նամուս

նամուս

աննամուս.1907

աննամուս.1907

Բլօգ'n'Փնտրտուք

Total Pageviews

Sunday, February 28, 2010

պատմիչներ ու խաչմերուկներ

էս փոստն երեկչէառաջիօրն էի ուզում գրել` չստացվեց...
անցնում էի խորենացի-ագաթանգեղոս խաչմերուկով` մեկ էլ մտքովս մի բան անցավ` ցերեկոյան էս խաչմերուկին կանգնում են վարձու բանվոր տղամարդիկ, երեկոյան` վարձու սևագործ բանվորուհի կանայք...
մի ծանոթ ունեի մի դիտարկում էր արել` ասում էր շատ երկրներում եմ եղել ու ամենուր մարմնավաճառները շատ սիրուն են ու գայթակղիչ` հենց էդ գայթակղելով են չէ փող աշխատում` իրենց արհեստն է...իսկ Հայաստանում` հատուկ ամենագեշերն են դառնում ու ամենաանհրապույրները...օրինակի համար` հենց էդ խաչմերուկինը...քսվում են մի վեդրո ու խոսում են տղամարդկային բամբ ձայնով...
առակս ինչ կցուցանե` խեղճ պատմիչներ...

Friday, February 26, 2010

կինո մոսկվայի ամառայինը

Բայց ինչ խավարամիտ ազգ ենք էլի ֆսյօ տակի...լեզվի ինստիտուտը քանդեցին` մայր աթոռի մաֆիոզներին ու լրբազանին պալատ սարքեն, կինո մոսկվայի ամառայինը` էլի դրանց շայկին:
Հա հասկացանք լավ չի եղել որ եկեղեցին քանդվել ա, ու կինո մոսկվան ա կառուցվել, մանավանդ մեջը լիքը լավ որմնանկարներ են եղել (Էսօր իմացա որ դրանք փրկված են ու պատմության թանգարանում են:-)
Ես բնավ եկեղեցի քանդելու կողմնակից չեմ, բայց ավելի լավա եկեղեցի քանդեն ու կինոթատրոն ու դպրոց սարքեն (Չարենցի դպրոցն էլ ա եկեղեցու տեղում) 
քան թե քանդեն ակադեմիայի լեզվի ինստիտուտի շենքը ու մի հերթական տավարի ցավ եկեղեցի սարքեն: Էսօր իմացա, որ Աննա Տեր-Ավետիքյանը`լեզվի ինստիտուտի ճարտարապետը այսօր կենդանի է ու ապրում է Երևանում ու 102 տարեկան է ու իրեն չեն ասել, որ իր կառուցած շենքը քանդված է...
Մթոմ էն ռասիայի դիմացի էշություն լուսավորիչը քիչ ա, մի հատ էլ առանձին պալատ ա պետք ձերդ մեծություն ամենայն մաֆիոզ կաթողիկին:
Էն գողտրիկ եկեղեցին 16-17-րդ դարերի` աբովյան - սայաթ նովա անկյունի ուզում են պախկվացնեն կզցնեն, տեղում կաթողիկի նստավայր - պալատ սարքեն...
ողբամ զքեզ հայոց մայրաքաղաք
..............Էշմիածին սուրբ ես մեզ համար................

«Անիմաստ, անտրամաբանական եմ համարում նոր եկեղեցու կառուցումը»,- այսպես արձագանքեց Հայկական ճարտարապետությունն ուսումնասիրող կազմակերպության տնօրեն, հուշարձանագետ Սամվել Կարապետյանը կառավարության ընդունած այսօրվա որոշմանը, ըստ որի` «Մոսկվա» կինոթատրոնի ամառային դահլիճի շենքի զբաղեցրած հողատարածքը անհատույց` սեփականության իրավունքով պետք է օտարվի Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնին` նախկինում խորհրդային իշխանության կողմից քանդված Սուրբ Պողոս-Պետրոս եկեղեցու տեսքով համապատասխան տեղում նոր եկեղեցի կառուցելու համար: Ըստ նրա, անտրամաբանությունը կայանում է նրանում, որ այդ տեղից ուղիղ մեկ փողոց ներքև (վերև` Ա.Պ.) գտնվում է Կաթողիկե եկեղեցին (ամառային դահլիճը`Աբովյան 18 հասցեում է, իսկ Կաթողիկեն` Աբովյան-Սայաթ-Նովա խաչմերկում): «Այդտեղ նաև կառուցելու են Սուրբ Աննա եկեղեցին: Մենք նույնիսկ այդ անունով սուրբ չենք էլ ունեցել»,- ասաց ճարտարագետը: Հիշեցնենք, որ նախորդ տարվա հուլիսին տեղի է ունեցել Սուրբ Կաթողիկե եկեղեցու հարակից Սուրբ Աննա եկեղեցու և Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի երևանյան նստավայրի հողօրհնեքի արարողությունը: «Հերթական խավարի օջախն է լինելու»,- Panorama.am-ին ասաց Սամվել Կարապետյանը:
 

Thursday, February 25, 2010

կարոտ` բեսամփթ ու սխտորաչափ

չնայած կարոտելու ժամանակ չունեմ ու քիթս էլ չեմ սրբում` էնքան չունեմ ժամանակ, բայց ամունամենավնիվ քեզ բեսամփթ ու սխտորաչափ կարոտել եմ ... :-)

Wednesday, February 24, 2010

եսամփոփ

...եսամփոփի պես աղջիկ

դառը նարինջ աչքերով...


(եսամափոփ = եսասեր+ինքնամփոփ)

Sunday, February 21, 2010

ծխամորճս բալենու փայտից

արդեն ունեմ բալենու փայտից մուգ կարմիր ծխամորճ ու թութուն եմ ծխում...
Cavendish Black

Saturday, February 20, 2010

дети picasso


 էս մի երկու ժամ կլինի որ լսում եմ дети picasso-ի նոր սկավառակը 2008 թվականի...մեր ժող. երգերի գիտաֆանտաստիկ !!! մշակումներ...սպանում ա...լսեք չեք փոշմանի...եթե չունեք ես կտամ...այ տենց բարի եմ...2004-ի նրանց ethnic experiments սկավառակը մի թափ սպանել էր, 2006-ի глубина-ն դաբիտ արեց :-) իսկ էս մեկը հանել ու խփում ա պատեպատ...turbo mairik


Friday, February 19, 2010

Re:Post: մի ամբողջ 2009 թվական: Սեպտեմբեր-Նոյեմբեր

14.09.2009 / 15:42

իսկ իմ սովետը կիսատ ա մնացել իսկ ես կամաց-կամաց մոտենում եմ երևանին ու հարավ-արևելքից ուր քեշիշքենդն էր ցատկեցի հյուսիս-արևելք ուր արթիկն էր հետո թռա հյուսիս-արևելք ուր աբովյանն էր հիմա էլ հարավ-արևմուտքի օդակայանի մոտերքն եմ ոնց որ թե ախ ինչ լավ էր ձորի բերան աշոտ երկաթ ծաղկեվանք ու ով հասկացավ` հասկացավ ով էլ չէ` զուռնա փչէ: վերջակետ: Կետադարձ: ստորակերտ,,, ևս մի քանի քանդակած տեքըստ էլօ ալո բլո…….

08.10.2009 / 13:12

քարաշամբի մութ ամպերը կուտակվել են իմ գլխին թղթի կտորի վրա մի փոքր քառակուսի թե տողանի խաչուփաչ մի հինգշաբթի ախր ոնց-որ երկուշաբթի ու հենց հիմա էս գրիչով որը ոնց-որ մատիտ լինի ես գրում եմ մի մեեե՜ծ նամակ էս խուլ գեղից չափածո թրիքի տակ թաքնված ոռնոց ու մազմզոտ հետույքի վրա նստած մի ժանգոտ դույլ վրան նկար սպիտակ ներկով ամսի ութին հոկտեմբերի դեպի լեռներն ամեհի ես թողնում եմ իմ անցյալը ապագայի ճանապարհին ու իմ ներկան հետ է գալիս քարի դարի քաղաքներից ու անականջ ու անաղմուկ էս մի թուղթը գրոտվում է կապտաթանաք ու ննջակոխ շինել տաշել հունցել հնձել էս մեկն էլ անցնում է ու գնում կարմիրի միջով թևերս բացվել են ու քամի են քաշում կխաղաս մեր բակում առանց պուլպուլակ ու վերելակ

16:01
հո մի անձրև չի ամառային հոկտեմբերի կեսին սկզբին համ արևն ու փայլում համ ջուրն ու գալիս դու սիրում ես գիշերը ու մութը որը չկա այլ միայն լույսի բացակայությունն է փաստում հոգնել պառկել քնել արթնանալ մղձավանջ գիշերակաց իմ խաղալիքներն ուր են ուր է իմ հրացիկը ուր կորավ մեր հին տունը երկուսենյականոց ցուցահանդես ինձ հոգնեցրին արդեն տոները մարդիկ օրերը ու տարիները մնացին մի գիշեր ու մի ցերեկ իրարից հետո ու իրար վրա…

19.10.2009 / 12:47

փսլնքոտ մղձավանջներ

փոքր մհերը գնաց ու փակ մտավ վանա ժայռի մեջ ու ասեց մինչև պոպոքը խնձորի չափ չդառնա չեմ հելնի արի գտել եմ ցույց կտամ կտեսնես ու էս սինդրոմը սասնա ծռերի մտել ա ազգիս մեջ ու նեղացկոտ խռովկանի աբիժնիկի հոգին արմատ ա գցել ծանր-ծանր ձիու սմբակները թափով կխրվեն փխրուն սևահողի մեջ ու չոբան դավթի ծռությունը էս մի ծերից էն մի ծերը ծայրահեղություններ հատընտիր նորաբաց խավիարի բադրջան շարունակում եմ քո սենցն ու նենցը քո ու իմ զգացածը նստարանի ծայրին հենված երևանի եղանակը միշտ աշունն է սիրուն դեղին կողբում եմ ես ու ման եմ գալիս կուղբեր արմատս մտավ ցեխի մեջ ու ջուր է շնչում տեսնես մի օր մի կարճլիկ շալվար կունենամ որ հագնեմ ու քայլեմ հյուսիսային սալահատակներով ցմփորի փորասալեր որ քորում են պորտի շրջակայքը ու գտնում ծալքավորված կեղտի ծերպեր` մի զադ էլ ա կա ոչ

01.11.2009 / 22:25

դե արի փաստենք որ սկսվեց նոյեմբերի մեկն ու ես հոկտեմբերին հասա նոյեմբերյանի ռայոն դոն չուչոն էլ քեզ ղուրբան ինքնագրի հա ին չ էի գրում փոքր մհերի մասին էպոսը մեր լավն ա ու հալալ-զուլալ մեր ազգի մասին ա սմբակներս լարեմ իջնեմ ձոր չէ էսօր կարում չեմ գրեմ…


15.11.2009 / 11:28
մի կիրակի առավոտ

և ուրեմն առաջին սերը մոռանում եմ մի վեց տարի հետո երկրորդը` մի երեք տարի հետո հետո երրորդ չորրորդ բայց էն ամենաառաջինը կծոտող առաջին համբույրով սատկես էլ չես մոռանա ու եթե ասում են որ ժամանակը բուժում է ցանկացած վերք ապա բուժում է շատ ցավոտ թուր ու թվանքով ռումբերով ու ականավոր հոգեվարքի մեջ ֆռռացող առնետի նման մարմինը ծակած դնչատակից խնձորներ սառել են ծառերին հավաքող կա ոչ կփակվի թե չի փակվի մոտոսեզոնն ու մալդիվյան կղզիները որ գնում ես ափից մի 100 մետր հեռանաս ջուրը չի խորանում ու զուլալ է ինչպես նորածնի դեղնամեզը…հա բայց ինչի հա բայց ոնց ու թե դառնաս դու սառնաղբյուր գյուղերից մեկի ճանապարհին էլի կգամ ջուր խմելու ու ոտներս լվանալու ... rum` դոմինիկյան հանրապետությունից էդ որտեղ ա՞ որ խմում էին միայն ծովահեններն ու միաչքանի կապիտան ֆլինտը որը գիտեր ոսկիների տեղը...

Thursday, February 18, 2010

Re:Post: մի ամբողջ 2009 թվական: Մայիս-Հուլիս

01.05.2009 / 09:48
մայիսի մեկ ուռա ընկերներ երբ մազերս սպիտակեն ու թրաշս սևանա այն ժամանակ իմ փոքրիկ
ցը'տեսություն, փոքրիկ՛
ես ընկա, իսկ դու թռար
դե լավ թռիր…դրախտ
ոչինչ, ոչինչ
կտեսնվենք նորից…
ես էլ` ի դեմ թշնամու
կլինեմ այնտեղ…

ագաթա քրիստի

ապրիլ ամիսը մեռավ ապրիլ նշանակում է ծաղկունք գարունք կենդանացում արթնացում լատիներեն մեռած լեզվով չէ ինչի մեռած էսօր լիքը թևավոր խոսքեր կան էդ լեզվով ապրիլին պետք է ապրեի բայց մեռա ապրիլը դառավ մեռիլ…
իսկ ես իմ ձեռքով
կծածկեմ սիրտը քո
կարող ես թռչել
ու չվախենալ ոչ մի բանից

սիրտը քո ունի երկու երես
վերևից այն լցված է
փափուկ խոտով,
իսկ ներքևից` քարե, քարե…

ագաթա քրիստի

02.05.2009 / 00:03
էս տեսակ ապուշ խոսակցություն կյանքում չէի պատկերացնի ինչի մասին եմ խոսում էս էլ էն օրերից հետո որ ես առանց ինձ բոլորը գոռում են իմ անունը բլէքֆիլդ եմ լսում այ քեզ ալտերնատիվ ռոք այ քեզ տրամադրություն սենց ալբոմ չէի լսել որ բոլոր երգերը հանճարեղ լինեն բառերը բա երգի պարզ ու առանց ավելորդի չգիտեմ էլ ինչ գրեմ ու ինչի մտածեմ թե գրեմ հիմա թե հետո լսում ես իմ լռությունը հավատս վստահությունս ու անկեղծությունս մեռան իրար հետ քո հանդեպ ես` պարզ ու հասարակ դու` բարդ ու բազմաբովանդակ ու չկաս…մի օր կգաս որջի դուռը կթակես կամացուկ կբացեմ թաքուն ու կանգնած կլինես մի թեթև վերնաշապիկով ու մի որևէ ջինսով ու մաքուր նոր լողացած մարդու հոտ կգա մազերիցդ կգրկեմ մեջքդ ու տաքությունդ կանցնի ինձ դուռն էլ հին կմնա բաց…

07.05.2009 / 19:31
հին օրերի ընկերուհիս, սիրավեպ, սիրային պատմվածք կամ մանրապատում ես շնորհակալ եմ քեզ մեն մի բանի համար որ քո միջոցով կամաց-կամաց սպանում եմ իմ մեջ խանդի զգացումը` կարծես ստացվում է` բայց դանդաղ-դանդաղ մահաբեր քամի խորշակներ ու ավազուտներ ճահիճ ու բլուր ջիփիէս ու արբանյակների հետ կապվածություն ու մտերմություն քեզ հետ ու կողքիս դու` երկու ոտ երկու ձեռք 20 մատներ մի 100 հազար մազ երկու աչք երկու ականջ երկու քթածակ ու էդ ամենն ու ինչը` շարժվող ու թպրտացող ու շնչահեղձվող մեկ շնչակտուր դեռ բարիկենդան` էկեք ձեր եղն ու բրինձը տարեք…

23:41
գնա մեռի արի սիրեմ ես չեմ ուզում որ ինձ սիրեն քանզի գիտեմ թե սիրելուց հետո ինչ են անում իմ սեր ու իմ սեռ ու սփրթնած ցավը կներծծվի կամաց ու ծածուկ որ տեղից հայտնվեցիր

09.05.2009 / 14:37
ու բխկացիր սարի ծաղիկ ու թռչնակ խոտակեր ու միջատ ճահիճ լպրծուն լղոզած իջևանատուն այսօր օրն է հաղթանակի տանկեր շարասյուն մատյան գունդ փղեր շուշի ավարայր` փղեր ու հայեր ու մի քիչ էլ պարսիկներ արյան գետեր հոսեցին ֆեյսբուք հայերենով երեսագիրք կամ դիմագիրք նոթատետր նոթերս ու պեղումներիս օրագրերը մանկան գանգ վաղը սպիտակ յեսիմինչի վանք ուխտի բա մի հատ էլ չգնանք սպիտակավոր արայի լեռների քրդեր ու նրանց վրաններ` մեջները գոմեր ու բարուրներ ու անորակ ինտերնետ փողի պակաս ամառվա սկիզբ հեծանվամոլ ուր էիր որ սալյուտ էի քշում ծալովի ծիտ էինք ասում դրանից առաջ փոքր վախտ զայչիկ (իբր նապո էլի) 1 ունեի գազարագույն իսկ հայաթի ընկերս զայչիկ 2 էր քշում կապույտ գույնի` իրանինի ակները փչովի էին արգելակներն էլ ղեկին, իմը պեդալներով էր արգելակվում բայց մեկա` իմն իրանինից արագ էր քշվում ու հա հաղթում էի իսկ էդ տարիներին էն որ հացը կտրոնով էր ու մենք հինգ հոգի էինք ու երկուսուկես մատնաքաշ էինք առնում մեկուկեսն ուտում էինք էն մնացած մեկը իրիկունը տաքացնում էի որ թարմանա տանում էի մեր դեմի գումի շուկան ծախելու ու հատի մեջ մի 20 դրամ փող էի աշխատում, հետո գնում էի հացի խանութ եթե մնացած էր լինում էլի առնում տանում էի տաքացնում ու ծախում, որ ասեմ նեղն էինք չէ, էն մեր հին շենքի երկրորդ հարկի հարևան սեդա տատին էր սովորացրել էդ հաց ծախելը զբաղվում էի էլի…ջուր եմ ծախում սա՜ռը ջուր, իմ բաժակով էս պուճուր

