Այղր լճի ջրհան կայանը

Երեկ արշավի էինք Մեծամոր, Արմավիր, Երվանդաշատ: Ընթացքում մտանք Այղր լիճ ու ես վերջապես տեսա Թամանյանի նախագծած ջրհան կայանը: Սա նրա վաղ շրջանի գործերից է, դեռևս դիպլոմայինս գրելու ժամանակվանից ուզում էի գնալ տեսնել, վերջը տեսա: Ճարտարապետությամբ հիշեցնում է Երևանի առաջին հիդրոէլեկտրոկայանը:

  

 

Հա, չմոռանամ ասել, որ հասել էինք Արաքսի ափ, ու սահմանապահների կողմից բռնվեցինք ու տարհանվեցինք :-ՃՃՃ

Վահագնի ծնունդը

Խորենացուց պահպանված բնագիրը


Երկնէր երկին, երկնէր երկիր,
Երկնէր և ծովն ծիրանի.
Երկն ի ծովուն ունէր
Եւ զկարմրիկն եղեգնիկ:
Ընդ եղեգան փող ծուխ ելանէր,
Ընդ եղեգան փող բոց ելանէր.
Եւ ի բոցոյն վազէր
Խարտեաշ պատանեկիկ:
Նա հուր հեր ուներ,
Բոց ուներ մորուս
Եւ աչկունքն էին արեգակունք:


Աշխարհաբար տարբերակը


Երկնում էր երկինքը, երկնում էր երկիրը.
Երկնում էր և ծովը ծիրանի.
Երկունքը բռնել էր ծովում
Նաև կարմրիկ եղեգնիկին:
Եղեգան փողից ծուխ Էր ելնում,
Եղեգան փողից բոց Էր ելնում
Եվ բոցի միջից վազում էր
Մի խարտյաշ պատանեկիկ:
Նա հուր հեր (մազեր) ուներ,
Բոց միրուք ուներ
Եվ աչքերն էին արեգակներ:

քաթամաձէ

էս նինոն ինձ 4 տարի առաջ գետնովն էր տվել՝ էն կարգի, որ մի երկու երգ օրը 30 անգամ էի լսում, էդ ժամանակ մենակ էի ապրում տաս հարկանու յոթերորդ հարկի մի սենյականոցում: Հետո կորավ նինոն, հավեսս գնաց, իսկ էսօր պարզվեց, որ նինոն իմ իմացած մի 25 տարեկան աղջիկ չի, այլ համարյա մի քառասուն տարեկան, բայց համերգը լավ ստացվեց, չնայած առաջին երեք երգից բան չհասկացա...կեցցե՛ հայ-վրացական հարևանությունը :-)

հին հռոմեացիների ու հայոց "քաղաքական" գործիչների մասին

ժուկով-ժամանակով կար հին հռոմեացի կոչվող ազգ: Այսինքն դա ազգ չէր բառիս բուն իմաստով, բայց դա չի կարևորը: Ուրեմն էս հռոմեացիք ունեին պատմագիրներ, որոնք մի հետաքրքիր ֆինտ ունեին: Պատկերացրեք, հռոմեական լեգեոնը գնում է կռվի, տալիս է ասենք 700 զոհ, հակառակորդն էլ տալիս է ասենք էլի 700 զոհ: Ուրեմն էս  հռոմեացի պատմիչներն իրենց երկում գրում էին մոտավորապես սենց. "...ճակատամարտում մենք տվեցինք 70 զոհ, հակառակորդը՝ 7000": Այսինքն, 10 անգամ քչացնում էին իրենց, 10 անգամ ավելացնում հակառակորդի զոհերի քանակը, գալիք սերունդների համար իհարկե: Ինչի էս ամենը հիշեցի: Որովհետև մի քանի օր առաջվա միտինգի ժամանակ ուստա լյովն ասել էր թե 100.000 հոգի մարդ կա, հայոց քաջարի ոստիկանությունն էլ ասել էր թե՝ 9000: Իհարկե երկուսն էլ ստում էին, անզեն աչքով էլ պարզ էր, որ 9000-ից շատ էն, 100.000-ից քիչ :-))) 

...ուստա լյովի հավերժ տասնապետ լևոն զուրաբյանը մարդկանց այս ընդդիմադիր զորքին իջեցրեց մաշտոց-թումանյան խաչմերուկ, բանակցեց դարակազմիկ ոստիկան ներսիկ նազարյանի հետ, որից հետո ընդդիմադիրները կատաղի մարտով "գրավեցին" ազատության հրապարակը.........

...բարևեց ուստա լյովը րաֆֆուն, չբարևեց....մարդիկ էս ՀՈՒՅԺ ԿԱՐևՈՐ ու ԱԶԳԻ համար առաջնահերթ թեմայով ԼՈՒՐՋ-ԼՈՒՐՋ ՀՈԴՎԱԾՆԵՐ ԵՆ ԳՐՈՒՄ, ՀՐԱՊԱՐԱԿԱԽՈՍՈՒԹՅԱՄԲ ԶԲԱՂՎՈՒՄ, ՎԵՐԼՈՒԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԱՆՈՒՄ...ու հասկանում ենք, թե ինչքան պարապ մարդիկ կան հանրապետությունում... 

Ես ասել եմ ու կասեմ՝ Հայաստանում ընդդիմություն չկա, կա աթոռակռիվ, կա սերժատյացություն, կա լևոնավախություն ու տենց ախմախ բաներ...ինչպես հայտնի ասացվածքում՝ նույն քաքը տարբեր գառշոկներում...

Էս մասին մի ոտանավոր եմ գրել վախտին:

Անխոնջ եղեք

 

 

© անՆամուս, XX . III . MMXI ®

տխուր չգնամ

Երեկ օպերայի կանգառում, <<չգնա՞մ>>ի մոտ կնոջս էի սպասում: Երկու տարեց տղամարդ բորբոքված բարձր ձայնով վիճում էին քաղաքական թեմաներով, հետո մոտեցավ երրորդը: Թեման սերժիկն ու ուստա լևոնն էին: Դե ես էլ ակամայից լսում էի զրույցը: Էդ հեչ, վերջում էս երրորդը կատաղած ասեց՝ արա հեչ մտածել ե՞ս, 3 օրը մեկ ղարաբաղի սահմանին մի տղա ա զոհվում հայաստանցի, կամ սնայպեռից, կամ նենց....ու մեջները մի հատ ղարաբաղցի չկա, միիիի հաաատ /գոռում էր/.....ինչի՞ պիտի իմ տղեն գնա ղարաբաղ ծառայի...

մարդը սուբյեկտիվորեն ճիշտ ա դատում, համենայն դեպս ինքն իր ասածի վրա վստահ էր... հետո սկսեցի մտածել, դեպքերը հետ-հետ տարա ու իրոք՝ պատահական ա թե ոչ՝ բայց էս վերջին բոլոր մահերը..... Հայաստանից են զոհվածները կամ սպանվածները: Ինչքան էլ չուզենամ բաժանարար դնեմ Հայաստանի ու Արցախի միջև՝ չի ստացվում...