Կիրակի օգտվեցինք լավ եղանակից ու հասանք Մաշտոցի պուրակ: Գեղեցիկ աշնանային հետմիջօրե էր: Արևը մեղմիկ շոշափում էր կանաչ խոտերը: Մորին թավալվում էր խոտերի մեջ ու պռճոկում: Մեկ էլ հեռվից մի տատիկ-պապիկ տեսանք, պապիկի գրկին թոռնիկ կար: Մոտեցան, նայեցին, ժպտացին: Դանդաղ քայլեցին կանաչ ծառուղիներով ու կորան մշուշում: Դե մենք էլ վերհիշեցինք էս տարվա ձմեռը, երբ "իսկական էրեվանցիները" էս այգին անվանեցին աղբանոց ու ուզում էին տոնավաճառ սարքել: Հետո ասեցին "սիրուն չի" ու այգին մնաց այգի: Ինչևիցե:
Էդ պապիկը Ռոբերտ Մելքոնյանն էր, Երևանի՝ այժմ արդեն պաշտոնաթող փոխոստիկանապետը: Կնոջ ու թոռան հետ զբոսնում էր էն պուրակում, որտեղ ամիսներ առաջ ոստիկանների գլուխն անցած "պաշտպանում էր" օլիգառլախների բուդկեքը: Եթե նա զղջացել ա, ուրեմն նրա թոռնիկը երևիթե կմեծանա ավելի կանաչ Երևանում:
No comments:
Post a Comment