16:52
իջիր գետի հատակը, մինչև անցնի վԸնտանգը

11.05.2009 / 11:58
երեկ էսօր էգուց վաղը ու մի օր էլ անցավ գնաց սարերում արտերում ծաղիկներ քո նման քո նման պառկած որջս կպավ թութունահոտ ու ջինահոտ ինչի ա կյանքը սենց դաժան ճակատագրում իմ դու կաս ոչ չես ուզում լինել էլի ես ինձ ինքս i me mine անկեղծահոտ ու տաք շորեր կիսապառկած գրեմ թե գնամ պեղումների գնամ տուն քնեմ հիշեմ քեզ անընդհատ ու մի փոքր էլ տխրեմ…

14.05.2009 / 14:26
այ հենց նոր մտքովս անցավ որ Սարոյանը մի պատմություն ուներ. մեկը մտնում ա մոտոյի խանութ թափ թազա Հարլեյ Դեվիդսոն ա վերցնում որ քշի փորձի դուրը գա առնի` մի փոքր կանխավճար ա թողնում մոտոն սկսում քաղաքում քշել հետո խելքին փչում ա գնալ Մոնթերեյ: Գնում ա խաղաղօվկիանոսյան ափերով հասնում մոնթերեյ հաց-մաց ուտում հետ գալիս` բայց կանխավճարը հետ չեն տալիս դե մոտոն ահագին մաշեցրել էր

18.05.2009 / 21:24
քիչ մնաց ուրբաթ ջեթրո թալլ բրիտանական ռոքի հսկաներ ու համալիր մհհ որ թխած ա սիդնեյի օպերային թատրոնի շենքից ու ռոսսիա կինոթատրոն որն ակնհայտ ճապոնական կամ չինական ճարտարապետության ազդեցություն ունի բայց էդ ամենը հեչ երբ ընկերդ արյունի մեջ է թաթախված ու դու չես կարող օգնել իսկ ամսվա վերջ փախուստ երևանից վերջին եթերաշրջան նպատակակետը հայոց խոնավության քաղաքամայր դիլիջան հետո վերադարձ երևան փոշեկոլոլ մի քաղաք ուր երբ անձրև է գալիս գետնին չհասած դառնում է ցեխաջուր ամբողջ քաղաքը շինարարություն մնա կողքին քո ընկերոջ երբ խեղդվում է արյան մեջ մնա ու համոզվիր որ շունչը փչեց ու հեռացիր…ինձ կարթնացնես վաղ առավոտյան ու նայելով քեզ կմտածեմ` կմոռանամ քեզ երբևէ ու իցե թե ոչ ու իրական ես իմ կողքին թե քամուց այրված սևորակ ու մրահոն…մեռնել եմ ուզում հենց սենց պառկած առանց վեր կենալ ու քո հայացքի դիմացատակ թեքաչյա թարթչավուն ու կանաչամատիտ


21.05.2009 / 15:06
ով կպատկերացներ որ էսքան ցավից հետո կմոռանամ քեզ ու փողոցում տեսնելիս ծնկներս չեն ծալվի ու չեմ ուզենա անհագ ծխել…բայց ստացվեց ու ահագին ժամանակ պահանջվեց` ինչպես կասեն կարևորը վերջնական արդյունքն է

20.06.2009 / 14:42
մեր տնից մինչև մեր ինստիտուտ ուղիղ 6 կիլոմետր էսօր եմ չափել բա երբ ենք թեղուտ գնալու կանաչները մեզ են սպասում իսկ դու նորից կլքվես պարտադրված մի կողմ դիր նախապաշարմունքներից մի երկու կտոր շաքարով կծովի քռթացնելով թեյ խմի վախ աջ ու ձախ յոթերորդ ատամներս փչակ են դառել մեջը ծվարած դառնաթութուն

22.06.2009 / 12:49
տանն եմ երկուշաբթի բան չկա անելու պարապ-սարապ առաջվա նման ատում եմ երկուշաբթիք ասպիրանտներ պաշտպանած ու ոչ բայքերներ լավ ու վատ մոտոներով նոր փուլ իմ մոտ բացօթյա լիքը համերգ ու խառնշտորիկ հեծանվորդներ կոշտ սկավառակս վերականգնվեց ու փրկվեց տարիներով ու մանրակրկիտ հավաքած ձայնադարանս էրեկ համաշխարհային երաժշտության օրն էր արդեն երրորդ տարին հեսա ոսկե առբիկոսը կսկսի ինչ-որ մի բան եմ կորցրել ու չեմ գտնում բայց ամենավատն էն ա որ ոնց-որ թե առաջ չեմ էլ ունեցել բայց հաջողացրել եմ կորցնել էդ ոնց ստացվեց սիրում եմ քո մեջքի ծալքերը ողնաշարիդ հատ ոսկորները հետույքամսերիդ դետենցէլպիտիլիներ փափկությունը աջ ձեռքիդ եղունգներն ու հակառակիդ բացակայությունը ամեն օր մի գույնի աչքերդ եմ սիրում մենակ մեկ-մեկ որ հիստերիկանում ես այ էդ չեմ սիրում հոլանի թևքդ ու ծիծաղիդ կարկաչաջուրը

Չեռնոբիլ
22:18
մի երկու օր առաջ նայում էի չեռնոբիլի նկարները ու…քարացած սովետական միություն էր մարդիկ տենց թողել ոնց կար հեռացել էին ու 1986ից մինչ հիմա դպրոցներ տներ խանութներ չնայած ճառագայթման վտանգը չէր վախեցրել մարդուն ու հո չէին թալանել մեքենաների գերեզմանոց կար հետո ուղղաթիռների զրահամեքենաների հետո ինչ որ մեկը գնացել ու գրաֆֆիտի էր արել պատերին` հիմնականում երեխաների ստվերներ…թալանի հետքերը չլինեին` մարդիկ թողել ու փախել էին…

28.06.2009 / 22:52
օրեր են անցնում երեկոները շահումյանի արձանի հետնամասի ավազանում ոտներս սառը ջրի մեջ սև թութ եմ ուտում վրան երեվանյան մաքուր փոշի ինչ մի աշխարհ ա անընդհատ բացվում էս բայքերների հետ ամեն օր մի նորը ու բարի գիշեր լուսաբաց

07.07.2009 / 21:51
մի քանի օր առաջ էս մասերում մի քանի բան էի գրել չէր պահպանվել չեմ էլ հիշում թե ինչ էի բստրել իսկ հիմա եկել է ամիսը հուլիոս երկու օր ա` պեղում ենք քարաշամբի դամբարանադաշտը…լուսաբացից մթնշաղ` պեղումներ, մայրամուտից կեսգիշեր` մոտոներ…փողս հավաքեմ աշնան վերջին թռնեմ պետերբուրգ` աչքերս լուսացնելու, սա պլան Ա-ն էր, պլան Բ` պետերբուրգ չեմ գնում ու էդ փողով հզոր մոտո եմ առնում

հաց վրացական

Մեր փողոցի վրա հացի փուռ են բացել ու վրացական պուրի ու շոթի են թխում: Էսօր մտա մի հատ վերցրի` թղթի մեջ փաթաթեցին հացը. էնքան անսովոր էր ու հաճելի` թղթի ու ոչ թե տոպրակի մեջ փաթաթած տաք հաց: Հետո հիշեցի էն տարիները, երբ մարդա կես մատնաքաշ էր հասնում կտրոնով, մեկ էլ հիշեցի մեր հացի խանութը, որը հետո պարսիկներն առան ու սկսեցին շլանգ ծախել...

Wednesday, February 17, 2010

Re:Post: մի ամբողջ 2009 թվական: Ապրիլ

05.04.2009 / 23:04
ասա որ դա ճիշտ է ու մեր նմանը չկա գլուխս ցավում է բայց դե ոչինչ ես չգիտեմ երեսիս մազածածկույթը որ մի քիչ էլ ու ձեռքերդ դեռ ոչինչ են ու քո քիթը որ էլ չկա ու դեռ դու ես իմ ճակատին շնչում ու տաք ու էլ ես չեմ ու ես էլ չեմ ու կիրակի սովորական որ պիտի խաղաղ ու տաք ավարտ գտներ հենց մեր տանը ու ես ֆուտբոլ պետք է նայեի մանկունիացիներ կարմիր չարքեր զլեցի մի բարձր երաժշտություն նենց որ հարեվանները բողոքեն ու գլուխս ցավի ավելի իսկ քո շունչը ու ձեռքերս առանց մատներ միայն ափեր միայն բռունցք ճմռթում են ու պոկոտում կծոտում են ու կնճռոտում շրթունքներս պռճոկվել են ու զարմացել ու իմ սիրտը սովորական իր ձախ կողմից գնացել է կենտրոնացել ու մի քիչ էլ` քիչ աջացել իսկ իմ դեմքը դեռ եփվում է ու խորովվում արեգակի արեվների ուլտրամանուշ ճառագայթով ուղղահայաց ու նախկինում մի հորիզոն որ մայր մտնող չէ հայր մտնող պատուհանի մեկ-մի հատիկ պատուհանի վրա ընկած մի արև էր ամեն ինչ չէ բայց մի փոքր ինձ կենաց ծառ ուրարտական սոսի մի ծառ տերեվներով հովացնում է ու ուժերս վերականգնում ու զարթնում եմ արթնացումից ու զարթնանում ու էս գիշեր ես չեմ քնի բա ինչ կանեմ երաժշտություն ես կլսեմ ու կգոռամ գիշերվա կեսին իրիկվա մութին առավոտ զովին կգնամ հեռու իմ հրեղենով աչքերս կայծեր ականջ աղմկոտ ու ես կժպտամ ու թաքուն կերգեմ մենակ իմ համար ու որովհետև ու այնուհետև ու դեռմիգուցե ու ականջմտուկ ու գուցեմիայն ու թպրտացու ու բայցևսակայն ես վախենում եմ դու վախեցնում ես դու իրական ես ու վախեցնում ես որ շուտ կճախրես թեկուզ առանց ոտք ու առանց թևեր ու քո մազերը ինձ խանգարում են ու փաթաթվում են իսկ մեր հաջորդը կլինի մի օր թե արդեն չկա…

06.04.2009 / 23:20
իսկ ես դեռ մարսում եմ մարմնովս մեկ մաշկս շնչակտուր էր լինում երեկ ջրի պաշարն էլ գոլորշիացավ եղած-չեղած ու կցկտուր իսկ մի փոքր դու կուչ եկած իմ գրկում ես ու ես քեզ հետ ոչ իրական սովորական ու հանդարտված

07.04.2009 / 12:51
տղամարդ և կին բաժանումից ինձ հիշատակ ծաղիկներս ում նվիրեմ ոչ շատ ուշ ես գրում եմ ինչու եղավ ես չգիտեմ բայց դու գիտես ես ծանր եմ տանում ես տանջվում եմ շատ ու չգիտեմ թե կբուժվեմ չեմ էլ կարող նկարագրել ես մեռնում եմ դանդաղ մահանում եմ թե ինչու եմ գործի եկել չեմ կարողանում գնամ հարբեմ էլի թող գնամ հարբեմ բայց չի օգնի քեզ կուռք սարքեցի ու լացակումել եմ հիմա հիմա ինչ գրում եմ զգացածիս մի տոկոսն էլ չկա չի երևում քո խոսքերը ինձ սպանեցին գիտեմ ցավը կանցնի վերքերս նոր առաջացան քո` իմ գրկում լինելը մի չտեսած տաք ու անհայտ մոլորակ էր ես երկրի վրա ու դու` շնչում էիր իմ գրկում իմ գրկում քո ամբողջությամբ ու կիսատությամբ քո մի քանի րոպե իմն էիր դե արի ու մոռացի շնչառությունը քո ու հոտը քո մազերի ու դեմքի ու սրտիդ չխփոցները ու թարթիչներիդ թարթումները դեռ ես զգում եմ իմ աջ այտին քո տաքությունը երևի ֆիզիկապես ու հոգեպես ես շատ վատ եմ ու ահավոր իսկ իմ սիրտը էլ չի խփում ու չգիտեմ թե ինչ անել երևի թե ոչինչ չանեմ չեմ խմի ու ծխի դրանք էլ չեն օգնում երևի չգրեմ էլ դու իմ կողքին չէիր լինելու ես քեզ էլ չեմ մեղադրի էլ չեմ անի ես ոչինչ էլ չգիտեմ ինչ կգտնեմ որովհետև ամեն ինչ ես կորցրել եմ ու կորցրեցի մի ժամ առաջ քեզ թողեցի քեզ հետ մենակ ու գնացի օրորվելով ու ծխելով իմ տուփի վերջին սիգարետն էր դա ծխեցի մինչև վերջ ու գլուխս սկսեց պտտվել ես չեմ ուզում քեզ կորցնել քեզ թողեցի քո կյանքի մեջ ու գնացի ես չեմ ուզում պատկերացնել նույնիսկ որ դու իմ հետ չես իմ կողքին մի թող ինձ մենակ դու ինձ համար ամեն ինչ ես չես էլ պատկերացնում կլինեինք մի փոքր երջանիկ ինչ ցավոտ տողեր են ինձ համար ցավագար գլուխս եռում է հիմա մարմինս էլ է եռում մի գնա էլի մի եղիր հեռու իմ կյանք ու իմաստ ապուշ բառեր եմ գրում բայց գրում եմ են ինչ գրում եմ ու չգիտեմ ես կմեռնեմ շուտով շատ շուտ ես քեզ ոչինչ չեմ պարտադրել չեմ էլ ուզում քեզ պարտադրել սերը եկավ սերը գնաց չէ դա սեր չի դա մի դաժան զգացում որ կոչվում է քեզ չունենալ իմ կողքին ու չգրկել քո մեջքը ու պինդ գրկել ու չգիտեմ ժամերով քո շուրթերը ման եկա ես ու գտա ու հիմա ես էլ չկամ իրոք չկամ ես մեռել եմ իրոք ես չգիտեմ ես կլինեմ թե չեմ լինի առանց քո հետ լինելու դե լավ գնամ իսկ դու մնա դու չգնաս որովհետև գուցե մի օր ես կփնտրեմ ու միգուցե ես կգտնեմ քեզ կգտնեմ քեզնից հեռու ու առանց քեզ ես էլ չկամ ես ապրում եմ իմ զգացումը ես տանջվում եմ ու ես սիրում ես առանց քեզ բայց քո հետ անիմաստ եմ ես ապրում արդեն չէ մոռացա` ես չեմ ապրում լաց եմ լինում առանց արցունք վնգստում եմ առանց քեզ ու հեկեկում ու մորթվում եմ քառատվում եմ կյանքը կորավ չքացավ էլ չեմ շնչի ու չեմ ապրի խոստանում եմ
ախ ոնց կուզեի մոտոյովս մի տեղ հագնեի ու ջախջախվեի էնքան արագ կքշեմ որ փշրվեմ ու հույս չլինի որ կմնամ ես շնչավոր օդ չեմ շնչում արևն էլ ինձ չի տաքացնում ես սառել եմ այսօր ժամը երևի վեցին ես կսկեմ մոտո քշել հեռու ու շատ կատաղած ու հուսահատ ու շատ արագ ու որ շուռ գամ ու փշրվեմ սաղավարտ էլ չեմ դնելու որ քամին էլ ինձ վերջացնի ու սատկացնի ու ջարդուփշուր լինեմ ոսկորներս մանրանան ու բաժանվեն ու չմնա ինձնից ոչինչ ոչ մի կտոր որ կպցնեն ու կարկատեն սարքեն կենդանի դիակ որի միայն սիրտն է խփում որ չմեռնի որի սիրտը ու ուղեղը ու մարմինը էլ չեն զգում ու հասկանում էս աշխարհից էլ ոչ մի բան բայց միշտ հիշի ու իմացի որ սիրում եմ քեզ կյանքիցս էլ շատ ու քո ամբողջությամբ ու գժություններով ուղղակի ու հասարակ սիրում եմ քեզ…

20:55
իսկ հիմա ես ես չեմ ինչ անեմ քեզ հետ ճանապարհ երկար ես անցա դպրոցս ա.ոտ էր համալասարանս` հ.ոտ իսկ ասպիրանտուրան ն.ոտ ն.ձեռք ն.մարմին ու ն.ցավ եմ կպել ինչ որ մեկը սուրբ երրորդություն էր չէ սիրում երրորդ ու դաժանամիտ ու գժադավան ն.-ի դավանանք ու կռապաշտ մի սրբապիղծ մի մսակեր որ չէր սիրում կաթնակերներ ես պատրաստվում եմ լքել քեզ փոքրիկս դու ինձ պետք չէս գնա ուր ուզում ես համբուրվի ում հետ ուզում ես քնի ում հետ ուզում ես շատերը կուզեն քեզ հետ քնել ու հետ չգաս էլ ուր մնաց վերադառնաս էլ չզանգես ու դիմացի ու ողբ արա մոմեր կուլ տուր հետո վառի թութուն քաշի ու ծուխ մի թող իսկ ես ահա քամու դիմաց շորեր չունեմ ու քո դիմաց ես բան չունեմ ես խեղդվում եմ առանց ջուր ու օդառանցք ուղեղը իմ սեղմվել է ու փոքրացել սիրտս մտել է թոքերս թոքերս միացել են իրար ու չեն շնչում համբուրում եմ քեզ աչքերիս դիմաց սա կարող էր պատահել միայն ինձ հետ բայց երբ դու ասում ես թե սիրում ես ինձ և երբ ես ուզում եմ որ դու իմը լինես դու պետք է ասես որ սիրում ես ինձ ես քեզ տալիս եմ ավելին ու դեռ մի բան էլ ավել տուր ինձ ավելին չես տեսնում ինձ` քո կողքերը ման եմ գալիս խելագարվում ու գժոտում մի օր կտեսնես որ ես գնացել եմ ու հաջորդ օրը կգա անձրև իսկ ես կհետեվեմ արևին ես պետք է գնամ եթե ես քեզ սիրեմ խոսք ես տալիս լինել հավատարիմ եթե սիրտս տամ քեզ վստահ պետք է լինեմ որ սիրում ես ինձ ու մի փախիր չեմ կարող կանգնել ու ցավի դիմաց ձեռքերս բացել և նա կլացի քեզնից հետո իսկ քեզ ինչ` թքած ունես ու կունենաս չես ունենա նրան երբեք ես տվեցի նրան ողջ իմ սերը և դա ամենն էր և եթե դու տեսնես իմ սիրուն նա տվեց ինձ ամեն ինչ ու նրբորեն համբույր որ նա տվեց ու բերեց ու ես սիրում եմ նրան մեր սիրո նմանը չկա քանի դեռ դու իմ կողքին ես մութ ամպերը եվ ես գիտեմ որ իմ սերը էլ չի մեռնի չկա նմանը մեր սիրո բառեր որ ասեցինք երեկ կսիրես ինձ եթե գնամ մի օր մի փողոցում հեռվից-հեռու քեզ կտեսնեմ ու չգիտեմ կմոտենամ թե ճանապարհս կթեքեմ կամ վրայովդ ես կթռչեմ ու մի օր կհիշենք թե ինչ ենք ասել իրար այսօր գիտես եթե կոտրես իմ սիրտը ես կհեռանամ ու առանց քեզ քեզ հետ առանց քո շուրթերը ման եմ գալիս մթան մեջ կույրի նման փակ աչքերով ու չեմ գտնում…մոռացի մոռացի նրան մոռացի երրորդ ու գուցե ամենավերջին անգամ չէ որ կարող ես մոռացի սատկացրու նրան մտքերիդ մեջ ջնջիր նրա երեսը մոռացի դե վերջապես…

