` համ համով էր համ ձրի` էրկու էռնեկ մի քանի տեղ` խժռի ինչքան ուզում ես: Էս պանսիոնատը մի կես էրեվանի չափ տարածք էր` պարսպապատ ու մեծ մասը անտառ, մի 3 հատ լիճ կար` իսկական ու ձկներով: Էլ չեմ ասում ամեն 300 մետրը մեկ վառոտներ ու КПП` մեջներն էլ մի-մի հատ բեղերով ձյա-ձյա` վայրենի ռուս վայեննի: Քնեցինք առավոտ հելանք զավտրիկի, հետո` սեմինարի առաջի օրվան, գնացինք մտանք սխալ սենյակ, հետո ջոգինք որ սխալ ենք մտել, գնացինք մեր սենյակը: Մի երկու ժամ դալբայոբստվա արին յեսիմ ինչ ֆիրմայի ներկայացուցիները, գլուխներս ցավաց լավա քոֆֆի-բռեյք եղավ նեսկաֆե ու շակալադով պեչենի կերանք ուշքի էկանք: Ըտե մի հատ բեղերով պուճուր-մուճուր ձյաձյա էկավ ու ասեց տղեք հայ եք: Հա բա ինչ ենք: Խոսաց պատմեց որ ժուռնալիստ ա ստե-ընդե ժուռնալների համար բան ման ա գրում, էս սեմինարներին էլ որպես օնլայն թարգմանիչ էր աշխատում…ընկճված էր ու հա ծխում էր…