Իհարկե քաղաքին պետք են "կենդանի" արձաններ: Նկատի ունեմ ոչ թե պատվանդանին տնգցրած, այլ ժողովրդի մեջ քայլող կամ նստած: Օրինակ Իսահակյանի արձանն ի սկզբանե պետք է լիներ առանց պատվանդան՝ զբոսնող արձան: Ինչ եմ ուզում ասեմ. ես անձամբ խիստ արվեստաբանական պահանջներ չեմ դնում էս վերջերս սարքած արձանների նկատմամբ: Դե Ֆրունզն ա էլի Գարսևանի կերպարով: Դե Չարենցն ա էլի՝ մի քիչ պոետոտ, մի քիչ խուժանոտ: Պահանջներս զուտ տեխիկական են. պետք էր ժեշտից ձուլել, որ մեր խոտակերները չջարդեին:
No comments:
Post a Comment