08.04.2009 / 10:52
դեռ երեկ էր ես համբուրում էի նրան ու զգում նրա շնչառությունը…

13:32
…իսկ էսօր ստվերը քո ժպիտի դեռ վառում է դեմքս

21:30
իմ սպիտակ առագաստներ սև ու արծաթափայլ մոտոցիկլետ իմ միակ թմրամիջոց երեկ վատ էր քան թե էսօր դու կգնաս իմ պայծառ օրեր ու օրեր մութ քամուն հարցրու որտեղ եմ ես ես գնացել եմ քամու հետևից քո մասին տեսա երազ ու ինչ ես տեսա կապրի իմ մեջ բույն կդնի ճանապարհ դեպի ամպեր ուր ես իմ քամի գարունից գարուն դու կգնաս խոստացիր որ գոնե երջանիկ կլինես մի քիչ առանց ինձ ես քեզ չեմ մոռանա դեպի վեր այնտեղ վերևում դու կզարթնես քամին կգա քեզ մոտ ես ներքևն եմ դու վերևը ես թռչել չգիտեմ ունեմ տոմս դեպի լուսին մեկը տամ քեզ կգաս հետս դեպի լուսին չէ իսկ եթե լուրջ ապա ամեն ինչ շատ ավելի վատ եղավ պարանոյա կամ ուղեղազեղում կամ խելացնորություն ես գժվում եմ կամաց-կամաց քո պակասից կողքիս մեկը պակասում է բայց մաշվում եմ ես

09.04.2009 / 16:34
դու դարձար պատճառ որ սկսեցի գրել իհարկե հետո ծավալվեցի ու պատճառները շատացան բայց 2007-ից երբ սկսեցի գրել քեզնից սկսվեց 2007-ի ամառը 2008-ի գարունը ես քեզ դեռ հիշում եմ անցած տարվա ապրիլի երեքի կերպարով որ իմ համար ամենաթանկն էր ու էդ նկարն ափսոս կորավ հեռախոսիս հետ երբ քեզ նկարեցի ակումբում ու կորցրի նաև էն գեղարվեստական կարճ հաղորդագրությունները որոնց մի մասը փրկել էի ու մի օր տեքստով քեզ ուղարկեցի բայց էն հանճարեղները կորան սևանի ասֆալտների վրա արի գնանք խմելու հետո գնանք լացելու էսօր մի քիչ ավելի հանգիստ եմ բայց ներսում խռովված ու ժամերն անցնում են բայց բան չեմ զգում ժամանակի ընթացքից ու ինձնից էսպես անգիտակից էլի մի քանի օր կիրակին ուժի մեջ է չէ ատում եմ աշխատավայրս ոնց որ բանտախուց լինի առանց ճաղեր դուռը բաց բայց փախչելն անհնար համենայն դեպս հիմա գոնե մի ամսից

10.04.2009 / 16:29
երկար ժամանակ չեմ գրել իմ ճանապարհը ես կանցնեմ քեզ հետ կամ առանց քեզ ու էլ մի քիչ ու նորից զգալ որ երկխոսում եմ ինքս իմ հետ գրելու միջոցով արեցի ամեն ինչ ամեն անկյուն ու զգույշ քայլեր շենքերի կտուրներին կար ժամանակ դու դա գիտես երբ ես ավելին էի կարողանում ու այդ ամենի մեջ ես մենակ քեզ էի տեսնում ու նշմարում կորցնել գտնել կորցնել գտնել կորցնել ու չգտնել մտածում եմ որ կիսատ ենք ու ծուռ ճանապարհին չորացած լճակ եթե դու չանես քեզ կանեն եղիր անկեղծ ու մի թաքնվիր ու թաքցրու մտքերը քո անում էի դա իմ ճանապարհին իսկ դու իջար առաջին կանգառից


18:31
հիմար մի խաղ երեկ երբ ես դեռ ջահել էի ու անմորուս հարբած բաժակներով ու ծխած ու ծխվելիք ծխախոտներով մի շարք աղջիկներ ու գարեջրի մնացորդների չխմած շշեր

22:05
իսկ ով ասեց թե գրողները գրելիս հորինում են ու գրում չեղած բաներ հա եթե հեքիաթագիր ես իրավունք ունես իսկ եթե ոչ ապա… համենայն դեպս իմ կարդացած բոլոր լուրջ գրողների մոտ նկատել եմ ինքնակենսագրական տարր ու բանաձևի տեսքով կարելի է ասել մոտավորապես սենց` ինչքան գրողը լուրջ է այսինքն նրա գրողությունն է լուրջ այսինքն դե լավ է գրում էլի որ կարդալուց մութն ընկնում է ու մոռանում ես ճաշ ուտելու մասին ու մի գիշերում կարդում ես ասենք չորս հարյուր էջ հա ինչ էի ասում` ինչքան գրողը լուրջ է էնքան ինքնակենսագրական տարրը նրա գործերում ավելի մեծ է ախր հենց-ընենց հորինել չի լինի պիտի մի քիչ քեզնից պատմես համեմես քո հետ եղածով այ բանաստեղծություն գրելիս է կարելի խոսել աստղերի անդավաճան սիրո կամ սիրու ու այլ գոյություն չունեցող տխմարաճիչ ժանգերի մասին ինչ որ մի տեղ կարդացել էի թե սերը զուտ քիմիական պրոցես է մարմնումդ սկսում են արտադրվել հորմոններ ու սկսում ես սիրել, խոսքը սեքսի մասին չէ, դրանը ուրիշ հորմոններ են, հա հետո էդ հորմոնները կորում կամ ցնդում են ու սկսում ես չսիրել կամ էլ զզվել, իսկ ես կարդացել եմ բավականին շատ ու տեսողությունս էսքան փչացավ հիմնականում դրանից ու խոսելու տեղ ունեմ հայոց պատմավեպ ու հայագիտական, բառեր կան որոնք չեմ հասկանում դրանց իմաստը չեմ հասկանում այ օրինակ հայագիտական, կամ` տարածաշրջան, տեսլական, հայեցակարգ և այլն հայոց եթերի ռեպորտաժները որ լսում եմ մազերս բիզ-բիզ են կանգնում` հուսանք որ այդ ամենը կկրի շարունականան բնույթ արա մի քիչ լեզուն զգացեք, բերանում չէ է` ուղեղում բնույթի շարունակականը որն ա կամ էլ շարունակականի բնույթը, ձեր բնույթը…
ջղայնացա, ինձ լքել են, ես շատ վատն եմ մազերս կիսաթափած, նիհար ցամաք ձորի աղվես, ոսկորներս բարակ, երեսս անթրաշ, առանց ակնոց տուն չեմ կարա հասնեմ, քիթս մեծ, ականջներս` ոչինչ, մենակ աչքերս են սիրուն (ասում են) հա մեկ էլ թարթիչներս են երկար, կուրսի աղջկեքն ասում էին թե մենք տանջվում քսմսվում ենք որ թարթիչ երկարացնենք իսկ քոնը հենց սենց ի ծնե տուր մեզ քո թարթիչները էկեք տարեք սաղ կտամ ջոնլենոնյան կլոր ակնոցներ ունենամ կույր երաժիշտի կլոր շրջանակով ակնոց ասենք օազիսի լայըմ գալլահերի նման նեոբիթլոմանիա նեոֆաշիզմ նեոկլասսիցիզմ նեոգռփիզմ մի էրկու օր առաջ գնացել էի ինձ այնքան ծանոթ ու նույնիսկ հարազատ պանթեոն, հարազատ ասելով այգին նկատի ունեմ ոչ թե գերեզմանները, ու ամենաճոխ դամբանաբլուրները կարեն սերոբիչինն ու անդրանիկ մարգարյանինն էին, ես դեմ չեմ նրանց ուղղակի ճիշտ հասկացեք մեռածի հետևից կամ չեն խոսում կամ խոսում են լավ բաներ, սա ասել են հին հռոմեացիք իսկ նեոհռոմեացի հիմա կա թե չկա, նայում ես ասենք թամանյանի կամ թորամանյանի մեկ հատիկանոց քարով դամբարաններին ու հետո նայում վերը նշվածների ճոխ մոնումենտներին ու մտածում որ նրանց հարազատները ունեն փող ու ուզեցել են թեկուզ գերեզմանամոնումենտներով հաղթեն մնացած մեծերին, ճիշտ ա սարյանի վրով ասում են որ բոզի տղա ա եղել ու ահագին մարդու վրով գործ ա տվել ու դրանց տարել են սիբիր աքսորի, իսահակյանի մասին ասում են որ դաժը ծեր տարիքում երիտասարդ աղջնակներ ա փչացուցեր, փարաջանովի մասին ասում են որ գոմիկ ա էղէ, չէ էդ չեն ասում ինքը երկու անգամ արվամոլության հոդվածով նստել ա, փաստը մնում ա փաստ, դե հիմա մենք ով ենք որ հանճարներին դատենք իրենց գործում հանճարներն են եղել բայց կյանքում` չասեմ, դե ով ա բան ասում մարդ են հո չեն կարա սաղ կյանքը անսխալական ապրեն համ էլ մի կողմից հանճարեղ են էն մյուս կողմից էլ թող բոզի տղա լինեն, հայոց լեզվում բոզ նշանակում էր վայրի հիմա նշանակում է մարմնի որևմիցեվի անցքերով փող աշխատող իգական կամ էլ` գործ տվող, այ էս վերջինում կապ չունի իգական թե արական…

11.04.2009 / 16:01
ռուսական լենինգրադյան մի խումբ կա` ДДТ որն ունի մի երգ` рожденный в СССР (սայուզ սավետսկիխ սացիալիստիչեսկիխ ռեսպուբլիկ) ու ուզես թե չուզես եթե կիսագիտակից կյանքի գոնե մի երկու տարի ապրել ես որպես uomo soveticus ապա դա անջնջելի կնիք է դրել քեզ վրա կան դրվագներ մանկությունից որ քեզ տանում են դեպի ԽՍՀՄ ու մոտս մեկ-մեկ խելագար նոստալգիա (հայերեն երեվի կլինի անցյալամոլություն կամ պաշտություն կամ էլ եթե անկեղծ լինեմ` կարոտախտ) կա ԽՍՀՄ-ի հանդեպ` լավ ու վատ կողմերով վերցրած: Ինստիտուտն ավարտում էիր ու հայդե` աշխատելու անծայրածիր մայրենիքի ծայրագավառներում: Հեռուստացույցի մեջ ընդամենը 4 ալիք` երկուսը տեղական երկուսն էլ` Մասկվա: “Մի հատ մասկվա միացրեք տենանք վրեմյան ինչա ասում”: համայնավար հասարակություն ճտիկով հեռուստացույց պատից կախ ընկած ռադիոընդունիչ ու հետաքրքիր զրուցակից որի հետ խոսելուց հաճույք ես ստանում…

22:59
…ֆռիկով հեռախոս` մասկվա էիք պատվիրել դե խոսեք: Էթամ մասկվա էրեխեքիս տետր ու գրիչ բերեմ թող սովորեն: ուկրանյա բելառուս մասկվա (յանի` ՌՍՖՍՀ) լատվիա լիտվա էստոնիա` պրիբալծիկա, ղազախները կիրգիզները ուզբեկները թուրքմենները մենք վրացիք ադրբեջանցիք` եղբայրական, մոլդովա մեկ էլ էէէէէ չեմ հիշում նոր հանրագիտարանում նայեցի ու` տաջիկներին եմ մոռացել ներեցեք տաջիկ եղբայրներ: Թվով 15, ամենափոքրը ոնցոր մենք էինք, բայց խաղողի բերքով առաջինն էինք, ամառը կարայիր գնայիր բալթիկ ծովի ափին հանգստանայիր ու դա կնստեր վրադ ոնցոր եղած-չեղած մի 200 ռուբլի

12.04.2009 / 16:52
ուղիղ 48 տարի առաջ յուրիկ գագարինը ճեղքեց տիեզերքը արևածագով հետն էլ մի երկու շուն կար թե դրանց շուտ էին թռցրել յութու եմ լսում նոր թխած ալբոմ ա 2009-ի հաշիվս կորցրել եմ թե քեզ քանի անգամ եմ կորցրել ու որերորդ անգամ եմ կորցնում հիշում ես սերոժիկին հետո քայլում էինք բաղրամյանով ճարտարապետների միության դիմացի խոտերին էինք վեր ընկել բա հիշում ես որ սիրում էի քեզ տարիներ շարունակ արդեն կլինի երկու տարի որ սիրում եմ քեզ հիշում ես որ ինձ ջուր տվեցիր կամերային տանը իսկ հիշում ես այ անսիրտ անհոգի որ համբուրվում էինք թե էդ էլ ես մոռացել իսկ ես չեմ մոռանա չէ որ պատմության ֆակուլտետն եմ ավարտել պատմություններ եմ հիշում հետո ինչ որ սովորելուց պատմություններից միշտ երեք էի ստանում իսկ մնացածից հինգուչորս բայց որ ժամանակը վերքեր է բուժում դա փաստ ա ես եմ զգացել բայց ոչ մեկ ոք չգիտի որ ժամանակը վերքը բուժում ա վերևից ընդամենը կեղևն ա չորացնում բայց տակը թողնում թարախակալած` կանաչ ծորուն կպչուն զզվելի փտած թարախ, որը չի չորանում այլ մեկ-մեկ դուրս է պրծնում ճեղքերից ու դու էդ ժամանակ գժվում ես մի քիչ մի քանի օրով սա քո մոտ կանցնի չգիտեմ բայց դու` դու չես դու քեզ նման չես ես քեզ էդպես չեմ հիշել ու պատկերացրել իսկ հիշում ես մոսկովյան պուրակում նստած խոսում էինք իսկ հիշում ես որ ծաղիկներով խփում էի դեմքիդ ամբողջ ուժով խեղճ ծաղիկներ հիշում ես որ հախվերդյանի համերգին չեկար` քեզ տոմս էի առել պահեցի որ մի ժամանակ անց քեզ տամ հետո վառեցի իսկ հիշում ես որ եկել էի թատրոն ու քեզ առաջին անգամ մոտոյով տուն տարա բա դրանից առաջ որ հավաքվել էինք երեխեքով ու քեզ մոտո չնստացրեցի ու երկուսս էլ մանթո էինք` ինչ անեմ վախում էի քո համար դսեղն էլ ես չէ հիշում սոված-ծարավ էինք բայց 150 տարի էլ ապրեմ հիշելու եմ ու ժպտամ կսկծադառը

20:53
չես գրում արհամարհում ես հա ինչով արժանացա նման վերաբերմունքիդ չգիտեմ մենակ նրա համար որ սիրում եմ բայց դու կողքս չես ու գժվում եմ դրանից ու ցնորվում մի լքիր ինձ տափակ բառեր են բայց դու մի լքիր ինձ մեռածի հաշիվ կդառնամ կենդանի դիակ որ ապրում են բույսի նման ու մտնում են հողի տակ ախր անընդհատ նույն բանի մասին եմ գրում առաջին բաժանման հետևանքները խուլ էին մոտս` գոռում էի առանց ձայնի կնքահայրի երրորդ մասի վերջում ոնց ա ալ պաչինոն ոռնում առանց ձայն, ձայնը հետո ա գալի, այ դրա նման մի բան, երկրորդը լրիվ հակառակն էր` հեծկլտոցներ հարբած երեկոներ որջում ահագին ծխախոտ ողբ ու վայնասուն մոտոցիկլետի առավելագույն արագության գազանաբար փորձարկումներ ու մի ամբողջ ամառ 2008-ի սեվաններում հաղպատ-սանահիններում դիլիջանների անձրևներում ու ցուրտ վրաններում հայաստանի ասֆալտների վրա դեմքիդ ու էությանդ ուրվագծերն էի փռել ու ռետինե անիվներով մոտոյի ջնջում էի ջնջում ու էլի ջնջում ջնջռտում քո ամբողջությունը ընկել էր հետեվիցս բայց մի կերպ մոռացա հետո իրար հետ գնացինք խմելու ու խմեցինք ես քիչ դու շատ ծխեցինք գնացինք որջեր տարբեր ժամանակներ հետո հանկարծակի դու գժվեցիր ինչ պատահեց չհասկացա մի օր առաջվա ն.-ն դարձավ խելագար ու փոխվեց 181 աստիճանով ու փոխեց իմ կյանքի ժամերը ինչ անեմ հեռանամ թե չէ տզի նման կպնեմ ու պոկ չգամ թե սողալով հեռանամ կամ թռնելով մոխրանամ


