"Փոլադյանը և իր դեկադենտ զառանցանքները արժանի էին միայն բուրժուացած կոմունիստների "սալոնների", որոնք ծաղրածուներ էին փնտրում: Խեղճ Վիյոն !!
Եվ ծաղրածուներ կային ամեն տեսակի: Հիշում եմ մի երիտասարդի, Չիլոյանին, որը ամեն անգամ գալիս էր մի վագոն շշերով: Երրորդ շշից իր բանաստեղծություններն էր սկսում արտասանել -
դեպի երկինք տանող արահետներին Ներոնը գանգատվում (տրտնջում) էր ամբոխի՝ ըմբռնելու անկարողությունից: Արևները փշրվում էին կարմիր (կոմունիստ) շողերին դիպչելով...
Հետո իջնում էին Ստալինի պրոսպեկտ երկար միզելու, գարեջրի և օղու շշերից ազատվելը ժամանակ էր պահանջում..."
Միշել Փոլադյան, "Հանդերձարան", Գլուխ I, Մաս VI
Ձախից աջ՝ Սլավիկ Չիլոյան, Միշել Փոլադյան, անհայտ մեկը
մայիսմեկյան շքերթ
Երևան, 1962թ
Երևան, 1962թ
No comments:
Post a Comment