Դեղնատերև կարպետի վրա
Մի պարզ չթե զգեստով
Քամուց բերած մի չինական շորեկտավ
Պարում էր բակերում վալս-բոսթոն
Տաք աշնան օրն անց էր կենում
Ու սաքսաֆոնն էր խռպոտ նվագում․․․
Մոտիկ տեղերից մարդիկ էին էստեղ հավաքվում
Մոտիկ կտուրներից ծտերն էին գալիս-թռնում
Պարուհին՝ ոսկե թևիկներն էր թափահարում
Ախ, ինչ վաղուց էր էնտեղ հնչում մեղեդին․․․․․
Հաճախ տեսնում եմ երազ
Զարմանալի մի երազ
Որտեղ աշունն ու ես պարում ենք
Վալս-բոսթոն
Տերևներն իջնում են վար
Ձայնապնակն է գլորվում․
«Մի՛ հեռանա, մնա ինձ հետ, դու իմ նվվոց»
Հաճախ տեսնում եմ երազ
Զարմանալի մի երազ
Որտեղ աշունն ու ես պարում ենք
Վալս-բոսթոն
Էդ հաճույքից արբենալով
Տարիներից էն՝ հեռանալով
Մեր հին տունը՝ սիրահարված վաղուց
իր ջահելությանը
Պատուհանները բացել՝
ճոճվում էր պատերով բոլոր,
Եվ ամենքին, ով ապրում էր էդտեղ
Էդ սառած հրաշքն էր նվիրում․․․
Իսկ երբ խլացան աղմուկները բոլոր
Գիշերվա կիսամութին
Ամենն ունեցավ իր սկիզբն ու ավարտը
Տխրելով արտասվեց աշունը՝
մանրիկ անձրևով
Ախ ինչ ափսոս էր էդ վալսը
Ուր ես ու դու էինք պտտվում․․․
Հաճախ տեսնում եմ երազ
Զարմանալի մի երազ
Որտեղ աշունն ու ես պարում ենք
Վալս-բոսթոն
No comments:
Post a Comment