21:57
2007-ի ամբողջ ամառն ապրեցի մենակ միսենյականոցում ու տանջվում էի քո չլինելուց ու լսում էի հախվերդյանի ճերմակ ձին թե հեքիաթը հետո կատամաձեն էր տարել օրը մի քառասուն անգամ միացնում էի հոգնել եմ գրելուց ու կարդալուց իմ գրածները էս գորշ քաղաքում փորձելու համար մի ծով ինչու չկա մի փոքր ծով լճից էլ փոքր ծով` համարյա օվկիանոս ախ ոնց կուզեի քեզ մի օր տեսնել անձրևի տակ դանդաղ քայլելուց ու մոտենայի ու թևանցուկ անեի ու լուռ կքայլեինք ջրերի միջով ու էլի ու նորից կլռեինք քեզ կտանեի տուն ու կգնայի սեր իմ քո պատուհանից օրը կդառնա գիշեր ու կցրտի արծաթափայլ ու կգա սեպտեմբեր ոսկե տերևաթափ ու կսպասես գարնանը գիշերում մենակ ենք ես ու դու իմ սեր ձայնը կախվեց օդում դու միակն ես ու պայծառ մի լույս խանգարեց ու աշնան որոտն էլ էր քեզ սիրահարված արթնացար դու առավոտյան քո դիմագծերը հեշտ չի ջնջել ինչ եմ ես անում նստած երգի տակ գրում եմ ու բառերն իմ ու երգի խառնվում են եթե առավոտից ամեն ինչ թարս է եթե քայլ պիտի անես եթե դու միայնակ ես ուրեմն ժամդ է եկել գնա հասիր անկյունի հետևի խաչմերուկին ուր չկան մեքենաներ ու մարդիկ դու ես ու ճամփաբաժանդ էլ ոնց թեքվես այնտեղ որտեղ աստղն է քո ու լույսը ընտրությունդ վերջինն է ահա ես եմ խաչմերուկին իմ կյանքը ապրեցի ու տեսա ու բախտին հալածեցի շատ ման եկա ինչքան տարի ու օրեր անցան շատ քայլեցի ու նավարկեցի ու կարծես ամեն ինչ սովորական է բայց սպասիր, ասես ես թեքվել եմ դեպի ՈՉՄԻՏԵՂ ու դարձել եմ ՈՉՄԻՄԱՐԴ ահա ես եմ խաչմերուկին քամու դիմաց սառն ու անձրևոտ


13.04.2009 / 10:11
ձյուն է գալիս փաթիլ փաթիլ հիշում եք 2007-ի ապրիլի 24-ին ձյուն եկավ էս իմ համար ա սենց պետք ա ձյուն գա և հաջորդ առավոտ անպայման ձյուն եկավ եղանակաբանները բացատրում էին դա եսիմինչ տաք ու սառը հոսանքների բախմամբ եսիմորտեղ բայց մենք հո գիտենք թե ինչու ձյուն եկավ անպայման հաջորդ առավոտյան…

15:45
քիթդ մի կախի թեկուզ կյանքը դաժան է ու կարճ…ապրիր այն…գտա քեզ ու կորցրի չէ խաբեցի չեմ գտել, ինձ խաբել եմ թե գտել եմ կորցրի հաստատ բայց էդ ոնց ա լինում առանց գտնելու կորցնել մի բան չունես ու կորցնում ես հա լինում ա հաստատ լինում…



16:11
…տղամարդու սերը դարման ա, քամին քշում տանում ա, ու ամեն ինչ վերջանում ա վերջացնելու հետ…
մեջբերում պասկևիչյանի “անկապ” գործից

ինչ արժե քո մեկ օրը? գիտես? արի հաշվենք արթնանում ես ու խմում թեյ կամ սուրճ. Առաջինի դեպքում` 6 կոպեկ, երկրորդի` 11, գնացի դեպի միմինո

– Кофе сколько стоит?
– Одинадцать.
А чай?
– Чай шесть.
Чай хочу.

լավ իսկ եթե լուրջ թեյն արժե մի 35 դրամ եթե տանն ես խմում դե մի 5 դրամի գազ կվառես ջուր կտաքացնես մի 7 դրամի, թեյախոտն էլ երևի 10 դրամ թեյի գդալի մեկ երրորդը ինչ ստացվեց 22 դրամ վատ չի գնացինք առաջ մի 20 րոպե թիվի կնայես` էդ քեզ 5 դրամ հոսանքի ծախս հետո կիջնես քաղաք ու կգաս` մինիմում 200 դրամ, եթե տրոլեյբուսով` 100 դրամ իսկ եթե մոտոյով ապա մոտոս 100 կիլոմետրին ծախսում է 2,5 լիտր վառելիք էդ քեզ 700 դրամ կռվում եմ քո ստվերի հետ դե հաշվի թե մասիվից քանի անգամ քաղաք կիջնես էդ 2,5 լիտրով լավ հետո մի տուփ ծխախոտ երևի քենթ որ կհերիքի երևի 3-4 օր քիչ եմ ծխում քաղաքում մի խաչապուրի արևածաղիկ անպայման մի հատ թերթ պանորամա.am ամեն հինգշաբթի բա կոֆեն կաֆեներից մեկում 300-400 դրամ կոֆեն ոնց եք խմում` դառը, լրիվ դառը? արա դե հա էլի էդ հարցն էնքան են տվել որ ուզում եմ հոդված գրել դառը, լրիվ դառը, քաղցր, կիսաքաղցր սուրճերի մասին ուրեմն դառը նշանակում է սուրճ` առանց շաքարի, դառը չի լինում մի քիչ կամ լրիվ, դա լինում է դառը, լրիվ դառը…սուրճն ու թեյը խմել է պետք լրիվ դառը որ համն զգաս գումարենք իրար կստացվի որ քաղաքում մեկ օր սպանելու ու զվռնելու համար հարկավոր է մոտ 1000 դրամ իսկ ինստիտուտում որ աշխատեմ ամառները լինելու եմ պեղումների ու կորցնելու եմ երևանյան երեկոները քամոտ ու փոշոտ համերգներ բացօթյա ռոք փառատոններ լճակներ գեղցիներ մոտո քշել ու գարեջուր խմել` հա բա չէ` հայաստանի մի որևէ գեղում հող փորի ու հող կուլ տուր եթե գեղը մոտիկ է ամեն օր հետ արի մայրաքաղաք որ երեկոներ փրկես ամառային ու տեսնես ընկերներիդ կանչիր ինձ իմ անունով ոչ թե ապ-ով անուն ունեմ ես հին հայկական լեռնամետալուրգիական օրվա վերջին ու արևամուտին դե կարդա էլի գրածներս ինքնագիր ամսագրում եմ ուզում տպվել կամ տպագրվել` ինչ տարբերություն: իմ պայծառ օրերը պահում եմ ես ինձ, իմ մութ օրերը նվիրում եմ ես քեզ: ինչի քեզ չհանդիպեցի ասենք դիլիջանի բլդանչայում կամ բանասիրականի տակի նկուղ-ակումբում այլ հանդիպեցի փիլոյի դասերին հետո…հետոն ոնց եղավ հիշում ես? այ էդ մեկը մոռացել եմ ոնց սկսեցինք անցկացնել 2007-ի ամառը հետո բաժանվեցինք նորից կպչելու ապագայով հատ-հատ հիշեցի էն բոլոր փայտե նստարանները որոնց վրա նստել ենք էդ ամռանը ու դու ինձ մերժել ես  գնա գնա աբովյան բարձրահարկ ու կանաչ մի օր կգամ կգտնեմ ձեր շենքն ու տակը կանգնած կծխեմ…պարտքերիցս հենց պրծա գործից դուրս եմ գալիս նյարդերս պռճոկվում են…մեկ-մեկ կատաղում եմ ու սկսում լսել ռուս-հայկական էժանագին փոփ երաժշտություն ու մոռանում որ 5-6 տարեկանից հառդ ռոք եմ լսել փառփլ-մառփլ այռըն մէյդն էլ չեմ ասում բիթըլզի մասին…ու լսում եմ մի օրեկան երգերը…ընդհանրապես երգերը լինում են մի քանի տեսակ` մի անգամյա, մի օրեկան, մի շաբաթական, մի տարեկան ու հավիտյան…դե հասկացաք որ ինչքան երկար են դիմանում ու նստում ձեր ուղեղում էնքան երկար կապրեն…альпинистка моя…скалолазка моя…ապրում ես խուլ անտառում ելք չունես…երգ ու երաժշտություն մի ամբողջ կենսակերպ են ձևավորում ասա ինչ էս լսում ասեմ ով ա ընկերդ իմ քնքուշ դարձար ինձ մոտիկ ինչ մոտիկ էս դու սարերին մի օր կգաս մոտս հենց-ընենց ու բան չես խոսի…բա որ ընկնես ու ջախջախվես ու դիակդ փռեն արևին մի սև ագռավ կգա ու լխտիկ մսերդ կկտցի մի բառում չորս բաղաձայն…
20:12
…կսղոցի ռեմոնտ-ռեմոնտ միանգամից դու փոխվեցիր ինչ կատարվեց քո ու իմ հետ ես չզգացի ամեն ինչ փոխվեց էն օրվանից երբ որջի դուռը չբացվեց մեր առաջ չորսին ապրիլի, չնայած հաջորդ օրն իսկ բացվեց բայց արդեն ուշ էր…
20:38
…վայ քու ԱՐԱ Պետրոսյան ով ես դու…մոսկովյան ու լենինգրադյան մշակույթների տարբերությանը անդրադառնամ … ДДТ, Розенбаум, Довлатов ու ընդհանրապես` 100-ով զրո լենինգրադի օգտին, սովետի ժամանակ թե երաժշտության մեջ թե գրականության ահագին տարբերվում էր լենինգրադյանը մոսկովյանից որակի մեջ ու բաղադրության, կարդում եմ դովլաթով ու ուզում եմ ծնված լինել լենինգրադում այ մարդ տենց պետք ա գրի որ կարդաս ու ուզենաս ապրես իր հարազատ քաղաքում, ռոզենբաում էս լսում ու ուղղակի ուզում ես քայլել լենինգրադի կլասիցիզմի դարաշրջանի շենքերով հարուստ փողոցներով ու կամուրջներում, մի երգ ունի «ցույց տվեք ինձ մոսկվան» որտեղ մոսկվացիներին խնդրում է ցույց տալ օկուջավայի մոսկվան, որը երբեք չէր փոխի իր ցուրտ ու սպիտակագիշեր լենինգրադի հետ…իսկական սեր ինչպես փոքրիկ աղջիկ ու տղա գնդակներով խաղ ենք անում ու քաշքշում լոռվա դսեղ ու մորու գույնի շուրթեր կծվահամ մորի մոռի հաղարջ կարմիր ու սև հաղպատների ու սանահինների ճանապարհներին դույլերով վաճառում էին իսկ ես մոտոյով էի ու չէի կարող առնել տանել ուտել մորիներս մնացին դսեղալոռվա ասֆալտապատներին ու չոր աղբյուրներում
22:15
քո միակ ուժը գեղեցկությունդ է բայց իմացիր որ էս ոչուփուչ աշխարհում կա մի լավ բումերանգ` ինչ անես` լավ կամ վատ անպայման հետ է գալու որոշ ժամանակ անց` ու թքած ունենալը քո որին արժանի չէ ու քո…չէ որ դու չափազանց լավն ես իմը լինելու համար…ինչ կա որ…բումերանգ ավստրալիայի բնիկների` կենգուրու սպանելու…հետ ա գալի ու գմփ ճակատիդ շրմփ ու քյալլի վրա տապալվում ես գետնին

14.04.2009 / 15:04
ինձ դուր է գալիս որ դու հիվանդ ես չինձնով ու ես հիվանդ եմ քեզնով աղյուսե պատ ու կայարանի ժամացույց ուղեքարշը կգնա կառամատույցը կմնա տեսնես ամռանը թիֆլիս կհասնեմ կարողա ա խելլռռեմ ու մոտոյով գնամ այ թե ճամփորդություն կլինի չէ հաստատ հնագիտություն… օ դու իմ հավելված

22:03
այ եթե դու հեռանաս գիշերվա կեսին ամառվա շոգին if you go away բոլորը գիտեն թե դա ժակ բրելի երգն ա բայց քչերը գիտեն որ իրականում դա բոբ դիլանի` այն է` ցիմմերմանի երգն է, նա ի դեպ հրեա է ազգությամբ, իսկ նրա գլորվող քարեր երգը ճանաչվել է լավագույնը երգարվեստում` գլորվող քարեր ամսագրի կողմից` համենայն դեպս 20-րդ դարում, երրորդն էլ լենոնի imagine-նն է, իսկ իմ ձայնադարանը հարստանում է ամեն օր հավաքել եմ արդեն մի 250 գիգաբայթ երգ ու երաժշտություն, ունեմ մի 100 հատ վինիլային ձայնապնակ էլ չեմ ասում կասետների մասին, դրանք հավաքել եմ արյուն-քրտինքով. լուսանկարչատանը որ աշխատում էի օրեկան ստանում էի 500 դրամ ու ամեն երկու օրը մեկ մի կասետ էի առնում` մասկովսկի զապիս, որոնք տեղականներից ուղիղ երկու անգամ թանկ էին` 1000 դրամանոց: Հա մեկ էլ ունեմ մի 70 հատ չխտացված թվային ձայնով լազերային սկավառակ ու մի 25 հատ դասական երաժշտության սկավառակ: Վատ չի չէ ?: Սկսել եմ շատ գրել դու կամաց-կամաց կորչում ես իմ տողերում էս քանի օրը կաթիլներ էի կաթեցնում աչքերիս մեջ որ բիբերս լայնանան ու արևի լույսից չնեղանան` ծանր օրեր էին` հոգեկան ու ֆիզիկական դու պետք է լինեիր կողքս բայց չեղար, կիրակի իբր սպիտակ պիտի գնանք` թե ինչու սպիտակ` չգիտեմ: Շուտով էս տեքստի մեջ երևի ներմուծեմ առաջին կուրսի ու տասներորդ դասարանիս ժամանակվա անմեղ չափածոներս կարդացեք ուրախացեք, մեկ էլ սկսել էի գրել շարք էրեվանի փողոցների մասին հատ առ հատ բայց գրեցի աբովյան փողոցի մասին ու էլ չշարունակեցի հասել եմ ինքնագրի երկրորդ համարին 6 թե 7-րդ դասարանում հասկացա որ հռոմեական թվականներ գրելիս –րդ պետք չէ դնել ու սկսեցի սիրել հռոմեացիների ստեղծած թվականները ու հետո սկզբունքը դրանք գրելու. այ օրինակ չորրորդ գիտեք որ IV ձևով է գրվում չէ բայց այ ժամացույցիս թվատախտակի վրա գրված է IIII տեսքով` չորս հատ մեկնոց, L-50, C-100, D-500, M-1000: Այ 1982 հռոմայերեն կլինի MCMLXXXII` սիրուն ա չէ: Սրանց թվերի տրամաբանադասավորվածությունը սպանում ա: Դատողություն–եզրահանգում- մտահանգում:
Երաժշտությունից կրթվել եմ երևի ավելի քան թե գրքերից, որոնք կարդացել եմ ահագին, իսկ այ վարդանանքի դեմիրճյանը ինադու չեմ կարդացել, իսկ սամվելն էլ կարդացել եմ ամբողջը բացի վերջին գլխից` չեմ սիրել պարտադրված դպրոցական ծրագրով հանձնարավող գրականություն ու ի հեճուկս չեմ կարդացել բայց այդ ամենով հանդերձ հայ գրակի մրցույթում հաղթած թիմի ավագն էի ու մինչև հիմա հպարտանում եմ մանկական դպրոցական հպարտությամբ…

15.04.2009 / 18:34
նոր մտքովս անցավ միանգամից գրում եմ որ չմոռանամ. դու օգնեցիր որ սպանեմ հ.-ին իմ մեջ, իսկ հետո` քեզ…

16.04.2009 / 21:46
էսօր ունեցավ տեղի այն որ որոշում կայացվեց իմ կողմից հետագան կապել հնագիտության ու մի քիչ էլ ազգագրության ինստիտուտի հետ իսկ վաղը երևի կտեսնեմ նրան բայց…կիրակի սպիտակ ու մի քիչ էլ կարմրավուն…սուրճ եմ ուզում դառը սև սուրճ ջազզվեով եփած…ջազզվեն դնում ես կրակին մեջը սուրճ լցնում թողնում որ մի քիչ խարկվի հետո նոր ջուր ավելացնում եռացնում ու խմում…

18.04.2009 / 11:34
սիգարետիս տուփի մեջ կպակասի 4-5 հատ գլանակ ու այնտեղ կտեղավորվի իմ կրակայրիչն ու կազատվի գրպանումս թավալ գալուց իսկ երեկ ես խոսեցի քեզ հետ սպիտակ գնալը չստացվեց կմնա մայիսին

…պազվանի մնե, պազվանի
պազվանի մնե` ռաձի բոգա…

/բութը լավն էր չէ, ռուսերեն տեքստում` բութ/

հեռախոսներս
23:30
ուր են մեր բակի բիձեքը… առաջին համարս 091 360995 էր, հետո 093 252435, հետո 093 088444, հիմա 099 613778 առաջին հեռախոսս nokia 1100 էր սևուսպիտակ հետո 6100` նոկիայի ամենափոքր հեռախոսն առ այսօր, հետո ունեցա մի նորը` 5310, հետո գնացի սևան գնալուց անձրև սկսվեց կատաղած ու հեռախոսս լոգանք ընդունեց ու փչացավ միկրոֆոնը: Շպրտեցի դարակս տենց անսարք ու գնեցի 1200 նոկիա` ֆանարիկով: Հետո փող ստացա ու տարա սարքելու տվի 5310-ը: Հենց հաջորդ օրը նորից մոտոյով գնացի սևան ու…գրպանիցս ընկել էր սևանի ասֆալտներին ու ջնջխվել: Իսկ դրա ապառիկը դեռ չէի մարել ու մի երեք ամիս կորած հեռախոսիս պարտքն էի փակում…: Հիմա գնել եմ նույն 5310-ի սևորակն ու էս հեռախոսը պատկանում է xpress music դասին այսինքն դրանով կարող ես բավականին բարձրորակ երաժշտություն լսել ու մանավանդ ձմեռը երբ մոտո չեմ քշում ու երթևեկում եմ ավտոբուսներով դա է որ փրկում է հասարակական տրանսպորտի հոտերից


19.04.2009 / 13:26
կիրակի տանը նստած սպասում եմ որ 17:25 ֆուտբոլ կսկսվի կնայեմ իսկ մինչ այդ կարդում եմ ինքնագրի երրորդ համարն ու լսում բեթհովենի թիվ 1 սիմֆոնիան, չէ հաստատ հեծանիվ եմ առնելու մի 24 սկոռուստանի որ դքերին չխեղճանամ, սպասում եմ զանգի` զինկոմիսարիատից, երևի կզանգեն կասեն արի բիլետդ տար, դու պիտանի չես հայոց բանակում ծառայելու և անցնում ես պահեստազոր, կկանչենք` եթե կռիվ սկսվի, խաղաղ պայմաններում դու պիտանի չես…խաղաղ պայմաններ…սրանից էլ լավ կռիվ` ամեն օր էրեվանի կենտրոնում տխրահռչակ պողոտայում հյուսիսային կռիվ ա էլի…սրանք վախում են աթոռները կորցնեն ու բռնապետություն են մտցրել…է ¯ թամանյան բա դու իմանայիր թե պողոտադ սենց ա լինելու բա կնախագծեիր, խույ թե կնախագծեիր, մի ուրիշ բան կմտածեիր…հյուսիսային պողոտայի մասին մի բան եմ գրել հոդվածատիպ ճարտարապետականախառը, բայց երևի քաղաքական երանգներ մտցնեմ ու սարքեմ պատմվածք` այսինքն գիտությունից անցնեմ գեղարվեստական գրականությանը
անվերադա՜րձ, մի ճանապարհի նըման դու անցար…
ձախ հարութ

անցար անցար բայց դե ինչ անենք ապրելու ենք հո չենք մեռնելու չէ որ դեռ սերունդ պիտի շարունակենք ցեղ մարդկային իբր ռոբոտից ինչով ենք տարբերվում որ ինչ որ մեկը ծրագրել է որ կին, նախընտրելի է մերկ կին տեսնելուց տղամարդու սեռանդամը պիտի թպրտա ու խրոխտ կանգ առնի` պատրաստ թեժ մարտի, առնանդամ ա չէ վերջիվերջո

…կանգնի կյանքիս կառուսել, սիրո կարոտից այս երգն եմ հյուսել…
հատված իմ ամենասիրած ռաբիս երգից

էսօր կարդացի նաև իգանդամ բառը ու հեչ դուրս չեկավ այ հեշտոցն ուրիշ ա տեսած-չտեսած հեշտանք ա առաջացնում մենակ իրա անունով… ինչպես կասեր վահրամ սահակյանը` հեշտոցը դառել ա դժվարնոց :-)
էն որ չես մրսում բայց ջանիդ վրի մազերը տնկվում են փոքր առնանդամիկների նման ու խաղ են տալի քամու տակ :-) մանավանդ առավոտները որ կայնում ա դեմը խաղ չկա արա դե թող քնեմ էլի ինչ էս բնից դուրս էկած կզաքիսի նման գլուխդ հանել ու աջուձախ նայում տենաս թե մի մսացու որս պատահի բռնես բերես որջդ բռնի կերպով բարիք քամես…

…մի մոտեցիր ինձ հետևից
չէ որ` քոնն եմ ես դիմացից,
ծիծիկներիդ հետ դու խաղ մի տա,
այլ` պցիկդ թող շողշողա,
ծիծիկներդ թող դու հանգիստ,
չէ որ` քոնն եմ ես դիմացից,
մի ծակ ունես` էդ էլ իմն է,
դե թող` խրեմ, ինչ էս թորշնէ…

ինքնաբերաբար մի շնչով գրված ծոփաչա,
որից հետո բացեց ու մի 5 րոպե հռհռում էի գրածիս վրա,
ուզեցի ջնջեմ բայց չէ` թող մնա,
հետո կկարդամ ու կուրախանամ


…կյանքի խաչվող ուղիներում,
կհանդիպենք մեկ օր իրար
ես հայր դարձած, իսկ դու` մայրիկ,
իրար համար անդարձ կորած…
և արցունքի երկու կաթիլ
կգլորվեն այտերն ի վար,
մեկը` կորցրած երջանկության,
մեկը մեր սիրո համար…

ռոմանս երևանյան

և արցունքի երկու կաթիլ կգլորվեն այտերն ի վար, մեկը կորցրած երջանկության, մեկը մեր սիրո համար ու այլևս դու մեկ էլ ես ես աջ դու ձախ տի մարյաչկա յա մարյակ բա մի նավարկություն չլիներ շուրջերկրյա գնայի մի տարով կորեի փոթորիկներին բարևներ: Ինքնագրի բոլոր չորս համարների` հիմնականում էգերի կողմից գրվածները կարդալուց հետո գնացի մի եզրակացության` հակառակ սեռը աբիժնիկ ա մնացել աստծուց որ աստված արուին տվել ա մի մեծ նիզակ-առնանդամ իսկ իրեն թողել մի անցք ու մի փոքր անդամիկ, որը ամենազգայուն կետն է նրանց մոտ` վզից ու ականջներից հետո, ու քանի որ աստված հեռու ա որ մուռ հանեն, կպել են արական սեռից…
…բայց էդ դեռ հարց ա` աստված ա տվել, թե ինքն իրան ա տեղի ունեցել էվոլյուցիան մոլորակիս

քո համբույրն այրում է սիրտս,
քո կարոտն` արցունք հոգումս

մի կտոր “տղամարդիկ” ֆիլմում հնչող երգից

մի լար լաց մի եղի ու մի եղի ընդհանրապես արի մի շնչի էլի մոռացի ու մեռի անթթվածին մի տեղ հասի ու ազոտախեղդ էղի …իսկ ես նստած ծառի տակ կնկարեմ նապաստակ…

22:16
ինքնագրի առաջին համարում վիոլետը մի անավարտ բանաստեղծություն էր գրել կլիտորի մասին…փորձում եմ պատասխանել հումորակերպ հակառակ սեռից…

ՊոեմաՁոն զ’Առնանդամայս

Վեր կաց՜ քաջուկ թոթոլս
Ֆալլիկացավ բանվորս
Բարձրացրու՜ գլուխդ զինվոր
Քեզ համար սկսվում է նոր օր

Թաթախվի գիշերվա քնից
Զ'արթնացի հանգիստ մրափից
Սպասում են քեզ սպառազեն
Պ*իկները նենգազեն
Ու մի քիչ էլ հեշտազեն…

Մտի՜ հելի՜ ու թքի՜
Սերմնահեղուկ ժայթքի՜
Իսկ երբ պռծնես տնքալով
Կամ էլ թե չէ գոռալով

Դուրս եկ դու դանդաղ քարանձավից,
Որ նորից ամրանաս մի հինգ րոպեից

Առնանդամս՜ ֆալլոսս՜
Կայնած կ*իր, փարոսս՜
Աշխարհում այս խառնշտոր
Դու էս դարձրել ինձ զինվոր

Գնանք կռվենք միասին
Ախ իմ փոքրիկ թրթռածին
Թող քեզ կուլ տան անարատ
Հեշտոցները սիրառատ

Ու երբ կուլ տան տռփագին
Հեշտոցները տենչագին
Դու կդառնաս մարմնածին
20 սանտիմետրանոց
Տարփանքածին

Շինի՜ տաշի՜ ու հունցի՜
Հեշտոցները` մարմնեղի,
Վարէ՜ ցանէ՜ ու հնձէ՜
Զ'սերմնաբջիջն զ'արգանդէ

Ու եթե դու քո ճամփին
Թաղանթ տեսնես կուսածին
Անխոնջ զարկիր՜ ճակատով
Որ պատռվի արյունռուշտ
Թաղանթը այդ կուսակից
Էգինը հայ` դժբախտակից


Արու ու որձ մսածին
Արյունով լի`կենսածին
Սպիտակ հեղուկ մարդածին
Դուրս ես ցփնում փրփրագին

Ու լողում են խելագար
Շերեփուկներ մոլագար
Դեպի արգանդ փրկարար
Զ`ձվաբջիջն…օ ¯ դու` պռծար

Տնգլիկս, տդխկիկս,
Կնճիթավոր որձուկս
Ամորձիքով կնճիթս
Միաչքանի օձուկս
Անհնազանդ կանթիկս
Կախարդական փայտիկս
Ծխռտվելու սիգարս…

Օ՜ ամեհի սերմնացան…
…Ու կատաղի մրճահար

…Դե լավ քնի ճուճուլս
Ինձ միշտ հասնող պուպուլս,
Առանց քեզ ես կյանք չունեմ

…Թե որ մի օր հավերժ ճլորես
Մոտակա ծառից կկախվեմ ես…



20.04.2009 / 10:18
էլի առավոտ երկուշաբթվա, էլի մտքովս տարբեր բաներ են անցնում, ուրիշ մարդկանց մոտ դա սկսվում ա համբույրներով, մեր մոտ` ավարտվեց համբույրներով: Ցավալի ա: Քո համար, բայց ավելի շատ` իմ: Դառար խմելու աղջիկ: Մի օր մի շոգ երեկո ամառային կզանգեմ կասեմ արի գնանք խմելու, կգնանք իսկ հետո.ն անհայտ կլինի…ինչու ես տրորում սերն իմ քո կճղակներով, թող ապրի թող շնչի` կապրեմ մինչև գարուն…

13:36
եթե տղամարդն ա դավաճանում կնոջը, դա նույնն ա թե բալկոնից դուրս ես թքում,
իսկ եթե կինն ա դավաճանում` իմացի բալկոնիցդ են ներս թքում
ավ. իսահակյան
ում՞ ես ժպտում տենց անթրաշ-անթրաշ ու օրեր ես սպանում անիմաստ


24.04.2009 / 13:57
Եղեռն 2.0

Էսօր ապրիլի 24-ն է արդեն 2009թ ու հեսա մի կատաղած անձրև է գալու, անձրև, անձրև մի արի ես գնում եմ խիարի…վառեք դրանց դրոշը օպերայի հայաթում անասուններ լավ են արել էլի կոտորել են, չկոտորվելու համար ուժեղ պետք է լինել ու չՀարիֆ…մի խառնեք մեզ ձեր վայրի արջի ցեղերին` բա սրանից էլ վայրի հա աբիժնիկավար դրոշ են վառում աբիժնիկ են մնացել 19-րդ դարի կեսից մինչև հիմա աբիժնիկությունից տրաքվում են ու երեսներին դուս ա տալիս ու չեն իմանում ինչ անեն` դրոշ են վառում: Մի էդ դրոշ վառողին ու հետները գոռացողներին տանենք մի հարուր հատ թուրքի դեմ-դիմաց` ինչ կանեն` կկռվեն՞ չէ` վազ կտան խելապատառ, ու ոնց կասեր վարդան պետրոսյանը` մարդ կա դուխը մենակ տանն ա հերիքում, ավելի դուխովը` պադեզդն ա նայում, ավելի դուխովը` հայաթը, ու ամենադուխովը` քուչեն ա նայում, այ քուչի տարածքից դուրս դուխը հերիքցնող չունենք ու եթե շարունակեն դրոշ վառել` չեն էլ ունենա: Հա մեկ էլ պահանջատեր բառը չեմ հասկանում, եռեղնացավը կպել ա մեզ ու պոկ չի գալիս եղեռնի սինդրոմը արուններս պղտորել ա չի թողում ուղեղներս ազատենք եղեռնագանգերից ու կախաղաններից անապատներից ու հրացաններից եղեռնի պահանջատեր ենք հա թե մեր հողերի՞ եթե դրանք հող հետ տան էլի էս 30,000-ի նման մաման լացացնելու ենք չէ` սաղ օբեկտ ենք անելու ու շորի խանութ, հուշարձաններից դաչեք ենք սարքելու, հին խաչքարերը տաշելու ենք քարերը մեր թազա մեռելների վրա քաշենք չէ այ հիմա էդ ենք անում էլի, խի հասնենք քարհանք հենա անտեր մեռելի խաչքար ա մի 600 տարվա տաշենք էթա… արա էս ազգի գլխին ինչ էկել ա իրա էշ խելքից ա էկել, արի իրար դավաճանենք, ինձ փող տան գնամ հայրենիքս ծախեմ ուզբեկներին…հիմա որ ղարաբաղում կռիվ սկսի ով ա կռվելու` սաղ ղարաբաղցիք էրէվան են…
…հիմա էլի Մեսչյանի համերգները կհեռարձակեն: Միայն այս օրն են նրան ցուցադրում այդքան տևական… ամեն ինչ կրկնվում է, երևի նրանից, որ մոլորակն անընդհատ պտտվում է նույն գծամետրով…գրել եմ արդեն 24880 բառ

26.04.2009 / 12:32

Ը տառը

հեչ մտքներովդ անցել ա թե որ լեզվում կա Ը տառ` մենակ մաշտոցյանում: Կարող ա աֆրիկյան զուլում ցեղերի խոսակցականում հանդիպեք ը բայց դե հո տառ չունեն…պըըըռծ

16:32
սպասում եմ ու սպասում անընդհատ գտնվում եմ սպասման մեջ սպասը ամենասիրած ճաշս է երեկոները գոլ վիճակում կճատ մի քիթ ու արևամուտ` ինքնագրից պռծա` անցա բնագրին, չնայաս վերջինն առաջինից վաղ է եղել տպագրվել ու ինը համար հետո դառել ինքնագիր
18:15
էս մարտը լրիվ ձմեռ էր, իսկ ապրիլը` հա անձրև ու մարտոտ

27.04.2009 / 14:41
այ քեզ երկուշաբթի սենց օր արևոտ դեռ չէր եղել` քայլում էի սարյան փողոցով ծառերը կանաչ-կանաչ երկինքը կապույտ ու արևոտ ականջներումս բրավո խումբն էր երգում ու քայլում էի համաչափ ու սուլում էի շատ ուրախ ու ժպտում էի աջուձախ

28.04.2009 / 23:22
օրեր են կմթնեն անց կկենան մտածում մտածում եմ հենց գալիս եմ նստում որ գրեմ չեմ հիշում ինչ էի մտածելիս լինում մի սենյականոց երկու սենյականոց սառնարան զուգարան լվացքի մեքենա գործի տեղ մոտոյի փռթված երկաթաճոպան

Tuesday, February 16, 2010

Re:Post: մի ամբողջ 2009 թվական: Մարտ

02.03.2009 / 15:35
գարուն գարուն էրեկ գնացել էինք Սպիտակավոր…համընդհանուր մազաթափություն մազազրկում մորուքս ականավոր մորուքի կոչում ստացավ էսօր խիտ սև ու խուճուճոտ

08.03.2009 / 13:44
ուղիղ մի ամիս առաջ սարքեցի մոտոն ու էսօր քշեցի կանգնած էր մի ամիս անձրևների տակ
20:48
սենյակումս 15 աստիճան է ըստ ցելսիուսի ոտքերս սառել են բայց նստած կարդում եմ ինչ անեմ գնամ դեպի հնագիտություն ու չքավոր կյանք վարեմ ու ամենակարևորը երևանից հեռու ով գիտի թե ինչ արշավախմբեր կհասնեն ինձ ամենօրյա թե հեռու գիշերակացով իսկ թեկնածուականս մնացել է անոթի ոչինչ չեմ գրել պատմական գիտությունների թեկնածու հետո դոկտոր հետո ոչինչ այդ ոչինչը ես եմ

11.03.2009 / 21:46
նյարդալարերս պրկվել են ջահել աղջկա կրծքի նման
միտք թե բառակապակցություն

այդքան մոտիկ` կապ չունի ինչքան հեռու
չի կարող լինել ավելին` սրտից բխող

վեր ընկիր կողքս
ասա ինչ ես արել
դռները բաց են
բայց բաց են միայն
եթե դու անկեղծ ես
պառկիր կողքս
օրը մթնեց
դուռը ճռռաց
արևն էլ չի ծագում
սիրտս մթնեց
շաբաթ օրը այդ սև շաբաթ օրը
դուռը փակ է աչքերիդ նման
բայց ես արդեն տեսնում եմ արևը

մէթալլիքա


16.03.2009 / 10:44
և հաջորդ առավոտ անպայման ձյուն եկավ…

19.03.2009 / 23:45
իսկ այսօր երեկոյան մորուքիս մեջ գտա մի ժանգագույն պղնձացած մի մազ իսկ գլխիս մեջ կա երեք սպիտակ մազ դեռևս բայց մաքուր սպիտակ չեն այլ թափանցիկ կապրոնե թելի նման

22.03.2009 / 09:23
կիրակի առավոտ մարտի վերջը ցրտոտ ստացվեց արև բայց սառը օդ
19:51
հաճախ եմ մտածել թե ինչու 60-ականներին չեմ ծնվել դասի կգնայի նոր կառուցվող երևանի կենտրոնով` ոչ թե արդեն կառուցված, կտեսնեի արարատ 73-ի հաղթանակը կխմեի հայկական կոնյակ կկապեի վզկապ կարմիր մանկությունս կանցներ վաթսունականներին հետո կգար պատանեկությունս խելառ 70-ականները երկար բակեր ու բեղեր լայնափող շալվարներ վանդակավոր վերնաշապիկներ ու տակից առած ճապոնական մագնիտոֆոններ թաքուն լսվող բիթլզ լեդ ցեպպելին գլորվող քարեր մուգ մանուշակագույն ու փինք ֆլոյդ ու այդ բոլորը ձայնապնակներով գում ցում կարմիր դրոշներ երբ շքերթ էր լինում փողոցները փակում էին ու ես հեծանիվով մեր տնից գնում հասնում էի հրապարակ !!! մի ահագին տարածություն ու ամբողջ շենքերի պատերին կարմիր դրոշակներ ու կեցցեներ օ կոմերիտական իմ պատանեկություն իսկ ութսունականներին կլինեի երիտասարդ կցնցվեի լենոնի սպանության լուրը լսելիս կհագնեի եփած ջինսե շալվար փողոցում դրված երկաթե արկղերից կխմեի հինգկոպեկանոց գազով ջուր քաղցր բամբակ ու մեկ էլ մեսչյանի թաքուն համերգները պոլիտեխնիկի դահլիճներում իսկ հետո կսկսվեր երկրաշարժը ու պատերազմը ես կլինեի մի քսանութ տարեկան ու կգնայի կռվելու ու կդառնայի հաշվանդամ թոփալ հին տուն ու քամուց քշված վարագույրներ ու տնական ճաշի հոտ հրաշալի որ մուտք մտնելուց քթիդ էր խփում մնա ինձ հետ դու իմ…

23.03.2009 / 23:23
փողեր պարտքեր ու և այլն խառը-մառը էշություններ

25.03.2009 / 23:40
իսկ ինտերնետ մտնում եմ հեռախոսովս որի օպերա կոչված բրաուզերը մի փոքր մոտեցնում է աշխարհին ու եթե երաժշտական որևէ նորություն ես ուզում մտիր լասթ.ֆմ ինտերնետի մասին էլի կգրեմ

28.03.2009 / 19:16
քամյուի օրագրերն ավարտվեցին ու վերջաբանը շատ մոտ էր ինձ ու նման բաներ ես էլ էի զգացել բայց չէի ասել իսկ վերջերս մենակ եմ մնացել ու դեռ երկար կտևի գարունն էլ ուշացավ ու հետաձգվեց

29.03.2009 / 21:30
առաջ տվեցինք ժամացույցները մի վաթսուն րոպեով իսկ տափաշշիս մեջ ջինի փոխարեն կոնյակ է անի մակնիշի թնդեցումը 6 տարի հետո կլինի ախթամար` թնդեցումը 10 տարի հետո տոնական` 15 տարի իսկ ամենավերջում` նաիրի` ամբողջ քսան տարեկան, էլ չենք լինի էլ քսան տարեկան, կոնյակ դռներ բացող, կոնյակ հարցեր լուծող, կոնյակ նշանդրեքի, կոնյակ հարսանիքի, կոնյակ որի միջոցով թե օգնությամբ սովետի վախտ ռումինական մեբել էին դասավորում տան համար, կոնյակ որը փողից էլ թանկ էր եթե քեզ կոնյակ էին բերում ուրեմն կամ հետույքդ էին մտնում կամ պիտի բարեխոսեիր քննության 3-ի համար ու կոնյակ որ չէին խմում այլ իրար էին նվիրում կուռք կամ կուռքի արձանիկ` ինչ տարբերություն, քրիստոս կամ փայտե խաչ` ինչ տարբերություն, էդ պարագայում խաչի գամերն ավելի արժեքավոր են, քանզի եթե դրանք չլինեին տառապյալը խաչից վար կընկներ քիթ-կոկորդ-ականջ բերնի վրա ու հռոմեացիք նրան ողջ-ողջ կթաղեին հետո կհարբեին հայկական կոնյակով…


…արա էս քրիստոսը սկի տռուսիկ չուներ հագին մի հատ շոր էր փաթաթել ֆռֆռում էր…

մեջբերում ԵՊՀ պատմության ֆակուլտետի նորագույն պատմության դասախոսություններից

բարեհաջող վիրահատությունից գլխավոր բժշկին ոչ ոք փող չէր տալիս միմիայն հայկական կոնյակ ու կոնյակներից միայն հայկականն է որի պատրաստման ժամանակ սպիրտին խառնում են միմիայն աղբյուրի թարմ ու կենդանի ջուր այլ ոչ թե եռացրած թորած մեռած ջուր և ուրեմն տափաշշիս պատերը ներսից արդեն բավականին ներծծվել էին ջինով ու ջինությամբ մի կես տարի զգացել էին ջինն իրենց վրա ու տաքությունը ներսում ու հիմա այ քեզ բան` կոնյակ բայց շուտով դա էլ կավարտվի գրածներս արդեն մեկից ավելի մի քանի հոգի կարդացել են ու կարծիքները միմիայն դրական են ու դա ինձ դուր է գալիս ու ոգևորվում եմ սենյակիս պատերին կամաց-կամաց փակցնում եմ էն բոլոր ձայնասկավառակները որոնց «վրա» մեծացել եմ

…արա ես բիթըլզի վրա մեծացած տղա եմ…
երևան բլյուզ

դե բնականաբար լիվերփուլցիքի ծանր օրվա վերջաբանը ու մի կաթիլ մեղրը, խաբեցի` մեղրի համը, դե իհարկե լուսնի մութ կողմն ու ինչ եք կարծում ով ենք մենքը էնքան եմ լսել որ էլ վախում եմ դրանք նվագացնեմ ձայնապնակային նվագարկչիս վրա որովհետև ամեն լսելուց ասեղն անողոք մաշում է դրանք կորցրի մի մեծ բանալի ասում են տպի գրածներդ հենա տպել եմ էլի տպել եմ էլեկտրոնային եղանակով ու նետել եմ համացանց ով ուզում ա թող կարդա ախ էս ինտերնետն էլ մեր օրը դարձրեց մի քսան անգամ արագաշարժ ու մոլուցք առաջացրեց մոտս որ ամեն օր պիտի ներխուժեմ հայկական կայքեր սրա-նրա բլոգներում թափառեմ ու կարծիքներ գրեմ ֆոտոսայթեր մտնեմ լիքը ու համադասարանցիներ որ կորցրել ա իրա սկզբնական իմաստը ու ֆեյսբուք որ դառել ա մի բանակ որով գովազդը տարածվում ա կայծակնային որ մենակ մնաս լվացքդ կարող ես մենակ անել մի ուտելու բան կարող ես սարքել որ զխտկվես ու բխկաս որ ամեն ինչ գա իրա տեղն ու պառկես քնես մոռանալով խմել թեյդ համապազօրյա հայր մեր որ երկինս ես սուրբ եղիցի տռռոցը քո…

ուր է անգլուխը…քաղաքագլուխը
որն ունի ոռռի վրա ծալքեր
ով է սրանց տերը
սրանց տիրու մերը…

ռ.հախվերդյան

ես ուղղակի զարմանում եմ թե ինչպես կարելի է խոսել կանաչ տարածքներից երբ դրանք ուղղակի չկան մի քանի հատուկենտ ծառը հաշիվ չի ես կավելացնեմ երեվանի կանաչ տարածքները հելի սիկտիր էղի քո գեղում ավելացրու ու հետո էլ արածի չէ ես շովինիստ եմ էդ հարցում երեվանի քաղաքապետը երեվանցի կամ էրէվանցի պետք ա լինի ու փոքր ժամանակվանից պիտի ապրած լինի կենտրոնում ոչ թե բ4-ում էն օրը մի երգ լսեցի ծիծաղում էի իսկ հետո լրջացա ու նեղսրտեցի մի ղարաբաղցի ջահել քաղցրահնչյուն ձայնով գեղգեղում էր մոտավորապես սենց` սիրում եմ ջուրդ երեվան թե անուշ է ջուրդ երեվան` քո լեռնաղարաբաղի աղբյուրների ջուրը թողած ինչի ես եկել իմ երեվանի ջուրը սիրում մի սիրի էլի որովհետև չես կարող սիրել այլ միայն երգում ես, որովհետև դու փոքր ժամանակ էս ջուրը չես խմել պուլպուլակներից դու էս ջրով չես ձեր հայաթում ջրոցի խաղացել ու անցնող աղջիկներին ջրել ու չես լողացել այգիների ջրավազաններում ու հրապարակի մեծ շատրվանի տակ լոգանք չես ընդունել ամառվա շոգին ու պառկել տաք քարերին…տես փոքրիկ էմիլին է խաղում այնտեղ…

31.03.2009 / 23:52
մի քանի րոպեից կլինի ապրիլ երեկվանից տանը քաշել եմ արբանյակային ալիքներ ու մանավանդ ֆուտբոլ ու այսուհետ որակյալ մեկնաբանություններով խաղեր կնայեմ ուղիղ եթեր վաղը խաբում ենք իրար քշում ենք մոտո վաղըչեմյուսօրը` գիշերն անց ենք կացնում նելլիենց տանն ու մյուս առավոտ արթնանում` 27 տարեկան

Monday, February 15, 2010

ցուցք /show/

գիտեք ոնց կլինի շոու բառը հայերեն` ցուցք !!!
ամեն բառ թարգմանելու մարմաջից ա սա գալիս. մնում ա օրինակ թարգմանեն տաքսի բառը, կամ մետրո բառը ևն

Re:Post: մի ամբողջ 2009 թվական: Փետրվար

04.02.2009 / 18:03
ինչ հրաշալի եղանակ էր զբոսնելու համար ոչ տաք ոչ ցուրտ մի քանի գրախանութ դալաններ հին դպրանոցի բակ թերթի կրպակ և այլն

05.02.2009 / 00:30

արեգակը, կարմիր արեգակը
իր ճաճանչներն էր ուղարկում երկնքին
ու բացվում էր ջինջ առավոտը
ու ծաղիկներն էին բացվում նորից

թռչուններն են ուրախ-զվարթ երգում
տերևների շրշյունն է լսվում
ու մեղմ քամի իր երգն էր երգում
ես մտքով անցյալն էի գնում

իսկ ձեր բակում ոչինչ չէր փոխվել
նույն էին ծառերը ու առուն
ու անցյալի մթին անկյունում
նույն կոշկակարն էր թխկացնում

բարև, իմ սեր
ես եկա քեզ մոտ
որ ասեմ
ես սիրում եմ քեզ

ֆորշ



սեր համար մեկուս.
առաջին սերս ինչքան հիշում եմ մանկապարտեզում էր անունը զարուհի ու լավ հիշում եմ որ սանդալներս կապել չգիտեի ու ինքը կապեց ու դրա պատճառով ստիպված սիրահարվեցի իրար ձեռք բռնած քայլում էինք…հենց հիմա կարոտեցի մանկապարտեզս ու բոբո տիկին ռոզային հիշեցի…պատառներ եմ հիշում մանկապարտեզային իմ կյանքից, ոնց էի մորս հետ մնգոյից տուն դառնում, էդ մաննիկաշաները որ չէի ուտում ու հետ էի տալիս, աթոռները, օրվա կեսին պարտադիր քնելը, մնգոյի բակի հետևը մի քանի մեծ ծառ կար որ էն ժամանակ իմ համար ահագին անտառ էր, հենց էդ կողմով անցնեմ կմտնեմ մնգոյիս բակը…

սեր համար երկուս.
եթե հերթականությունը չեմ խառնում երկրորդ սերս բակից էր ք.-ն նիհար ու փայլփլուն աչքերով ինչքան իրեն հիշում եմ անընդհատ ինձնից փախչում էր ես էլ բռնում էի տարբեր տեղերում` ավտոտնակների հետեվը, իրենց մուտքի հինգերորդ վերջին հարկում, շենքի հետեվը, բռնում էի բաց չէի թողնում ինքն էլ սսկվում էր հետո, միշտ մեր չորրորդ հարկի պատուհանից նայում էի հենց բակում էր լինում իջնում էի ինչ դաս ինչ բան, կլինեինք երևի 12-14 տարեկան, մի օր մի խաղ էինք խաղում էն որ գնդակը խփում էս պատին հետո վրայով թռնում անունը չեմ հիշում էս ք.-ն խփեց գնդակը կպավ գետնին ու հետ գալուց բարձրացրեց նրա շրջազգեստը հետեվի կողմից  հետո ամաչեց ու փախավ տուն իրենք առաջին հարկում էին ապրում ու ես միշտ ֆուտբոլ էի խաղում որ ինքը տեսնի թե ես ինչ լավ եմ խաղում  հագին փոքր սպիտակ տրուսիկ էր մաթեվոսյանը մի պատմվածք ունի որտեղ տրուսիկ բառը երեվի մի հազար անգամ օգտագործում ա իսկ ես ընդամենը մի…ես սկզբից ուրախացա որ տեսա նրա սպիտակ փոքր տրուսիկը հետո շատ տխրեցի որ բոլորը տեսան նրա սպիտակ փոքր տրուսիկը ու էդ սպիտակ փոքր…մի օր էլ եսիմինչ էինք խաղում` ուրեմն մոտավորապես սենց էր` տղաները բռնում են ախչիկներին, դե պարզ ա որ սցենարը ես էի հորինել, բոլորին բռնեցինք ու կապեցինք ավտոտնակների կողքի դպրոցական ցանկապատներին հետո խեղճերի ծնողները հերթով եկան ու տուն տարան իրենց շահած-պահած աղջնակներին իսկ ք.-ն տենց մնաց կապած մի կես ժամ հետո ազատեցի…ախր որ հիմա գրում եմ գիշերվա կեսն ա ու հռհռալս ա գալիս բայց հազիվ եմ զսպում  ուր ես իմ սեր բակային ու մանկական !!!!!! !!!!!!!!! !!!! !!!!!

սեր համար մի քանի. համարեք երրորդ
դպրոցում թռուցիկ ու թռվռիկ մի քանի հոգու կարճ հատվածներով սիրել եմ բայց իսկի անունները չեմ հիշում որ գրեմ էդ բոլորին հավաքենք ու սարքենք սեր համար երրորդ հավաքական գոյական, հիշեցի մեկի անունը … էր հետո … հետո …

սեր համար չորրորդ.
այ սա արդեն լուրջ էր էնքան լուրջ որ ինիստուտ ընդունվելուս ժամանակներն էին ու մեր ամբողջ ցեղը տանջվում էր որ ես ընդունվեի…ութերորդ դասարանը երբ ավարտեցի չարենցի դպրոցում ինձ հանեցին տարան վարժարան որտեղ տասներորդ դասարանում եկավ ա.-ը ` հոր հետ որ մաթեմ էր դասավանդելու մեզ տենց գեշ տղամարդ էլ չեմ տեսել, բայց ա.-ը ինչ սիրուն էր էն ժամանակ հիմա դառել ա սովորական տանը մնացած բազմաթիվ աղջիկներից մեկը …դե պարզ ա` առանց ժամանակ կորցնելու սիրահարվեցի ու սկսեցի տանջվել` մոռացա դասերս մոռացա ընդունվելս ա.-ը սկսեց դասերից հետո անգլերեն պարապել մեկի մոտ իսկ ես էդ ժամանակ մի անհույս կույս տատիկի մոտ էի անգլ պարապում դրա մոտից դուրս եկա ու գնացի նրա դասախոսի մոտ պարապելու ու սկսեցինք իրար հետ գնալ անգըլի… ա.-ն ապրում էր մեր շենքից մի քանի շենք այն կողմ հա մնգոյիս բակի կողքի շենքերից մեկում…ու ես ամեն դասից հետո նրան ճանապարհում էի տուն էդ ժամանակ սկսեցի ծխել…լավ վաղը կշարունակեմ

18:12
մոռանալ մոռանալ հեռանալ չի լինում հենց տեսնում եմ նրան խառնվում եմ իրար ինչու ախ ինչու վայրկյանների տարբերություն մի փոքր դանդաղ քայլեի դեմ-դիմաց դուրս կգայինք չէ ինքը կամ պետք ա մեռնի կամ հավերժ գնա քարերի երկիր հայաստանից հերիք ու բոլ եղավ ամառը երևի պեղումներ էլի նա էլի մնացածը նոթբուք եմ ուզում կամ նեթբուք փոքր ու թեթև որ գիրք գրեմ մեկը գիտական էն մեկն էլ գեղարվեստական…ծխեցի մի հատ ծուխը ներս քաշեցի խորը-խորը խեղդվեցի թքեցի որ երկար ժամանակ չես ծխում հետո ծխում ես թուքդ սկսում է արագ-արագ ու լիքը հավաքվել ու սկսում ես թքել ուղտի նման…

22:24
քիչ հետո կսկսվի որոգայթը էսօր վիքիփեդիայում տեսա քամյուի գերեզմանաքարը անշուք փոքր alber camus ծնված ալժիրում միջերկրականի ափերին շոգից բթացած բայց հո չի գրել ամբողջ քսաներորդ դարը կերել կռծոտել ու հետ է տվել տեսա նաև էն մեքենայի նկարը որով շուռ է եկել ու կնքել կահմանացուն մի վառ կարմիր բաց թափքով ամառային ծովափների քամիների ավազների ու շոգի մեքենա ու ափսոս էր
պատմության ֆակուլտետում եթե հոյիդա անդամ էիր ապա կարող էիր վստահ լինել որ քուննություններդ կստանաս ամենաքիչը չորս, պարապելով` հինգ սիրտս խառնում էր երիտասարդ դաշնակներից, կուսակցություններ չեմ սիրում դաշնակներին` առավել ևս, իսկ էս գրածներիս մեջ եթե մարդկանց անուններ եմ հիշում ապա դրանք հենց էդ մարդկանց անուններն են այլ ոչ թե «հերոսների անունները փոխված են հասկանալի պատճառներով» տգետ նախադասություն էս վերջերս սկսել եմ շատ գրել

էսօր համացանցի ինչոր մեկի բլոգում կարդացի որ էդ մեկն առաջին անգամ հայ ժամանակակից գրականության մեջ օգտագործել ա պուց բառը ու իրա ընկերներից մեկը գրում էր թե ուռա առաջինը դու ես մեկն էլ տակը քոմենթ էր գրել դե հա ինչ կա որ բոլորս էլ էդ տեղից ենք դուրս եկել թե կա ինչ որ մեկը որ ուրիշ տեղից ա դուրս եկել…էս ուր ենք հասել հոպար պահի ստե իջնեմ…ինչի էք էդքան խորանում, մի քիչ մազեր խուճուճ մի քիչ ներքև սեռական շուրթեր մեծ հետո սեռական շուրթեր փոքր հետո էդ կողմերն ինչոր մի տեղ ծլիկ-դլիկ հետո մուտքը դեպի բուն հեշտոցն ու ավելի խորը թաքնված G կետը (համոզված եմ շատ աղջիկներ իսկի չգիտեն էլ թե դա ինչ ա ու որ իրենց մոտ դա կա) (սեռական հանրագիտարան ըստ տեսածի ու զգացածի) էդ չի եղածը ինչ եք շուխուռ դրել…մի օր տղեքից մեկը մի վիթատիպ աղջկա նայելով ասեց վրեն մեկուկես կիլո պուց կա…տգեղ ա հնչում բայց դրանից ավելի իրապաշտական (ռեալիստական էլի) դժվար թե ասվեր…լավ թեման փակվեց…դժգոհություն կա` չկա …անցան տարիներ

06.02.2009 / 12:42
էսօր առավոտ մի քիչ գարնան հոտ անցավ թոքերս…քիչ մնաց

08.02.2009 / 21:42
էսօր սարքեցի մոտոս կայծակս տենաս էս տարի ինչքան կքշեմ ուր կքշեմ ծախսեցի 3500 բայց սարքեցի

09.02.2009 / 21:32
հաշվեցի ու դուրս եկավ որ նախորդ տարի քշել եմ 6491 կիլոմետր ահռելի ա չէ սենց որ նայում ես զարմանում ես ստեղից լենինգրադ տեսնեն քանի կմ կլինի պետք ա գնամ աչքերս վերանորոգեմ ատում եմ բոլոր երկուշաբթիներն անցած ներկա ու ապառնի

11.02.2009 / 21:32
Էս քանի օրը մի բան եմ ուզում գրել հենց նստում եմ համակարգչիս առաջ մոռանում եմ համաշխարհային ֆինանսական ճգնաժամ քարաձավում մոմի տակ ճռթճռթացող ճգնավոր ստրկատեր ճիպոտացու ավելուկով ճաշ բրնձով փլավ բաստուրմայով ձվածեղ հավի ոսկորներով հարիսա ու մի հինգ հատ ստամոքս ու 35 մետր աղիք ք հոգնակիակերտ վերջածանց էս կես տարի ա պիտի գնանք հայոց լեզվի ու գրականության դասատուիս տուն չենք գնում ժամանակ չկա փող չկա հավես էլ չկա ափրոյանս էր որ առաջին անգամ դասին կարդաց նարինջները սարոյանի ու խփնվեցի սարոյանի վրա հիմա եթե հայոց լեզու մի քիչ լավ գիտեմ էդ ինքն ա մեղավոր մեկ-մեկ բացում եմ մորս պահած տետրակներն իմ առաջին կամ երկրորդ դասարանի ամեն էջում կարմիրով գրված թելադրություն`5 ձեռագիր`2 ու սկսում եմ բարձրաձայն ծիծաղել ախր ահավոր եմ խզբզել է չեմ գրել նկարել եմ հետո մի օր տեսա սեվակի ձեռագիրն ու չարենցինը ու հանգստացա ու մտածեցի որ բոլոր հանճարեղներն ու խելառները հենց խառնափնթոր տեսակով են գրում  տեսել է որևէ մեկն իմ սիրած աղջկան ոչ ոք չի տեսել


կյանքը դա այն է
ինչ տեղի է ունենում մեզ հետ
երբ մենք փորձում ենք
գծել պլաններ ապագայի համար


աստված դա այն է
ինչով չափում ենք ցավը մեր

ես չեմ հավատում հրաշքին
ես չեմ հավատում գուշակությանը
ես չեմ հավատում աստվածաշնչին
ես չեմ հավատում հիտլերին
ես չեմ հավատում հիսուսին
ես չեմ հավատում քեննեդուն
ես չեմ հավատում բուդդային
ես չեմ հավատում մանթրային
ես չեմ հավատում յոգային
ես չեմ հավատում էլվիսին
ես չեմ հավատում զիմմերմանին
ես չեմ հավատում բիթլերին
ես հավատում եմ լոկ ինձ…
…ինձ ու քեզ…
ես մի երազող էի
բայց վերածնվեցի
ես մի ծովափիղ էի
բայց հիմա ես ես եմ
եվ հիմա թանկագին ընկերներ
մենք ստիպված ենք դիմանալ
երազն ավաղ ավարտված է

ջ.Ու.լ.

բա այ տենց բաներ իսկ ես գժի պես կարոտել եմ ն.ին բայց ինքը չգիտի դրա մասին տենաս ինքն էլ ա էդ վիճակում  ծառի տակ պառկած երկուսով լիքը խոտ կանաչ ծլվլոց դայլայլոց երևի բութ չեք ու հասկացաք որ սիրում եմ ն.ին ու դա հրաշալի կլիներ եթե միակողմանի սառնարան չլիներ ու երկրագունդը հակառակ կպտտվեր սա մի հերթական թեքիլայի արևածագ էր արևն էր ելնում քեզ հաջողություն ու բարի ճանապարհ նա մի տղա էր սովորական աշխատում ու տանջվում էր օրերն անցնում էին ամեն օր արևն էր իջնում նա մի այլ կին էր ամեն օր մի տղամարդու հետ օ դա մի դաժան զգացմունք էր լինել խաբված վերցրու մի փայլփլուն արևածագ դա մի հերթական թեքիլայի արևածագ էր ու բառերը նույնն էին ու դու հեռացար ու քեզ մոռանալ չի լինի


քեզ սիրեցի…կյանքիս ջահել օրերին
վառ արեվս…խավարեցիր սիրելիս ...

երևանյան ռոմանս


13.02.2009 / 23:30
13 ուրբաթ վախենալու վաղը զանգեմ թե գրեմ չէ երևի գրեմ կանչեմ տեսնեմ մոտոյով իջնեմ քաղաք




14.02.2009 / 20:21
դու ինձ ճանաչում ես? ես քեզ` չէ: Օգնեք ինձ խեղդվում եմ լողալ չգիտեմ երբ ես երիտասարդ էի ծառերն ավելի կանաչ էին ու ես ավելի խելառ էի բայց այ քեզ բան` ցիկլետ չունեի, իսկ հիմա կյանքն է փոխվել ես մեծացել եմ, փոքր ժամանակ չունեի ֆուտբոլի գնդակ բայց հիմա ունեմ մոտո արդեն կատաղել եմ ու քշում եմ բազմաթիվ ու բազմազան խախտումներով անջատիր միտքդ ու լողա հոսանքն ի վար թող ինձ գնամ ելակների դաշտ այնտեղ աչքերը փակ հեշտ է ապրել

23:25

Ք տառը

տրամադրությունս հեչ լավ չի բայց ինչու էդպես` չգիտեմ բայց ախր ինչի որ արածիս համար ախր ինչի էս էդքան…քեզ նայում եմ մոտիկից քեզ զննում եմ մոտիկից քո դեմքն եմ զննում մոտ տարածությունից քո ականջներին եմ նայում բավականին մոտիկից բացված ականջներիդ եմ նայում հետո աչերիդ հատուկ ք չգրեցի հոգնակիակերտ ք հետո ուն…երիդ եմ նայում սրտիս վեր…ը խորն է հետո նայում էի շրթուն…ներիդ հետո ճակատ…դ էի զննում երիտասարդ վիրաբույժ հետո նայում էի ձեռ…երիդ հետո զննում էի մազեր…դ հետո ինչ…ան էի ուզում …եզ գրկել օրորվում էի հետո նորից նայում էի աչ…երիդ հետո հասկացա որ իմ աչ…երը …եզ չեն երևում մուգ կանաչ ապակիներից հետո անընդհատ հասկանում էի ու գիտակցում էի հետո գիտակցելուց հետո էլի էի հասկանում հետո զգում էի մարմինս սրսռում էր ու քամոտվում հետո կլիներ ստորակետ ինչ ստոր ա էս ստորակետը ճզմած սխտոր գրում եմ ինչ մտքիս գալիս ա չէ հաստատ մենակ եմ ապրելու գոնե մի շաբաթ գոնե մի ամիս շորերս ես եմ լվանալու աղբը ես եմ թափելու ինչ աղբ հետո նայում էի թարթիչ…ներիդ հետո նայում էի կճատ …թիդ արտևանուն… քքքքքքքքքքքքքքք …ուն… հետո նայում էի …եզ ամբողջությամբ հետո նայում էի շալվար…իդ հետո կոշիկ…ներիդ հետո կաշիդ էի զննում մոտիկից հետո դու իմ հետ չէիր …եզ իմ մոտ չէի զգում հետո նայում էի շորեր…իդ չեմ շնչում պահել եմ շունչս արդեն գրել եմ քսան և հինգ էջ հին տոմարով նոր տարի նոր տոմարով ուզում եմ …եզ թևանցուկ անել հենց էնպես առանց պարտադրան…ի գլորվելով ու օրորվելով դեմ…դ մազերդ ու երեսդ …ամոտվում են ինչու ես էդ…ան հեռու ու ինչու չէս էդ…ան մոտիկ ես գնում եմ հեռուներ ու ամպոտվում եմ ու …շվում եմ ննննննննննննննննն………… …եզ մոտիկից տեսնել եմ ուզում առանց ակնոց…ների կարճատես աչ…երով խոշորացույցի նման մանրադիտակել եմ ուզում մաշկադիտակել ու մազադիտակել

15.02.2009 / 11:28
կիրակի առավոտ ինչոր տխուր եմ գուցե դու ես պատճառը չեմ հասկանում արճիճ կա մեջս

20:35
ուր չկան վեճեր կուսակցական այ հետաքրքիր բան երբ ա.-ն էր նորաթուխ կյանքիս իմաստը հետո ի հայտ եկավ հ.-ը ու երբ որ ինքն էր միշտ ինձ ասում էր որ ես իբր չեմ մոռացել ա.-ին ու հիշում եմ նրան հետո հայտնվեց ն.-ն ու հիմա էլ նա միշտ կրկնում է թե ես ու հ.-ը…չնայած էս վերջերս էլ չի ասում բայց հլը մի րոպե վերջերս երբ երեկչէառաջիօրը չէ որոշել եմ հաստատ երկու ամիս էլ դիմանամ ու դուրս եմ գալու առևտրի աշխարհից էդ իմը չի չնայած երբ ուզում եմ մարդկանց կարողանում եմ լավ խաբել ու սկսում եմ վատ զգալ դրանից գնալու եմ հնագիտության և ազգագրության ինստիտուտ ոչ առևտրային կազմակերպություն չարենցի 15 հենց համալսարանի հետևը կյանքիս կեսից ավելին կտայի որ նորից լինեի 17 տարեկան ու հատկապես դասի գնայի համալսարան ու ընդհանրապես բանասիրականի տակի ճաշարանում ձրի բրնձով փլավ ուտեի ու հատիկով սիգարետ առնեի ծխեի ու դասի չգնայի` գնայի թոշակ բաժանելու փքաբլիթ ուտեի ու փորս ցավեր թառեի համալսարանի աստիճաններին ու նայեի աջուձախ ու գնայի ընթերցասրահ ու նայեի քչփչացող աղջկերքին բարձրանայի վեցերորդ հարկ լսեի ֆիզիկների դասական համերգները (էդ ֆիզիկները միշտ տարօրինակ են եղել` ֆիզիկան ուր ջութակներն ուր) մեր հին մասնաշենքի ճռճռացող մանրահատակների վրայով կքայլեի կգնայի բանասիրականի նկուղի մեր ակումբը կքոքեի մի բարձր արճճե ցեպպելին ջուր կխմեի պուլպուլակներից հետո դասերից հետո կմնայի մինչև հինգըվեցը հետո կգնայի սպորտդահլիճ ծանրաձողեր բարձրացնելու էն ժամանակ շատ էի ուզում ուժեղանայի էդ երկու տարին շատ լավն էր կենտրոնականում 1998-ն էր ֆրանսիան դառավ աշխարհի չեմպիոն ամբողջ շենքով գոռում էինք հո չէինք գոռում մեջները երկու հայ կար հետո եկավ 1999-ը հետո 2000-ը քոչեցինք սև շենք
գրում եմ որովհետև մի օր միգուցե հիշողությունս կորի իսկ ես կլինեմ ծերուկ ու կկարդամ կուրախանամ կամ կտխրեմ չէ բայց հաստատ չեմ հասնի ծերուկության աստիճանին այլ շունչս ավելի շուտ կփչեմ

16.02.2009 / 21:35
նապաստակ նապաստակ ինչ ես նստել ծառի տակ կաղամբ գազար խրթխրթան չնայած էսօր երկուշաբթի էր բայց ահագին հաջող օր էր ու նույնիսկ ն.ի հետ խոսեցի վանա ծովի կղզու վրա ինչպես բիբը աչքի մեջ

17.02.2009 / 22:25
հնագիտության ինստիտուտի բակը հետևի կողմից շատ եմ սիրում այգեստանի տակ ընկած բակը տների արանքով որ ճանապարհ գտնես կհասնես այգեստանի 9-րդ փողոց իսկ էսօր ն.ին էի տեսնելու տեսնելս կիսատ մնաց սմսի տեսքով հետո զանգի տեսքով ու տենց. կարոտել եմ. 8-ին ուշ ա ինչն ա ուշ այ անսիրտ անհոգի. կարոտել եմ ախր.

18.02.2009 / 18:39
ինչպես կասեր կրոնի մեր դասախոսը որ հիմա գիտությունը թողել ու քաղաքականությամբ ա զբաղվում դեռևս հին հույներն են բացահայտել որ կանայք տղամարդկանցից 9 անգամ շատ են ուզում դրանով զբաղվել ու օրվա ընթացքում ավելի շատ են մտածում դրա մասին: Թե ինչի հենց 9 անգամ այլ ոչ 11` չգիտեմ: Իմ կարծիքով 11: Ի օգուտ տղամարդկանց, իհարկե:

19.02.2009 / 15:24

հենց նոր խոսեցի ն.-ի հետ, ոնց որ թե ամեն ինչ մեռավ…
հետո հաղորդագրվեցինք բայց…

20.02.2009 / 19:04

Կյանքի փորձ կոչվածը մեկ բան կարող է սովորեցնել միայն. ամեն ինչ անցողիկ է, կամ այլ կերպ` ոչինչ հաստատուն չէ: Չնայած առաջին տարբերակին ավելի եմ համաձայն եմ: Մեկին կսիրես հետո մի տաս տարի հետո կտեսնես ու հեչ, կարող է պատահի որ մի թույլ կայծ հայտնվի աչքիդ էն ամենախորքում` ցանցաթաղանթի ու եղջերաթաղանթի մեջտեղում ոսպնյակի մոտերքը մի տեղ: Իսկ հետո կյանքի փորձն ասում է որ չունի կյանքը ոչ մի իմաստ: Խելոք մարդիկ կասեն թե վաղ է ձեր այդ տարիքում նման եզրահանգում անել. դատողություն մտահանգում եզրահանգում. տրամաբանության դասընթաց: Համալսարանում ամենաշատը էդ տրամաբանություն առարկայի դասախոսություններից եմ հաճույք ստացել: Ջահել տարիքում կյանքի միակ իմաստը սեքսն ա, ծխելն ու խմելը, հետո երբ առողջությունդ արդեն կարգին քայքայված կլինի` կյանքիդ իմաստը ընտանիքդ պահպանելն ա, հետո երբ ծերանում ես սկսում ես ափսոսալ արածներիդ բայց ամենաշատը չարածներիդ համար ու, ինչպես կասվեր մի ֆիլմում` հույս ունեմ շունչս փչել նախքան կսկսվեն պրոբլեմները միզարձակության հետ:

22.02.2009 / 14:31
կիրակի օր տունն եմ էլի չթողեցին քնեմ 9-ին վեր թռա ձյուն սկսվեց ահագին եկավ հազիվ էր տաքացել բայց արդեն հալվում ա իսկ առավոտյան այն ժամին երբ արթնացել էր ն.ն ես խոսեցի նրա հետ ու տրամադրությունս որ էս քանի օրը իջել էր ներքև բարձրացավ ու հասավ երկրոդ մասիվ հետո թռավ աբովյան ու հետ էկավ

24.02.2009 / 14:45
քամյուի օրագրերն եմ կարդում մի միտք դուրըս եկավ. հավատալ աստծուն նշանակում է հաշտվել մահվան հետ

27.02.2009 / 11:54
Չէ հաստատ մեկին ճարել ա հետը խոսեցի արշավի համար չեկավ ու չի… նենց ա խոսում ոնց որ թե…մի օր կբռնացնեմ ու…հետը կխոսեմ

Sunday, February 14, 2010

վիքիպեդիայի հայ պատմիչները

էսօր վիքիպեդիայից իմացա որ Հովհաննես Դրասխանակերտցին ու Մովսես Կաղանկատվացին վրացի պատմիչներ են !!!

մուղամատեսիլ

-->
կարաք ասեք ով ա ավելի լավ մկկում` ամյան ռազմիկը թե ռիվաս եվան, որ սկի հայերեն խոսալ չգիտի ու հայաստան ա ներկայացնում ???
միաձայն անցավ ղարաբաղցին
զ'մմկալ զ'ամյան կեցցես զ'ռազմիկ
իսկ եվան թող ներկայացնի միացյալ արաբական էմիրությունները ու չկպնի մեր քարերին ու ծիրանին
ռեմիին ու միհրանին որ քնից արթնացնես ասես բարև կասեն հէյ, դե զզվցրիք ինչ հարցնում են ասում եք հեյ: միհրանը պարում ա ամերիկյան շոուբիզի բոլոր ոսկե կանոններով, ու շատ ա պլաստիկ, ասեր չուգասզյանը` կերպընկալ :-) բայց մեզ ինչ, չնայած էդ մրցույթին էդ էլ ա հերիք:
ես պատկերացնում եմ թե ռեմին ու իր մայրը ինչքան լոմկա կընկնեն եթե եվան տանի...
ես նույնիսկ հիմա պատկերացնում եմ թե ինչքան են զզվում եվայից` էն կնիկական յախիդնի զզվանքով ու մաղձով, էն որ ասենք փողոցով մի հատ օրինակի համար սլավոնական ծիտ ա թռչում ասֆալտից մի 5 սմ բարձության վրա, ես էդ ժամանակ նայում եմ...ոչ թե ծտին, էդ հետաքրքիր չի, այլ նայում եմ կողքի մի 30 մետր շառավղով հայ կանանց...հայացքներին, ու ինչքան եմ իրանց խղճում, ամեն մեկի դեմքին մի-մի թատրոն, մի օր փորձեք կհամոզվեք, որովհետև իրանց մոտ ամեն ինչից մի քիչ պակաս ա էդ սլավոնուհուց, իգական սեռն էլ թող չնեղանա, մեկա դարավոր խոսք ա``` կնիկը հայ կլնի...:::---))))
նայեցի նաև մասնակից ռոք խմբին, ու կրկին լացս եկավ հայկական ռոքի համար...
ու հիշեցի էն տարի երբ որ ֆինն յանիմ թե ռոքերները հաղթեցին, ու Հ1-ի ստուդիայում նստածներից ոմանք իրանց ռոքից հասակացող կարծելով ասում էին` տեսաք ոնց ռոքը հաղթեց, տեսաք կարելի ա ռոք խումբ ուղարկել ու և այլններ...
մենակ էն ասեմ որ իսկական ռոքի մի փոքր սիրահար էլ որ լինես կջոկես որ ֆինները ռոքի հետ կապ չունեին, այլ ռոքի կապիկությունն էին անում, ոնց որ ասենք kiss խումբը...
էհ, ինչ ասեմ, եվրատեսիլն էլ կգնա, տենաս մենակ հայերն են իրանց սենց ճղում էս տուֆտա մրցույթի համար...ավել-պակաս կներեք, չգրել չէի կարող...



Friday, February 12, 2010

Re:Post: մի ամբողջ 2009 թվական: Հունվար

01.01.2009
Հերիք եղավ ու բոլ եղավ նոր տարին առանց հնի հին տարին միայն հնով էս գրածներս չէս կարդալու խոսք եմ տալիս ինձ ու հայոց հեթանոս աստվածներին էս գարուն գտնելու եմ մեկին ու մոռանալու եմ երկուսին հավասար է երեքի ես ձեր էսինչն ու էնինչը թողեք ապրեմ էլի հանգիստ մի ապրի հույզերով ու հույսերով զզվում եմ քեզնից վախ ոտըս եղունգս կարճ հաղորդագրություններով կառուցված վեպ մորուքավոր աշխատանք եմ փնտրում կոլլաժ կամ գլոբալ տեղայնացման համակարգով գնա երևի ինստիտուտ հնագիտության էլ չենք լինի էլ քսան տարեկան գյուղում հին մագնիտոֆոնով հարութ էինք լսում ստադիոնի համերգի կտորներ պատառիկներ երևի 88 թվականից ուր գնամ ուր թափառեմ երբ ամեն ճամփա ձեր տուն է բերում, երևանի գիշերներում հախվերդյանին արձան է պետք դնել բայց որ ջահել լինի արձանացած մեկ է ինչ էլ անեմ չեմ մոռանա նրան ու նրան նրան էլ բա ոնց էնպես որ ուզեմ-չուզեմ նաեվ հիշողություններով էդ պիտի ապրեմ ու նորը գտնեմ վերջակետ է պետք դնել թանաքով որ կաթա ու սեվոտի թուղթը յուղոտ վերջակետ առանց եռակետների ու միջակետների առանց փակագծերի ու չակերտների կարող էր չէ ավելի շատ կետադրական նշաններ լինել ինքը նրան էր հիշում ու լացում հեկեկում հեծկլտում տեսնես ինչի բաժանվեցին հիմարություններ չանի հանկարծ մենակ որ գրի չեմ գրելու որ զանգի չեմ վերցնելու կամ խոսելու եմ սառնորակ համարս փոխեմ երևի ու չասեմ ոչ-ոքի ու չփոշմանեմ հետո մոռացի նրան ինքը ստիպեց որ մոռանաս նրան հետո նորից հիշես ու տանջվես բայց մենակով ա պետք անել էդ ամենն ու ինչը ժպտալ է պետք ու բարձրաձայն ծիծաղել ամեն ինչ կանցնի ու կյանքը շարունակվում է !!! ինչ հետաքրքիր բան ինչ քիչ եմ մտածում նրա մասին չէ մտածելը մտածում եմ բայց չեմ տանջահարվում քունս չի փախնում

04.01.2009
Էսօր ն.-ի հետ որջում էինք պարզվում ա էն հ.-ին գրած զեղումը կարծել էր թե իրան ա վերագրված  ահավոր ա ով կմտածեր մենակ ն.-ն ախ դու անզգամ այ սարի աղջիկ դուրս եկ վրանից այ դու անաստված

06.01.2009
երբ ա էս ձյունն անիծվելու ածիլվելու հալվելու ամբողջությամբ ու գոլորշիանալու տանը նստած զանգի եմ սպասում

09.01.2009
ունես արդյոք դու սիգար էսօր ասպիրանտներով հավաքվեցինք ն.-ն դարձել է հակասական իմ համար էլ առաջվա տաքությունը չկա իմ կողմից բայց ինքը ոնց որ թե ավելի ա ջերմացել երևի ուզում ա գարնանը ցիկլետով տեղ գնանք ես իր համար ավելի շատ ցիկլետ եմ քան թե եմ հա մեկ էլ վաղվանից գործի եմ տեխհոսքում նույնիսկ թե իմը լինի անընդհատ իմը չի լինելու անընդհատ վախելու եմ թե իմը չի կամ էլ` էլ իմը չի հիվանդանալու եմ նրանով սկսելու եմ անիմաստ եռ գալ դե գիտեմ ինձ էլի անընդհատ տրամադրությունս վատ կլինի չեմ իմանում ինչ կլինի դե լավ սպասում եմ գարնանն ու արևին ու ձնհալին

12.01.2009
օրեր են ձմեռային անց կենում երեկ ն.-ն մի ախմախ սմս գրեց ես էլ չդիմացա կոպտսմսեցի երևի խռովել ա դե ջհանդամը թե չի խռովել գարուն գարուն գարուն եմ ուզում ախր ես գարնանն եմ է ծնվել հիմա եմ հասկանում թե ինչի եմ գարուն ուզում

13.01.2009
էսօր լքեց հեռացավ ինձնից ատամս հյուսիսարևմտյան վեցերորդ

20.01.2009 / 00:46
սև մետաղ եմ լսում ցածր հաճախականությունների շատությունից ականջներս խլացել են բայց ուղեղս մարզանք է անում որ գրում եմ ներքուստ մտածում եմ թե դու ես կարդալու ու կարծիք հայտնելու երկընտրանքներ ու վայրիվերումներ իմ գրածները որ կարդում եմ չեմ հասկանում թե ինչ եմ զգացել գրելու պահին սկանդինավյան բեմը սև ու մահացու ու տխուր մեղեդիների ու մետաղների հեթանոսական մշակույթ ինչու մարդ չի կարող սիրած գործով զբաղվել ու համ էլ սովից չսատկել երևի արտադրությունն է ճիշտ մտավոր կամ ուրիշ քան թե աշխատել ուրիշի համար կամ ուրիշի վրա…անիմաստ ծախսեր փողի արժեքը չիմանալ ու վատնել հետո սկսել խնայել մի կերպ չուզենալով որոշել եմ քեզ գրել ձմռան վերջին ուրեմն դեռ մի 40 օր չեմ տեսնելու քեզ չէ տենց ավելի լավ կլինի բայց մենք անխոս երևի իրար հետ ավելի ենք խոսում քան թե խոսում ենք իրականում ու էդ ամենն ինձ թողնում է անկենտրոն ու անառանցք մի տեղ որ աշխարհի կողմերը տեղերով փոխվում են ասենք մի տասն օրով

22:07
հայերեն ռուսերեն անգլերեն տեքստեր բազմազան գիշերը մի քնի ոչինչ ջահել ես ու դիմացկուն սովոր ես գիշերային աշխատանքին էս տառատեսակը փոխել եմ որ համացանց հեշտ տեղադրեմ

21.01.2009 / 21:39
Էսօր գնացին կարճ հաղորդագրությունները ն.-ի ուղղությամբ փոստով էլեկտրոնային ինչպես մի անգամ գարնանը գնացին իմ կորած հեռախոսից մի օրում մի 30 հատ երբ գժվել էի երկրորդ անգամ բայց տրամադրությունս բարձր այսօր պատմվածքներ եմ ուզում գրել բայց ոչ իմ մասին կամ իմ հետ կապված ինստիտուտ գիտական աշխատանք հոդվածներ խառը-մառը ամսագրեր թերթեր ու տխմար խմբագիրներ սուրճի մոլի ծխախոտ համալսարան ֆակուլտետներ մորուք սև չսանրված մազերդ թափված անվերադարձ կիսաճաղատ էլի կիսա…սև շենքն ու աստվածաբանության ֆակուլտետը հայ արվեստ ու հայ հնագիտություն ծխարաններ ու ծնարաններ մռայլ ու երկար ունքերով դասախոսներ

22.01.2009 / 22:28
դուրս եմ մղում ինձնից մաղձն այս բոլոր տարիների քամում եմ ձեռքերից ուղեղից աչքերից իմ կաթիլ-կաթիլ հավաքում եմ ու գոլորշիացնում ու հաստատ մտադրվել եմ հենց տաքանա ապրեմ մենակ ու ոչ թե առանձին մեկ-մեկ գալացող հյուրերով ու ամեն օր կարթնանամ ու կգնամ գործի քայլելով անպայման մինչ այդ սուրճ կխմեմ դառը բայց մինչ այդ կլվացվեմ բայց մինչ այդ կարթնանամ բայց մինչ այդ կգամ ու կմրափեմ հոգնած բայց մինչ այդ անպայման կգրեմ ու կկարդամ այնտեղի բոլոր գրքերը

25.01.2009 / 11:31
Իսկ էսօր տանն եմ ու կարդում եմ Սէլինջեր էնքան էլ լավը չի ոնց նկարագրում էին: Երեկ wordpress-ում բացեցի իմ բլոգը, որտեղ կարելի է գրել ու դա կտեսնեն բոլոր ցանկացողները, իսկ էս տեքստն օրեցօր որ գրում եմ ու ամիսը մեկ հին գրածս կարդում ահագին հետաքրքրիր բաներ են առաջանում գլխումս

16:48
հա ուրեմն էսօր լրանում ա չսափրված լինելուս (էդ նույնն ա ինչ որ սափրված չլինելը) մեկ ամիսը  մորուքն ունի մի շարք առավելություններ քան թե երբ այն չկա. պահում է տաք երեսդ էս անտեր ձմռան ցրտին երբ շոյում ես մորուքդ գլխումդ մտքեր են ծնվում կամ ուղղակի մտածում ես հետո վերջապես սև մուգ սև լիքը մազ սիրուն ա չէ հետո երեսիդ մազերը որ երկարում են սկսում են խուճուճանալ բայց մեկ-մեկ երբ մի հատիկ մազ մնում ա շղթայի մեջ ու արմատախիլ լինում…

20:55
Էսօր ահագին գրեցի լողանալուց ջուրը սառեց հիմա ոնց որ հիվանդանում եմ գնաց սենց մի շաբաթ չնայած ավելի լավ գարնան սկզբին սովորության համաձայն չեմ հիվանդանա շալվարս էի կարկատում կաշվի բաց շագանակագույն կտորներով ավելի շուտ սոսնձում էի իմ տանջված շալվարին կաշվի կտորներ իսկ էդ շալվարը հագիս ես շատ տեղեր եմ գնացել կայծակովս դա իմ ցիկլետային հատուկ շալվարն ա ու չեմ ուզում դեն շպրտել ու նաև շատ ուրախ եմ որ տաքերը գան կաշվից բաճկոն ունեմ հագնելու որ միշտ ուզեցել եմ ունենալ բայց չեմ ունեցել իսկ մորուքս իր համար աճում է ու զարգանում ոնց որ հեչ իմը չլինի կարելի ա ապրել մենակ կայարանին մոտ տանը ամեն երեկո պատրաստել մի որևէ համով ուտելիք ու խմել թեյ ու նաև սուրճ փարիզյան երևի համար 5 իսկ դու կգաս ու ես քեզ համար կսարքեմ բաստուրմայով համլետ` այսինքն ձվածեղ թե ձեղ? հավկիթապուր  հետո էնքան կկարդամ որ հոգնեմ ու քնեմ բազմոցին առանց շորերս հանելու կխմենք գինի կարմիր ու դառը մարսողությանն օգուտ է հետո դու կգնաս որովհետև չես կարող մնալ գիշերը բայց վաղը նորից կգաս ու կուտենք երեկվա մնացած ճաշից մի հատված հետո միրգ հետո սուրճ` բայց արդեն կխմենք էլի կգնաս իսկ գրողը տանի կգա մի օր որ էլ չէս գնա ու կմնաս ու կզանգես կասես որ էլ չես գնալու տուն մյուս առավոտ կարթնանանք միասին կլվացվենք որ գրողի ծոցն էիր ախչի կարելի է հենց տան մեջ վրան խփել ու մտնել մեջը` տուն-տունիկ մամա-պապա խաղալու իսկ սենյակները բազմազան են` կուզենք կմտնենք էն ամենահեռավորն ու կփակենք դուռը կուզենք կմնանք պատշգամբանման սենյակում կուզենք կմնանք խոհանոցում` մահճակալ էնտեղ էլ կա ու վերջապես ինչի եմ էս բաները գրում ինձնից էլ լավ գիտես որ չի լինի ցնորաբանություններ են սաղմոտ չծնված գնա մեռի արի սիրեմ գնա սիրի արի մեռնեմ գնա մեռնեմ արի սիրի սիրեմ գնա արի մեռնեմ
…ու էդպես շարունակ պտտվիր պտտվիր կարուսել էդ հաստատ տերյանը չի գրել իրա ոճը չի հաստատ մեկին համոզել ա որ գրի ուզում են սարքել հին էրիվան թաղամաս արամի ու բուզանդի փողոցների միջև ու էդտեղ բերեն հին բոլոր շենքերը քանդեն հետո բերեն խաղալիքի նման հավաքեն էդտեղ` իբր թե պատմամշակութային տեղ են սարքում բայց էդ շենքերը որ իրենց տեղից քոքահան եք անում ու բերում արդեն իրենց պատմությունից մի մեծ կտոր կուլ եք տալիս չէ որ էդ շենքերը նաև իրենց` հենց իրենց տեղում գտնվելով էն ինչ-որ բան ներկայացնում ու տեղից հանելը հեչ լավ չի սասունցուն էլ ուզում են տանել հրապարակ էլ չեն հասկանում որ էդ արձանն իր ամեն ինչով կայարանամերձ հրապարակին է սազում ու ստեղծվել է այդտեղի համար և ոչ թե լենին պապիկի թափուր տեղը լրացնելու… է հոգնեցի գնամ թեյվեմ մի քանի տեսակ թեյ խառնում եմ իրար հետաքրքիր բան ա ստացվում` առանց շաքարի

28.01.2009 / 00:14
2004-ին հրաժեշտ տվի հ.-ին, 2005-ին` մեր հին տանը: էս վերջերս շատ եմ հիշում են հին տունը ախր հիշողություններիս մեծ մասը դրա հետ են կապված: Լավ իսկ երեկ խռոված մի անձ ինձ գրեց, իսկ իմ ուղեղում դովլաթովն ու սարոյանը կռիվ են անում արա պետրոսյանի սիրած թիվ մեկ գրողի կոչումը ստանալու համար պայքարը թեժանում է էլի կգրեմ հաջորդ ռեպորտաժներից մեկում սրա մասին վաղն առավոտ գնալու եմ որջս նոր գնամ գործի

նշագրեր /// պիտակներ

DIY (5) handmade (2) ImYerevan.com (4) Re:Post: (9) Respect: (10) SOS (1) СССР (8) ազգային ներկապնակ (21) ազգային-ազատագրական (7) ազգի թերմացք (3) ակնարկ (4) ամառային դահլիճ (4) այլախոհ (1) անկախություն (3) Արթուր Մեսչյան (9) արխիվ (2) արձակ (27) արձակոտն (27) արվեստ (5) արտատպում (4) բանախոսություն (1) բնապահպանական (14) Գառնի (6) գիրք (5) գրականություն (5) դասախոսություն (1) Դովլաթով (6) եկեղեցի (3) եղեռն (4) երաժշտություն (37) երգիծահումոր (13) ԵՐԵՎԱՆ ամսագիր (3) Երևան (41) Զորաց քարեր (1) Զվարթնոց (2) Թամանյան (10) թատրոն (4) թարգմանություն (10) թուքումուր (41) ինֆոգրաֆիկա (1) Լենինգրադ (1) Լեռ Կամսար (5) լիկ.բեզ (9) լուսանկար (17) լուսանկարչություն (9) հայոց լեզու (6) հեղափոխություն (3) հեռուստաթատրոն (2) Հին Երևան (17) հնագիտություն (2) հոդված (1) հուշարձան (2) ճանապարհորդական (33) ճարտարապետություն (15) մանիֆեստ (5) մշակույթ (3) մոբիլոգրաֆիա (31) մոտո (4) մտավորական (5) նամակագրություն (1) նոթեր (53) ոսկե ծիրան (5) ոտանավոր (9) որմզդեղն (4) պատմվածք (2) պարապ-սարապ (11) պեղումներ (1) ռադիո (1) ռազմահայրենասիրական (2) Ռաֆայել Իսրայելյան (1) Սարոյան (12) սոցիալական (14) վավերագրական (6) Վրաստան (2) տեսանյութ (12) տեքստ (1) քաղաք (12) ֆիլմ (87) ֆոտոպատմություն (14)